Ерколе Ботригари
| Ерколе Ботригари | |
|---|---|
 | |
| Роден | 24 август 1531  Болоња, Папска Држава |
| Починал | 30 септември 1612 (возр. 81) Сан Пјетро ин Казале, Папска Држава |
| Почивалиште | Црква „Св. Франциск“ |
| Занимање |
|
Ерколе Ботригари (1531–1612) бил папски изучувач, математичар, поет, музички теоретичар, архитект и композитор. Како вонбрачен син на Џовани Батиста Ботригари, тој бил легитимиран во 1538 година и израснат во неговото домаќинство во Болоња. Тој се истакнал со рецитирање поезија на судска функција и бил награден да биде Витез на Светата столица и Латеран во 1542 година.[1]
Живот и дела[уреди | уреди извор]
Ботригари објавил книги за мадригали, вклучувајќи ги „Прва книга со четиригласни мадригали“ (Il primo libro di madrigali a quattro voci;Венеција, 1558) и „Трета книга мадригали за пет гласови“ (Libro terzo de madrigali a cinque voci; Венеција, 1583). Во 1546 година со помош на неговиот татко Ботригари основал мала приватна преса, но многу малку дела од неа преживеале. Во 1551 година се оженил со Лукрецја Усберти (починал во 1591 година). Во 1576 година побегнал во Ферара, каде што го запознал Торквато Тасо и каде собрал информации за неговата расправа од 1594 година „Десидериј, или концерти на различни музички инструменти“ (Il Desiderio, overo de'concerti di varii strumenti musicali). Во 1586 година се вратил во Болоња, каде што бил во допир со интелектуалци како Џозефо Зарлино и Анибале Мелоне. Неговиот прв музички трактат, „Патрикиј“ (Il Patricio) (1593), се занимавал со класични теми и бил напишан во облик на дијалог. Делото„Mascara, overo della fabbrica de' teatri“ (1598), кое никогаш не било објавено, е важно дело за современите изучувачи, опишувајќи ги театарските структури и практиката.[1]
Наводи[уреди | уреди извор]
- Fenlon, Iain (2001). „Ercole Bottrigari“. Во L. Macy (уред.). Grove Dictionary of Music and Musicians. doi:10.1093/gmo/9781561592630.article.03692.
Врски[уреди | уреди извор]
Изданието на Масимо Редаели на ракописните дела на Ерколе Ботригари и нивните англиски преводи се достапни на интернет на www.mimtt.co.uk. Делото „Тримерон“ (Il Trimerone) било објавено во „saggi musicali italiani“ (види).
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 Fenlon 2001.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- Mischiati, Oscar (1971). „BOTTRIGARI, Ercole“. Dizionario Biografico degli Italiani, Том 13: Borremans–Brancazolo. Рим: Istituto dell'Enciclopedia Italiana. ISBN 978-8-81200032-6.
|