База Белграно II
| База Белграно II Base Belgrano II | |
|---|---|
| База на Антарктикот | |
 Поглед на Белграно II, австралско лето 2007 година | |
| Држава |  Аргентина |
| [[Административна поделба на Аргентина |Покраина]] | Огнена Земја, Антарктика и Јужни Атлантски Острови |
| [[Административна поделба на Аргентина |Департман]] | Аргентински Антарктик |
| Регион | Брег Луитполд Коутсова Земја |
| Локација | Бертраб Нунатак |
| Основана | февруари 5 1979 |
| Наречено по | Мануел Белграно |
| Управа | |
| • Вид | Директорат |
| • Орган | Национална дирекција на Антарктикот |
| • Оператор | Аргентински Антарктички институт |
| Површина | 6 ха (15 acres) |
| Надм. вис. | 50 м |
| Население [1] |
|
| Часовен појас | UTC−03:00 (UTC-3) |
| Тип | Целогодишна |
| Период | Годишна |
| Статус | Оперативна |
| Објекти |
|
База Белграно II (шпански: Base Belgrano II) — постојана, целогодишна аргентинска база на Антарктикот и научно-истражувачка станица именувана по генералот Мануел Белграно, еден од Либертадорите и креаторот на аргентинското знаме. Се наоѓа на Бертраб Нунатак на брегот Луитполд, Коутсова Земја.
Од 2022 година таа е најјужната постојана база на Аргентина, третата најоддалечена јужна постојана база во светот и најјужната база во светот изградена на цврста карпа, што ја прави особено погодна за геолошки истражувања.[2]
Од 2022 година, Белграно II е една од 13-те истражувачки станици на Антарктикот со кои управува Аргентина.
Историја[уреди | уреди извор]
Во 1955 година, тогашниот бригаден генерал Ернан Пујато ја основал првата база Белграно (Белграно I), која останала со години како најјужна населба во Аргентина.[2]
По континуирана активност 25 години, Белграно I била затворен поради брзото влошување на ледената бариера на која седела; нови, често скриени пукнатини го загрозувале дежурниот персонал и материјалот. Со цел да се продолжат научните програми и да се задржи присуството на Аргентина во областа, а по внимателно проучување на алтернативни локации направени од аргентинската армија, било одлучено новите објекти да се постават на цврсто земјиште. Среде огромното пространство мраз што го покрива регионот, се појавуваат само две мали маси на гранит: нунатаките Молтке и Бертраб, обедете првпат видени и именувани од експедицијата на Филхнер во 1912 година.[2] Белграно II е основана на 5 февруари 1979 година над вториот, хектар трајно земјиште без мраз. Исто така, и покрај тоа што била појужно и повисоко од Белграно I, климата била значително поблага.[2]
Растоварувањето на материјалите - опрема, алати и инструменти, храна и гориво - било спроведено од мразокршачот АРА Генерал Сан Мартин.[2]
Новите објекти за домување биле огромно подобрување во однос на претходните базни: од 1955 година, луѓето кои зимуваа во старата база Белграно I живееја во тунели ископани во мразот, мраз кој секогаш полека се движел кон морето и, како што конечно се случи, би станал табеларен санта мраз кој лебди низ Јужниот Океан.[2]
Покрај новите инструменти донесени од копното, Белграно II ја добила целата научна опрема пренесена од Белграно I. Лабораторијата била повторно изградена барајќи значителен напор. Биле поставени и нови објект, поларната астрономска опсерваторија Хосе Луис Сершиќ и антена со сателитска чинија за пренос на податоци.[2]
Утрото на 10 септември 2005 година, главната куќа била целосно уништена како резултат на пожар предизвикан од дефект на грејачот.[3] Персоналот морало да биде дистрибуиран во други згради и морало да се донесе нова храна и облека од копното бидејќи пожарот ги уништил сите презимувачки елементи. Изградбата на итни објекти за решавање на станбениот проблем започнал во почетокот на 2006 година. Оваа нова зграда била планирана во две фази, при што првата (бањи, кујна и спални) била завршена во 2006–07 година и втората (дневна соба), во 2007–08 година. За време на кампањата 2008-09 започнала изградбата на нова главна куќа. Таа била завршена за време на кампањата 2009–10 и била инаугурирана на 25 мај 2010 година. Новата куќа има покриена површина од околу 500 м2 со поголема удобност и простор за рекреација.
Клима[уреди | уреди извор]
Базата Белграно II има клима под влијание на крајбрежјето.
Областа е премин на временските фронтови насочени кон север: иако не врне, тие произведуваат силни ветрови кои надминуваат 200 км/ч кои радикално го зголемуваат факторот на студ.
