NGC 376
| NGC 376 | |
|---|---|
 | |
| Соѕвездие | Тукан |
| Епоха | Ј2000.0 |
| Положба | |
| Ректасцензија | 1 ч 3 м 53,4 с |
| Деклинација | - 72° 49' 26" |
| Податоци од набљудување | |
| Вид на тело | расеано ѕвездено јато |
| Морфолошки вид | OCL |
| Привиден сјај (видлив) |
10,9 |
| Физички податоци | |
| Привидни димензии | 1' х ?' |
| Историја | |
| Откривач | Џејмс Данлоп |
| Откриена | 2 септември 1826 |
| Други ознаки | ESO 29-SC29 |
NGC 376 — расеано ѕвездено јато во соѕвездието Тукан, заведено во Новиот општ каталог на длабоконебесни тела.
Објектот бил предмет и на други истражувања, па освен како NGC 376 се споменува и како ESO 29-SC29.
Откривање[уреди | уреди извор]
Објектот е откриен на 2 септември 1826 година од страна на Џејмс Данлоп, со помош на рефлекторски телескоп, чијашто леќа имала пречник од 9 см.
Податоци[уреди | уреди извор]
Податоци од набљудување[уреди | уреди извор]
Според морфолошката класификација на галаксиите, NGC 376 е од видот OCL.[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 10,9 m.[2] NGC 376 има само една позната привидна димензија, која изнесува 1'.[2]
Астрономски податоци[уреди | уреди извор]
Објектот е од епохата Ј2000.0. Неговата ректасцензија, односно аголот измерен меѓу еклиптиката и небесниот екватор со теме во пролетната точка, изнесува 1 ч 3 м 53,4 с, а неговата деклинација, односно висината на лакот на тој агол, - 72° 49' 26".[3]
Други поделби[уреди | уреди извор]
Проучување на NGC 376 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во рамките на атласот на длабокото небо, Уранометрија 2000.00, објектот припаѓа на групата означена со бројот 460; додека во Каталогот на основни ѕвезди (GSC) е групиран под бројот 9141.
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Запис за NGC 376 на НАСА (англиски)
- ↑ 2,0 2,1 Students for the Exploration and Development of Space, поправени податоци за NGC {{{n}}}
- ↑ NGC {{{n}}}, SIMBAD, Центар за астрономски податоци во Стразбур
Користена литература[уреди | уреди извор]
- Dreyer, J.L.E., ibid. Errata on pages 237, 281-283, and 366-378. (158,28)