Декларација од Лангкави
Декларацијата од Лангкави за животната средина била декларација издадена од собраните шефови на влади на Комонвелтот на нациите за прашањето за одржливост на животната средина. Издадена е на 21 октомври 1989 година, во Лангкави, Малезија, за време на десеттиот состанок на шефовите на влади на Комонвелтот.
Декларацијата опфаќа широк спектар на теми поврзани со животната средина, обвинувајќи го „минатото занемарување во управувањето со природната средина и ресурсите“.[1] Во него се наведени се она што шефовите на владите го сметале како главни еколошки проблеми: ефектот на стаклена градина, оштетувањето на озонската обвивка, киселиот дожд, загадувањето на морето, деградацијата на земјиштето и исчезнувањето на видовите. Тоа, се потврдува и во декларацијата, се прашања што ги надминуваат националните граници, и оттука бара вклучување на меѓународните организации, како што е Комонвелтот, за да ги координираат стратегиите за нивно решавање.[1]
Клучен договор во формулирањето на договорот било ветувањето на развиените земји да не го поврзуваат идната меѓународна развојна помош за да се заложат за одржливост на животната средина или да воведат трговски бариери.[2] Ова, тврделе земјите во развој, ќе го спречи економскиот раст (опишан како „привлечна неопходност“),[1] и оттука ќе ја намали нивната способност да развиваат одржливи природни средини. Во замена, земјите во развој им го признаа на развиените членки на Комонвелтот (особено Австралија, Канада, Нов Зеланд и Обединетото Кралство ) нивниот интерес за заштита на животната средина.[2]
Меѓу обврските преземени од страна на членовите во Декларацијата од Лангкави биле:[1]
- Да го поддржат развојот на меѓународен механизам за финансирање за одржлив развој.
- Да го поддржат Меѓувладиниот панел за климатски промени и препорачајте го сопствениот извештај на Комонвелтот за климатските промени.
- Да ја промовираат енергетската ефикасност.
- Да промовираат пошумување и одржливо управување со шумите во земјите во развој и зачувување на девствени шуми за заштита на биолошката разновидност.
- Да го ограничат неодржливиот риболов, вклучително и забраната за заплеткување мрежи и пелагичен риболов со лебдечки мрежи, како дел од општиот тренд меѓу меѓународните организации.[3]
- Да го спречат фрлањето на токсични или опасни материјали во океаните или во земјите во развој.
- Да ја промовираат јавната свест за еколошките ризици и прашања.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 „Langkawi Declaration on the Environment 1989“. Commonwealth Secretariat. 21 October 1989. Архивирано од изворникот на 2 December 2008. Посетено на 2008-08-31.
- ↑ 2,0 2,1 Bowman, Michael; Redgwell, Catherine (1996). International Law and the Conservation of Biological Diversity. Kluwer Law International. стр. 239. ISBN 978-90-411-0863-0.
- ↑ „International Law Governing Driftnet Fishing on the High Seas“. Earthtrust. May 1994. Архивирано од изворникот на 2008-07-03. Посетено на 2008-08-31.