Музеј Гревен

Од Википедија — слободната енциклопедија

48° 52′ 19″ N, 2° 20′ 32″ E

Музеј Гревен
Фасадата на восочниот музеј Гревен во Париз, дело на Албер Шартие
Грешка во Lua во Модул:Location_map, ред 522: Unable to find the specified location map definition: "Module:Location map/data/France Paris" does not exist
Карта
Основан1882
Место10, boulevard Montmartre, 75009 Paris
Координати48° 52′ 19″ N, 2° 20′ 32″ E
ТипВозочен музеј, Театар, Туристичка атракција
Посетеност700.000
Јавен превозГран Булевар, линија 8 и 9
Мреж. местоwww.grevin-paris.com

Музејот Гревен е музеј на восочни фигури во приватна сопственост на компанијата Гревен & Си, подружница на Компањи дез Алп, отворен на 5 јуни 1882година. Тој се наоѓа во 9-от округ на Париз, во Франција, и во него се изложени репродукции во восок на познати личности. Дел од посетата на музејот претставува и Театарот Гревен (концертна сала) и Палатата на илузиите (атракција со примена на принципот на оптичката мамка). Салата на куполата и ходникот на столбовите имаат многу убави украси во барокен стил кој датира од 1882 година.

Музејот брои над 200 личности од восок меѓу кои се и Алберт Ајнштајн, Махатма Ганди, Мајкл Џексон, Алфред Хичкок и многу други. Реконструирани се многу сцени од историјата на Франција, како што е заробеништвото на Луј XVI или погубувањето на Јованка Орлеанка на клада.

Редовно во музејот се изработуваат нови личности кои се дел од актуелните збиднувања, ѕвезди од спортот, филмот, политичари и сл. До музејот се наоѓа метро станицата Гран Булевар (линија 8 и 9).

Историја[уреди | уреди извор]

Потеклото на восочните маски во Франција[уреди | уреди извор]

До 17 век, било вообичаено по смртта на кралската личност неговото лице да се покажува испечатено во восок. Од овој век, оваа вештина се развила и станала значајна вештина во Дворот. Така,позната е погребната маска во восок на кралот на Франција Луј XIV од којашто ја изработил Антоан Беноас. Оттука и станал модерен "восочниот кабинет" и била направена изложба на целото директно опкружување на кралицата Марија-Тереза.

Париските претходници и влијанието на Марија Тисо[уреди | уреди извор]

Еден век подоцна, околу 1770, Куртиус од Берн бил поканет во Париз од страна на принцот од Конти, која го овластил да ја претстави изложбата во Кралската палата: "Кралското семејство во Версај". Нему му помагала млада девојка која се сметала дека му е внука, по име Марија Тисо. За време на Француската револуција, таа ги испечатила во восок лицата на мртвите Мара, Робеспјер и лицата на кралскиот брачен пар. По смртта на нејзиниот чичко и учител, таа во 1795 се преселила во Лондон, каде го основала познатиот восок музејот Мадам Тисо во 1835 година[1].

Во 19 век, неколку париски восочни музеи залудно се обидувале да успеат да се натпреваат со музејот на Тисо. Во 1865 година, музејот Харткоф се отворил во една сала во ходникот на Операта. Тоа бил геолошки , етнолошки и анатомски музеј чии восочни отисоци биле направени од страна на професорот Шварц од Стокхолм[2]. Една година подоцна, на булеварот Де Капусин, во Францускиот музеј бил вработен моделиерот-анатомист Жил Талрих, кој претставил неколку восочни статуи на личности од литературата, митологија и од историјата. Но музејот на тие восочни фигури веднаш потоа затворил, пред крајот на 1867.

Раѓањето на музејот Гревен[уреди | уреди извор]

Постер на отворањето (Жил Шере, 1882 година)

Во 1881 година, Артур Мејер, тогаш директор на весникот Ле Галоа, сакал читателите да бидат во можност да "стават лице" на личностите за кои се зборувало во неговото списание. Во тоа време, фотографија сè уште не била норма во печатот. Мејер затоа му се обратил на вајарот, карикатурист и дизајнер на театарски костими Алфред Гревен[3], кој ги изработувал карикатурите за неговиот весник и побарал од него да создаде скулптури на актуелните личности.

На 5 јуни 1882, Гревен музеј отвора своите врати и веднаш доживеал успех.[4] Во 1883 година, Габриел Тома се заинтересирал за проектот. Тоа бил голем финансиер кој доаѓал од компанијата за стопанисување со Ајфеловата кула и Театарот Шанзелизе. Тоа му овозможило на музејот да се развива до 1999 година, на кој датум неговиот пра-правнук Бернард Тома го отстапил Музејот Гревен на групацијата Парк Астерикс.[5]

Во март 1886, Емил Воазан, трговец и производител на магионичарски направи ги подготвил првите претстави во идниот Фантастичен кабинет. На 29 декември 1886 магионичарот Кармели бил одговорен за раководење на Фантастичниот кабинет. На 27 април 1887 магионичарот Диксон бил примен да му помага на Емил Воазан во подготовка на програмите. Во 1892 започнал со работа Спектаклот на светлосните пантомими на Емил Рено, каде се одржало првото јавно прикажување на цртаниот филм на големиот екран, Сиромашниот Пјеро, на 28 октомври 1892. Денес Спектаклот на светлосните пантомими е запишан како дел од културното наследство на УНЕСКО.[6] Фантастичниот кабинет секое попладне на посетителите на музејот за време на нивната посета им прикажува магионичарски изведби. Многу познати магионичари тука го направиле своето деби како Жорж Мелјес и многу други.

