Голема пиштарка
| Голема пиштарка | |
|---|---|
| |
| Научна класификација | |
| Царство: | Животни |
| Колено: | Хордови |
| Класа: | Птици |
| Ред: | Пиштарковидни |
| Семејство: | Пиштарки |
| Род: | Големи пиштарки |
| Вид: | Голема пиштарка |
| Научен назив | |
| Tachymarptis melba (Linnaeus, 1758) | |
| |
| Распространетост | |
Големата пиштарка (науч. Tachymarptis melba, syn. Apus melba) е птица од семејството пиштарки (Apodidae). Надворешно е многу слична на селската или градската ластовичка, но всушност е сосема неповрзана со овие врапчевидни (Passeriformes) видови, зашто пиштарките се во редот на Apodiformes. Сличноста се должи на блискиот стил на живеење. Големата пиштарка ја има во Македонија.
Распространетост[уреди | уреди извор]
 |
|
| Проблеми со пуштањето? Помош. | |
Големата пиштарка е распространета низ планините на јужна Европа до Хималаите. Како и малата пиштарка, тие се птици преселници кои зимуваат далеку на југ, во јужна Африка. За време на преселбите широко талкаат и се задржуваат во голем дел на јужна Европа и Азија. Видот, се чини, дека бил многу повеќе распространет за време на последното ледено доба, со голема колонија во Комарова пештерата во Полска, пред околу 40.000-20.000 години (Tomek & Bocheński 2005). Дубровник е познат по големите јата на големата пиштарка кои гнездат во старите градски ѕидини.
Опис[уреди | уреди извор]
Големата пиштарка лесно се разликува од малата, прво по големината, но и по белиот стомак и грло. Големата пиштарка е речиси двапати поголема од сите останати пиштарки. Долга е 20-23 см, со распон на крилјата од околу 57 см и тежина од 100 грама.[2] По боја, оваа птица е речиси цела темнокафеава, со бели дамки под клунот и на градите кои се обрабени со темнокафеава линија. Младите птици се слични со возрасните, но перјето им е побледо.[3] За споредба, малата пиштарка има распон на крилата од околу 42 см, темната линија околу вратот го одвојува белото грло од белиот стомак. Тие имаат кратка чаталеста опашка и многу долги закосени наназад крилја кои личат на полумесечина или бумеранг. Летот им е побавен и помоќен од оној на нивните помали роднини. Големата пиштарка има многу мали нозе кои ѝ користат само за да се закачи за вертикалната површина. Научното име ѝ произлегува од грчкото απους (apous), што значи „без нозе“. Тие никогаш не се доброволно на земја.
Размножување[уреди | уреди извор]
Големата пиштарка го гради своето гнездо на карпи, или во урбаните средини, на места недостапни за грабливки, како што се покривите или под мостовите. Гнездат во колонии и лежат 2-3 јајца. Секоја година се враќаат на истото место, поправајќи го истото гнездо. Паровите остануваат заедно цел живот. Младенчињата во гнездото можат да ја намалат својата телесна температура, ако е потребно, кога времето е лошо, и на тој начин да се заштитат додека нивните родители не ја обезбедат потребната храна.
Исхрана[уреди | уреди извор]
Големите пиштарки најголемиот дел од живото го поминуваат во воздух, хранејќи се со инсектите кои ќе ги фати во лет. Пијат, исто така, во лет.
Огласување[уреди | уреди извор]
Огласувањето на пиштарката е продолжено чрчорење.
Наводи[уреди | уреди извор]
 |
„Голема пиштарка“ на Ризницата ? |
- Tomek, Teresa & Bocheński, Zygmunt (2005): Weichselian and Holocene bird remains from Komarowa Cave, Central Poland. Acta zoologica cracoviensia 48A(1-2): 43-65. PDF fulltext
- ↑ BirdLife International (2012). „Tachymarptis melba“. IUCN Red List. Version 2012.1. International Union for Conservation of Nature. Посетено на 16 јули 2012.
- ↑ Голема пиштарка — BTO Birdfacts (англиски)
- ↑ Теренски Водич за птици на Источна Африка. Кенија, Танзанија, Уганда, Руанда, Бурунди од Stevenson & Fanshawe. Elsevier Science (2001), ISBN 978-0856610790