Јохан Бернули

Од Википедија — слободната енциклопедија
Јохан Бернули
Јохан Бернули (портрет од Јохан Рудолф Хубер, околу 1740)
Роден(а)6 август 1667(1667-08-06)
Базел, Швајцарија
Починал(а)1 јануари 1748(1748-01-01) (возр. 80)
Базел, Швајцарија
ЖивеалиштеШвајцарија
НационалностШвајцарец
ПолињаМатематичар
УстановиГронингенски универзитет
Базелски универзитет
ОбразованиеБазелски универзитет
Докторски менторЈакоб Бернули
Други менториНикола Еглингер
ДокторандиДаниел Бернули
Леонард Ојлер
Јохан Самуел Кониг
Пјер Луј Моперти
Други значајни студентиГијом де Лопитал
Познат поРазвојот на калкулусот
решение на ланчена крива
Лопиталово правило
Бернулиев идентитет
Белешки
Брат на Јакоб Бернули, и татко на Даниел Бернули.

Јохан Бернули (исто така познат како Жан или Јован; 6 август [27 јули] 1667 - 1 јануари 1748 година) бил швајцарски математичар и еден од многуте истакнати математичари во семејството Бернули. Тој е познат по неговите придонеси за бесконечно калкулус и едукација на Леонард Ојлер во младоста на ученикот.

Детство и образование[уреди | уреди извор]

Јохан е роден во Базел, син на Никола Бернули и неговата сопруга, Маргарет Шонауер. Започнал да студира медицина на Универзитетот во Базел. Неговиот татко сакал да студира бизнис, за тој да ја преземе семејната трговија со зачини, но на Јохан Бернули не му се допаѓа идејата за бизнисот и пробува да го убеди својот татко да му овозможи да студира медицина.Сепак, Јохан Бернули не уживал во медицината и почнал да ја проучува математиката заедно со својот постар брат Јаков. Во текот на образованието на Јохан Бернули во Базел Универзитетот браќата Бернули работеле заедно, трошејќи многу време на проучување на новооткриениот бесконечен калкулус. Тие биле меѓу првите математичари кои не само што учеле и ја разбирале анализата ,но започнале да ја применуваат за разни проблеми.

По дипломирањето на Универзитетот во Базел Јохан Бернули се преселил да предава диференцијални равенки. Подоцна, во 1694 година, тој се оженил со Доротеја Фалкнер, а потоа ја прифатил и позицијата како професор по математика на Универзитетот во Гронинген. На барање на неговиот очув Јохан Бернули ( II ), Јохан Бернули се вратил назад во својот роден град Базел во 1705. Веднаш по одредување на патувањето тој дознал за смртта на неговиот брат од туберкулоза. Јохан Бернули планирал да стане професор на Универзитетот во Базел на грчки, по враќањето, но наместо тоа бил во можност да ја преземе функцијата професор по математика, поранешна позиција на неговиот постар брат. Како студент на Лајбниц, Јохан Бернули застанал на негова страна во 1713 во Њутн-Лајбниц дебатата околу тоа кој заслужува кредит за откривање на анализата. Јохан Бернули го бранел Лајбниц покажувајќи дека тој решил одредени проблеми со методи кои Њутн не успеал да ги реши. Јохан Бернули промовирал Декарт вител теорија во текот на Њутновата теорија на гравитацијата.

Во 1724 тој влезе во конкуренција спонзорирана од страна на француската Академија Ројал науки, кој го постави прашањето:

Кои се законите според кои совршено тешко тело, кои би се ставил во движење, се движи кон друг орган од иста природа или во мирување или во движење, и кои таа наидува или во вакуум или во пленум? Во одбрана на фактите претходно промовирани од страна на Лајбниц тој се најде себеси пропишувајќи бесконечна надворешна сила потребна за да се направи тело еластично со надминување на бесконечна внатрешна сила. Како резултат на тоа, тој беше дисквалификуван за наградата што ја доби Меклаурин. Сепак, Бернулиевата хартија подоцна беше прифатена во 1726 година, кога на Академијата ги сметаа документите во врска со еластичнте тела, за кои наградата му беше доделена на Пјер Мазиер. Бернули доби пофалница во двата натпревари.

Приватен живот[уреди | уреди извор]

Иако Јакоб и Јохан работеле заедно пред Јохан да дипломира на Универзитетот во Базел, кратко време после тоа, двајцата развиле љубоморни и конкурентни односи. Јохан бил љубоморен на позицијата на Јакоб и двајцата често се обидувале да се натпреваруваат еден со друг. По смртта на Јакоб љубомората на Јохан се префрла кон својот талентиран син, Даниел. Во 1738 година таткото-син дуо речиси истовремено објавуваат посебни теории на хидродинамика.

Јохан се омажил со Доротеја Фалкнер. Тој е татко на Никола II Бернули, Даниел Бернули и Јохан II Бернули и вујко на Никола Бернули.

Браќата Бернули многу често се занимавале со истите проблеми. Нивниот повеќето горчлив спор се однесувал за наоѓање на равенката за патот по честичка од една до друга точка во најкусо време, проблем првично дискутиран од страна на Галилео. Во 1697 Јакоб понудил награда за негово решавање. Прифаќајќи го предизвикот, Јохан предложи cycloid, патот на точката на движење на тркалата, истакнувајќи го истовремено односот на криви линии на патот опишан од страна на зрак на светлината која поминува низ слоеви на променлива густина. А долготраен, горчлив спор потоа настана кога Јакоб предизвикал решение и предложи свој. Спорот го означи потеклото на нова дисциплина, анализа на варијации.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]