Атракции[уреди | уреди извор]

Музејот содржи околу 450 ликови групирани тематски од историјата на Франција и од модерниот живот, вклучително и панорама на Француската историја од Карло Велики до Наполеон Трети, крвави сцени од Револуцијата, со оригинални восочни фигури од доцниот 19 и почетокот на 20 век кои сведочат за технолошкиот развиток на вештината. За разлика од овие, повеќето современи филмски ѕвезди, спортисти и интернационални фигури како папата Јован Павле II се користат модерните техники на моделирање. Во сцената на Шарлота Корде која го убива Жан-Пол Мара создадена во 1889 година, искористен се вистинските предмети при убиството (ножот и кадата).

Се додаваат нови фигури постојано а од отворањето до денес биле изработени 2000. Некои од поновите ги вклучуваат Зинедин Зидан, Моника Белучи, Изабела Аџани[7] и др.[8] Освен холивудски филмски ѕвезди во музејот можат да се видат и некои ѕвезди на Боливуд како Шах Рух Хан[9], Ајшварија Раи[10] и Ранвир Синг.[11]

  • Убиството на Анри Четврти
    Убиството на Анри Четврти
  • Роден и Пикасо
    Роден и Пикасо
  • Наполеон Бонапарт
    Наполеон Бонапарт
  • Кралот Луј Шеснаесетти во занданата
    Кралот Луј Шеснаесетти во занданата

Подружници[уреди | уреди извор]

Сцената на Јованка Орлеанка на клада, пред Инквизицијата

Лебдечки музеј Гревен[уреди | уреди извор]

Музеј Гревен кој плови во брод, патувал по каналите на северниот дел на Франција, Белгија и Холандија од 1950 до 1958 година[12]. Работата на музејот брод му била доверена на Жорж Лојал, кој бил последниот вистински рингмастер во циркусот Медрано. Тој работел таму неколку години заедно со неговата сопруга, Полет Лојал.

Музеи Гревен во Франција[уреди | уреди извор]

На 1970-тите до 1990-тите, восочниот музеј отворил претставништва во Франција :

  • Во 1979 година, музејот во Лурд (отворен во 1974 година и се продал во 1987 година),
  • во кралскиот замок на Тури во 1984 година (затворен во 2005 година),
  • Во Ла Рошел во 1989 година (затворен во 2002 година),
  • Во Дижон во 1990 година (затворен во 1995 година),
  • Во Мон Сен Мишел во 1991 година,
  • Во Сен Жан е Луиз во 1993 година (затворен во 2007 година) и во
  • Во Салонот за убавина од Прованса во 1992 година (затворен во 2015 година).

Во 1999 година, групата Парк Астерикс го купила Гревен музејот, а групата оттогаш се нарекува Grévin & Cie.

Гревен во Форумот на халите[уреди | уреди извор]

Во 1981 година, музејот отворил подружница во Форумот на халите во Париз со 20 анимирани слики, 120 ликови, на тема Париз во Убавата Епоха. Музејот не се покажал делотворен и затворил во 1996 година.

Влезот на Музеј Гревен во Монтреал, Центар Итон

Подружници низ светот[уреди | уреди извор]

Музеј Гревен Монтреал[уреди | уреди извор]

Во мај 2010 година, бил најавен проект за развој на брендот, Гревен Музеј на меѓународна сцена. Секоја локација требала да претставува инвестиција од 8 милиони евра до 10 милиони евра, но списокот на градови со шанси да бидат избрани се чуваат во тајност. Тие се наоѓаат во Европа, Азија и Канада. Целта била да се постигне најмалку 800 000 посетители на годишно ниво[13][14]. На 15 септември 2011 било објавено дека ќе се отвори Гревен музеј во Монтреал, Канада. Музејот бил отворен на 13 април 2013.[15]

Музеј Гревен Прага[уреди | уреди извор]

На 27 март 2013, било најавено отворањето на вториот Гревен во странство. Отворен бил на 1 мај 2014[16], во Чешка, во градот Прага. Затворил во март, 2018.

Музеј Гревен Сеул[уреди | уреди извор]

Групата[17] отворила восочен музеј и во Сеул, инаугуриран во јули 2015 година[18]. Оваа операција се остварила во заеднички потфат со корејската група Маст, водачи во индустријата на културата и забавата во Јужна Кореја.

Светот на Чаплин[уреди | уреди извор]

На 16 април 2016 година, групата го отворила својот музеј хибрид, во Швајцарија, во слава на Чарли Чаплин[19].