Просечните месечни температури се движат од −20,4 °C во јули, најстудениот месец до −2,4 °C во јануари, најтоплиот месец. Во текот на летото, просечната висока е −1,2 °C, додека просечната ниска е −7,7 °C. Во зима, просечните високи и ниски се −15,9 °C и −23,6 °C соодветно. Во текот на поларната ноќ може да се забележат многу поларни половини.[4]
Врнежи од снег се случуваат во текот на целата година; во просек има 143 дена со снег. Од јануари до април се најснежните периоди од годината со секој месец од 13 до 14 дена со снег.[4]
| Климатски податоци за Белграно II (1981–2010, крајности 1956–денес) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Месец | Јан | Фев | Мар | Апр | Мај | Јун | Јул | Авг | Сеп | Окт | Ное | Дек | Годишно |
| Највисока забележана °C (°F) | 11.4 (52.5) |
10.1 (50.2) |
7.9 (46.2) |
−1.4 (29.5) |
−1.0 (30.2) |
1.0 (33.8) |
−2.9 (26.8) |
−2.5 (27.5) |
−1.4 (29.5) |
4.4 (39.9) |
7.0 (44.6) |
12.1 (53.8) |
12.1 (53.8) |
| Прос. висока °C (°F) | 0.7 (33.3) |
−3.7 (25.3) |
−8.8 (16.2) |
−13.5 (7.7) |
−14.6 (5.7) |
−15.7 (3.7) |
−17.1 (1.2) |
−16.6 (2.1) |
−14.9 (5.2) |
−11.0 (12.2) |
−4.1 (24.6) |
0.4 (32.7) |
−9.9 (14.2) |
| Сред. дневна °C (°F) | −2.4 (27.7) |
−7.0 (19.4) |
−12.0 (10.4) |
−16.7 (1.9) |
−18.1 (−0.6) |
−19.1 (−2.4) |
−20.4 (−4.7) |
−20.2 (−4.4) |
−18.4 (−1.1) |
−14.8 (5.4) |
−8.0 (17.6) |
−3.0 (26.6) |
−13.3 (8.1) |
| Прос. ниска °C (°F) | −5.9 (21.4) |
−10.9 (12.4) |
−16.1 (3) |
−20.7 (−5.3) |
−22.0 (−7.6) |
−23.1 (−9.6) |
−24.5 (−12.1) |
−24.4 (−11.9) |
−23.0 (−9.4) |
−19.4 (−2.9) |
−12.3 (9.9) |
−6.9 (19.6) |
−17.4 (0.7) |
| Најниска забележана °C (°F) | −20.0 (−4) |
−29.5 (−21.1) |
−37.8 (−36) |
−40.2 (−40.4) |
−58.9 (−74) |
−46.1 (−51) |
−52.8 (−63) |
−51.1 (−60) |
−52.2 (−62) |
−38.9 (−38) |
−36.1 (−33) |
−19.0 (−2.2) |
−58.9 (−74) |
| Прос. врнежи мм (ин) | 26.2 (1.031) |
27.4 (1.079) |
32.5 (1.28) |
16.8 (0.661) |
22.5 (0.886) |
25.0 (0.984) |
27.8 (1.094) |
26.9 (1.059) |
39.0 (1.535) |
20.2 (0.795) |
18.2 (0.717) |
17.0 (0.669) |
299.5 (11.791) |
| Прос. бр. снежни денови | 13 | 14 | 13 | 13 | 11 | 10 | 12 | 12 | 11 | 12 | 11 | 11 | 143 |
| Прос. релативна влажност (%) | 70 | 69 | 68 | 63 | 60 | 56 | 55 | 56 | 57 | 62 | 67 | 70 | 65 |
| Извор бр. 1: Servicio Meteorológico Nacional (precipitation 2001–2010, snow days 1981–1990)[5][6][7] | |||||||||||||
| Извор бр. 2: Deutscher Wetterdienst (humidity 1982–1995),[8] Meteo Climat (record highs and lows)[9][10] | |||||||||||||
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Intercambio de información – Información Permanente“. Dirección Nacional del Antártico. Архивирано од изворникот на 17 May 2013.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 11. From February to June 1936. Princeton: Princeton University Press. 2012-12-31. стр. 196–217.
- ↑ Palomar: La frontera de lo insólito en el cómic de Beto Hernandez. Peter Lang.
- ↑ 4,0 4,1 Heredia, Soledad; Farias, Camila (2018). „Estado Actual de los Observatorios Magnéticos Permanentes del Servicio Meteorológico Nacional, Argentina“. Proceedings of the II PAN AMERICAN WORKSHOP ON GEOMAGNETISM – II PANGEO. Recife, Brazil: Even3. doi:10.29327/2pangeo.a11.
- ↑ „Estadísticas Climatológicas Normales - período 1981-2010“ (шпански). Servicio Meteorológico Nacional. Посетено на January 18, 2018.
- ↑ „Servicios Climáticos – Información de Turismo – Base Belgrano – Datos estadísticos (1981–1990)“ (шпански). National Meteorological Service of Argentina. Посетено на 22 October 2012.
- ↑ „Clima en la Argentina: Guia Climática por Base Base Belgrano II“. Caracterización: Estadísticas de largo plazo (шпански). Servicio Meteorológico Nacional. Архивирано од изворникот на 4 September 2017. Посетено на 4 November 2017.
- ↑ „Klimatafel von Belgrano II (Argentinien) / Antarktis“ (PDF). Baseline climate means (1961-1990) from stations all over the world (германски). Deutscher Wetterdienst. Посетено на 29 January 2016.
- ↑ „Station Belgrano“ (француски). Meteo Climat. Посетено на 11 June 2016.
- ↑ „89034: Base Belgrano Ii (Antarctica)“. ogimet.com. OGIMET. 7 January 2022. Посетено на 8 January 2022.