Волфрам хексакарбонил

Волфрам хексакарбонил
	Назив според МСЧПХ Хексакарбонилволфрам
	Други називи Волфрам карбонил; Хексакарбонилволфрам
Назнаки
CAS-бр.	14040-11-0
EC-број	237-880-2
	МХН InChI=1/6CO.W/c6*1-2; ;
3Д-модел (Jmol)	Слика
PubChem	98884
	SMILES O=C=[W](=C=O)(=C=O)(=C=O)(=C=O)=C=O ;
Својства
Хемиска формула
Моларна маса	0 g mol−1
Изглед	Безбојна цврста супстанца
Густина	2.65 g/cm3
Точка на топење
Растворливост во вода	нерастворлив
Растворливост	слабо во THF
Опасност
	Безбедност при работа:
Главни опасности	Запалив, извор на CO
Опасност
NFPA 704	2 0 0
Безбедносен лист	External SDS
Слични супстанци
Други катјони	Хром хексакарбонил; Молибден хексакарбонил; ; Сиборгиум хексакарбонил
Дополнителни податоци
	(што е ова?) (провери); Освен ако не е поинаку укажано, податоците се однесуваат на материјалите во нивната стандардна состојба (25 °C, 100 kPa)
	Наводи

Ворлфрам хексакарбонил (исто така наречен волфрам карбонил) е хемиско соединение со формула W(CO)₆.Овој комплекс го дал првиот пример на дихидроген комплекс.^[2]

Ова безбојно соединение, како и неговите аналози на хром и молибден, е забележливо како испарлив, стабилен во воздухот дериват на волфрам во неговата состојба на нулта оксидација.

Подготовка, својства и структура[уреди | уреди извор]

W(CO)₆ се подготвува со редукција на волфрам хексахлорид под притисок на јаглерод моноксид. Соединението е релативно стабилно на воздухот. Малку е растворлив во неполарни органски растворувачи. Волфрам карбонилот е широко користен во техниката на таложење предизвикана од електронски сноп - лесно се испарува и се распаѓа од електронскиот зрак обезбедувајќи пригоден извор на атоми на волфрам.^[3]

W(CO)₆ прифаќа октаедрална геометрија која се состои од шест CO лиганди слични на прачки кои зрачат од централниот W атом со диполен момент 0 D.

Реактивност[уреди | уреди извор]

Сите реакции на W(CO)₆ започнуваат со замена на некои CO лиганди во W(COсе однесува слично како Mo(CO)₆ но има тенденција да формира соединенија кои се кинетички поцврсти.

Циклопентадиенилволфрам трикарбонил димер ((C₅H₅.)₂W₂(CO)₆) се произведува од W(CO)₆.

Третманот на волфрам хексакарбонил со натриум циклопентадиенид проследен со оксидација на добиениот NaW(CO)₃(C₅H₅) дава циклопентадиенилволфрам трикарбонил димер.^[4]

Еден дериват е дихидроген комплекс W(CO)₃[P(C₆H₁₁)₃]₂(H₂).^[2]

Три од овие CO лиганди може да се поместат со ацетонитрил.^[5] W(CO)₆ се користи за десулфурирање на органосулфурни соединенија и како прекурсор на катализаторите за метатеза на алкен.

Безбедност и ракување[уреди | уреди извор]

Како и сите метални карбонили, W(CO)₆ е опасен извор на испарлив метал, како и CO.

