Кенсеи
Кенсеи (јапонски: 剣聖 = „господар на мечот“) — почесна титула што им се доделува на исклучително вешти мечувалци во Древна Јапонија, особено во традицијата на кенџуцу (мечување). Титулата признава лица што покажале мајсторство, стручност и длабоко разбирање на начелата на мечување. Историски гледано, кенсеито била почитувана личност во јапонското општество, отелотворувајќи ги идеалите на боречка моќ, дисциплина и духовно просветление. Тие често биле прикажани во фолклорот, книжевноста и уметноста како легендарни воини со неспоредлива вештина и мудрост.
Најпознатиот кенсеи е Мијамото Мусаши, иако некои не го сметале за кенсеи. Денес, иако титулата кенсеи не е службено доделена од ниту едно раководно тело, таа останува симбол на највисокото ниво на умешност и посветеност во уметноста на мечувањето, почитувана како од боречки мајстори, така и од ентузијасти.
Значења[уреди | уреди извор]
Во зависност од употребениот симбол, „кен“ може да се преведе како „меч“ или „тупаница“, така што изразот кенсеи исто така бил прилагоден во Окинава за буквално да значи „господар на мечот“ (拳聖) или „свети тупаници“ во чест на еден од најзначајните мајстори на боречки вештини во Окинава, Хигаона Канрјо. Еден од учениците на Хигаона Канрјо, Чоџун Мијаги, кој го основал стилот на карате гоџу-рју, исто така е препознаен како кенсеи.[1]