Лујџи Бартолини
Лујџи Бартолини (италијански: Luigi Bartolini), (8 февруари 1892, Купрамонтана – 6 мај 1963, Рим) бил италијански сликар, писател, поет[1].
Тој бил најпознат по неговиот роман, „Крадци на велосипеди“, кој бил сценаристичка основа за снимањето на истоимениот фил еден од најистакнатите претставници на Италијанскиот неореализам во режија на Виторио Де Сика[2].
Тој објавил повеќе од 70 книги за време на неговиот живот[3].
Изложби и награди[уреди | уреди извор]
- 1928 година - Прво учество во Венецијанското биенале[4].
- 1932 година - Изложба на италијанската графика - 1 награда
- 1935 година - Квадриенале во Рим - 1 награда за графика
- 1939 година - Квадриенале во Рим - 1 награда за графика
- 1942 година - 22-то биенале во Венеција - Лична соба и 1 награда за графика
- 1950 година - Меѓународна награда Лугано - 1 награда
- 1951 година - Самостојна изложба во галеријата Силвавни во Париз
- 1952 година - Самостојна изложба на Националната пинакотека на Рим
- 1952 - XXVI Биенале на Венеција - Награда за графика
- 1953 година - Самостојна изложба во Брисел во кралската библиотека
- 1953 година - Баграда Чианцијано за поезија со книгата „Планети“
- 1954 година - Награда Марцото за литература со Дино Буцати
- 1956 година - Награда Марцото за сликарство
- 1956 година - III биенале на графика во Венеција - Награда на премиерот
- 1960 година - Назначен за академик на Сан Лука
- 1962 година - ХХИХ Биенале во Венеција - Лична просторија
- 1962 година - Самостојна изложба во Националната пинакотека на Рим
- 1965 година - IX Рим Квадренал - Лична просторија
Литературно творештво[уреди | уреди извор]
Романи[уреди | уреди извор]
- 1930 година - Прошетка со девојчето[5].
- 1930 година - Враќање во карст
- 1931 година - Мелницата за месо
- 1933 година - Мечката и другите љубовни поглавја
- 1940 година - Фоленица и 14 други поглавја со љубовно расположение
- 1942 година - Незадоволното куче и други приказни
- 1943 година - Животот во приказната и приписите на Ана Стиклер
- 1946 година - Крадци на велосипеди
- 1948 година - 2-роиздание на Крадци на велосипеди
- 1945 година - Девојка која падна во градот
- 1949 година - Сакање потоа
- 1951 година - Средниот Алипио
- 1954 година - Дама болна од срце
- 1955 година - Антинозен или ептен був во клунот
- 1955 година - Кастели Романи
- 1957 година - Три прозни уметности
- 1959 година - Озборувања и други приказни
- 1960 година - Водите на Басенто
- 1960 година - Прошетка со девојчето, ново издание
- 1962 година - Пештерата Капелвенере
- 1963 година - Раскошни приказни
Поезија[уреди | уреди извор]
- 1924 година - Перница[6].
- 1931 година - Животот на мртвите
- 1939 година - Песни 1928-1938 година
- 1941 година - Песни на Ана Стиклер
- 1942 година - Исклучителни списи
- 1944 година - Песни и сатири
- 1948 година - Лира и контроверзии
- 1953 година - планети
- 1953 година - Песни за Анита и Лусијана
- 1953 година - Збогум на соништата -
- 1953 година - Омбре прави метопи
- 1954 година - Дванаесет песни од Лујџи Бартолини
- 1954 година - Песни 1954 година - Ед Валечи - Фиренца
- 1958 година - На татко и други песни
- 1959 година - Ил Мацето - Ед.Мондадори - Милано
- 1960 година - Песни 1960 година
- 1961 година - 13 Канцони
- 1963 година - Пустиникот на белите монаси
- 1963 година - Завет за Луцијана
Лујџи Бартолини во музеите[уреди | уреди извор]
- Лондон - Британски музеј[7].
- Париз - музеј Жен де Пом
- Париз - Национална библиотека
- Град Њујорк - Музеј за модерна уметност (МОМ)
- Вашингтон. - Национална галерија за уметност
- Хелсинки - Музеј Атенеум (Донација на Пирачини)
- Рим - Национална галерија за модерна уметност
- Фиренца - Кабинет на графики Уфизи
- Фиренца - Галерија за модерна уметност Палас Пити
- Милан - Збирка на граѓански Бертарели, Кастело Сфорцеско (заедно со колекцијата Ламберто Витали)
- Милано - Музеј за модерна уметност
- Пиза - Кабинетот за цртежи и графики од универзитетот (Збирка Себастиано Тимпаноро)
- Рим - Музеј на римското училиште
- Болоња - Национална уметничка галерија
- Фондација Волтра - Каса ди Риспармио (колекција Мино Роси)
- Болзано - Музеј за модерна уметност
- Анкона - Пинакотека
- Купрамонтана - Општинска библиотека, Пинакотека Лујџи Бартолини
- Асиси - Галерија за современа уметност
- Макерата - Општинска уметничка галерија
- Ливорно - Музеј Г. Фатор
- Кортина д'Ампецо - Музеј на правила
- Реканати - Музеј за современа уметност
- Форли - Галерија за граѓанска уметност
- Пинакотека Леонида и Албертина Репаци на Палми
- Граѓански музеј (Осимо), Граѓански музеј . модерна и современа уметност на Осимо
- Граѓанска уметничка галерија и галерија за современа уметност на Џеси
- МИГ. Интернационален музеј за графика, Кастронуво Сант Андреа (ПЗ)
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „BIOGRAFIA“. Архивирано од изворникот на 2020-07-25. Посетено на 2020-07-25.
- ↑ Filmography
- ↑ / Luigi Bartolini (Italian) Paperback
- ↑ LUIGI BARTOLINI
- ↑ [ https://www.amazon.com/Luigi-Bartolini-mio-libero-nulla/dp/B078ZGYPZB/ Luigi Bartolini. Il mio libero nulla]
- ↑ [ https://www.bernettpenka.com/pages/books/48716/luigi-bartolini/poesie-1960/ Архивирано на 25 јули 2020 г. Poesie 1960]
- ↑ „MOMA“. Архивирано од изворникот на 2020-07-25. Посетено на 2020-07-25.
Библиографија[уреди | уреди извор]
G. Appella, V. Scheiwiller (a cura di), Luigi Bartolini 1892-1965 L'uomo l'artista lo scrittore, De Luca Edizioni d'Arte, Roma 1989