Наводи[уреди | уреди извор]

↑ Even, J.; Yakushev, A.; Dullmann, C. E.; Haba, H.; Asai, M.; Sato, T. K.; Brand, H.; Di Nitto, A.; Eichler, R.; Fan, F. L.; Hartmann, W.; Huang, M.; Jager, E.; Kaji, D.; Kanaya, J.; Kaneya, Y.; Khuyagbaatar, J.; Kindler, B.; Kratz, J. V.; Krier, J.; Kudou, Y.; Kurz, N.; Lommel, B.; Miyashita, S.; Morimoto, K.; Morita, K.; Murakami, M.; Nagame, Y.; Nitsche, H.; и др. (2014). „Synthesis and detection of a seaborgium carbonyl complex“. Science. 345 (6203): 1491–3. Bibcode:2014Sci...345.1491E. doi:10.1126/science.1255720. PMID 25237098. S2CID 206558746. (бара претплата)
↑ ^2,0 ^2,1 Kubas, G. J., Metal Dihydrogen and σ-Bond Complexes, Kluwer Academic/Plenum Publishers: New York, 2001.
↑ Randolph, S.; Fowlkes, J.; Rack, P. (2006). „Focused, Nanoscale Electron-Beam-Induced Deposition and Etching“. Critical Reviews of Solid State and Materials Sciences. 31 (3): 55. Bibcode:2006CRSSM..31...55R. doi:10.1080/10408430600930438. S2CID 93769658.
↑ Manning, A. R.; Hacket, Paul; Birdwhistell, Ralph (1990). „Hexacarbonylbis(η⁵‐Cyclopentadienyl)Dichromium, Molybdenum, and Tungsten and their Analogs, M₂(η⁵‐C₅H₄R)₂(CO)₆ (M = Cr, Mo, and W; R = H, Me or PhCH₂)“. Inorganic Syntheses. 28: 148–149. doi:10.1002/9780470132593.ch39. ISBN 9780470132593.
↑ Kubas, G. J.; van der Sluys, L. S. (1990). „TricarbonylTris(nitrile) Complexes of Cr, Mo, and W“. Inorganic Syntheses. Inorganic Syntheses. 28. стр. 29–33. doi:10.1002/9780470132593.ch6. ISBN 9780470132593.

[carbonyl-1] Even, J.; Yakushev, A.; Dullmann, C. E.; Haba, H.; Asai, M.; Sato, T. K.; Brand, H.; Di Nitto, A.; Eichler, R.; Fan, F. L.; Hartmann, W.; Huang, M.; Jager, E.; Kaji, D.; Kanaya, J.; Kaneya, Y.; Khuyagbaatar, J.; Kindler, B.; Kratz, J. V.; Krier, J.; Kudou, Y.; Kurz, N.; Lommel, B.; Miyashita, S.; Morimoto, K.; Morita, K.; Murakami, M.; Nagame, Y.; Nitsche, H.; и др. (2014). „Synthesis and detection of a seaborgium carbonyl complex“. Science. 345 (6203): 1491–3. Bibcode:2014Sci...345.1491E. doi:10.1126/science.1255720. PMID 25237098. S2CID 206558746. (бара претплата)

[Kubas-2] 2,0 ^2,1 Kubas, G. J., Metal Dihydrogen and σ-Bond Complexes, Kluwer Academic/Plenum Publishers: New York, 2001.

[r1-3] Randolph, S.; Fowlkes, J.; Rack, P. (2006). „Focused, Nanoscale Electron-Beam-Induced Deposition and Etching“. Critical Reviews of Solid State and Materials Sciences. 31 (3): 55. Bibcode:2006CRSSM..31...55R. doi:10.1080/10408430600930438. S2CID 93769658.

[4] Manning, A. R.; Hacket, Paul; Birdwhistell, Ralph (1990). „Hexacarbonylbis(η⁵‐Cyclopentadienyl)Dichromium, Molybdenum, and Tungsten and their Analogs, M₂(η⁵‐C₅H₄R)₂(CO)₆ (M = Cr, Mo, and W; R = H, Me or PhCH₂)“. Inorganic Syntheses. 28: 148–149. doi:10.1002/9780470132593.ch39. ISBN 9780470132593.

[5] Kubas, G. J.; van der Sluys, L. S. (1990). „TricarbonylTris(nitrile) Complexes of Cr, Mo, and W“. Inorganic Syntheses. Inorganic Syntheses. 28. стр. 29–33. doi:10.1002/9780470132593.ch6. ISBN 9780470132593.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]