Академијата Гревен[уреди | уреди извор]

Приказ на етапите на изработка на главата на восочната фигура на глумецот Жан Рено

Во 2001 година, била основана Академијата Гревен. Членовите на оваа академија се состануваат двапати годишно да ги избираат луѓето кои ќе можат да добијат свои фигури во музејот.

Неколку вајари се постојано вработени во музејот. Лицата се моделираат во глина или пластелин, по првиот состанок со личноста кога се прават многу мерења, фотографии, видеа и 3D слики. Телото исто така се моделира во глина. Повеќе од 15 уметници работат при создавање на ликот : вајар, калапар, сликари, костимограф, забен техничар, очен протетичар, декоратор и сл. Леополд Бернстам, Александар Барбиери, ученик на вајарот Албер Шатие, биле меѓу првите вајари посветени на музејот[20].

Од 1882 година музејот има изработено и изложено повеќе од 2 000 восочни фигури. Восочните фигури редовно се отстрануваат и се заменуваат според моменталната ситуација и актуелноста. Најстарите се изложени од 1889 (восочните фигури на поставката „Масите на Француската револуција“). Денес музејот има околу 300 восок бројки[21]. Музејот бил целосно обновен во 2001 година. Новите восочни статуи редовно се инаугурираат, како онаа на Златан Ибрахимовиќ во 2014 година.

Восочната статуа на Владимир Путин била нападната и вандализирана во 2014 година[22].

Во музејот освен фигури на вистински личности изработени се и фигури на фиктивни ликови како на пр. фигурата на Лара Крофт од видео-играта и филмот насловен Томб Рајдер.

Користена литература:[уреди | уреди извор]

  • Жан-Пјер Fontaine, Алфред Grévin, Гром Монмартр, Изданија de Bourgogne, 2007.
  • Ванеса Шварц и Жан-Жак Meusy, " Grévin Музеј и кино: приказна за средба ", 1895 г, декември 1991, Ouvrage utilisé pour la rédaction de l'article

Наводи[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „Madame Tussauds™ London History - Who Is Madame Tussauds?“. www.madametussauds.com. Посетено на 2018-12-02.
  2. ↑ Autour du Père Tanguy : le successeur de Curtius
  3. ↑ (c), eutouring.com. „History Of Musee Grevin Museum And Behind The Scenes Today“. www.eutouring.com. Посетено на 2018-12-02.
  4. ↑ Odette Carasso, , Editions Imago, 2003, p. 101.
  5. ↑ „Le Groupe Parc Astérix SA devient « Grévin et Compagnie SA » - Les Echos“. www.lesechos.fr (француски). Посетено на 2018-12-02.[мртва врска]
  6. ↑ „Les Pantomimes lumineuses - Émile Reynaud“. www.emilereynaud.fr (француски). Посетено на 2018-12-02.
  7. ↑ Blackmore, Ruth (2012). The Rough Guide to Paris. London: Rough Guides. стр. 71. ISBN 1405386959.
  8. ↑ "Nolwenn Leroy" (in French). Musée Grévin. Retrieved 2015-04-20.
  9. ↑ „Now, Shah Rukh's wax statue in Paris“. Hindustan Times. March 8, 2008.
  10. ↑ „First Look: Aishwarya's wax statue in Europe's oldest museum“. India Today. July 14, 2013.
  11. ↑ Verma, Abhinav (July 7, 2017). „The Internet thinks that Ranveer Singh's wax statue looks more like Shiamak Davar“. Hindustan Times.
  12. ↑ „Бродот на Гревен“. Архивирано од изворникот на 2016-12-11.
  13. ↑ „Le Musée Grévin veut conquérir le monde avec ses figures de cire“. Le Monde.fr (француски). Посетено на 2018-12-02.
  14. ↑ Rédaction. „La Compagnie des Alpes veut développer les musées Grévin dans le monde“. BusinessTravel.fr (француски). Архивирано од изворникот на 2015-11-25. Посетено на 2018-12-02.
  15. ↑ „Musée de cire Grévin Montréal | Grévin Montréal“. www.grevin-montreal.com. Посетено на 2018-12-02.
  16. ↑ Un musée Grévin va ouvrir à Prague, Le Figaro, 27 mars 2013.
  17. ↑ „Le Musée Grévin s'installera à Séoul en 2015“. FIGARO (француски). 2014-12-18. Посетено на 2018-12-02.
  18. ↑ „Le musée Grévin s'installe désormais à Séoul - Les Echos“. www.lesechos.fr (француски). Посетено на 2018-12-02.
  19. ↑ Ouverture d'un musée en Suisse http://www.lefigaro.fr/societes/2014/02/15/20005-20140215ARTFIG00069-grevin-installera-un-musee-chaplin-en-suisse-pour-2016.php
  20. ↑ Catalogue-almanach du musée Grévin il, 1891
  21. ↑ émission Le Plus Grand Musée du monde France 3 IDF du 23 février 2010
  22. ↑ Benoît Zambeaux, « "Meurtre" de Poutine au musée Grévin : amende requise », nouvelobs.com, 17 septembre 2014.

Поврзано[уреди | уреди извор]

Поврзани Статии[уреди | уреди извор]

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Музеј_Гревен&oldid=4873536“