IC 1345

Од Википедија — слободната енциклопедија
IC 1345


Соѕвездие Пехар
Епоха Ј2000.0
Положба
Ректасцензија 11 ч 2 м 59,7 с
Деклинација -16° 17' 19"
Положбен агол 15°
Податоци од набљудување
Вид на тело галаксија
Морфолошки вид Sb
Привиден сјај
(видлив)
12,4
Привиден сјај
(во честот. појас.)
13,2
Површински сјај 12,1 m/лм2
Физички податоци
Привидни димензии 1,1' x 0,9'
Историја
Откривач Луис Свифт
Откриена 14 јануари 1898
Други ознаки NGC 3505, NGC 3508, MCG -3-28-31, IRAS 11005-1601

IC 1345галаксија во соѕвездието Пехар, заведена во Новиот општ каталог на длабоконебесни тела.

Објектот бил предмет и на други истражувања, па освен како IC 1345 се споменува и како NGC 3505, NGC 3508, MCG -3-28-31, IRAS 11005-1601.

Откривање[уреди | уреди извор]

Објектот е откриен на 14 јануари 1898 година од страна на Луис Свифт.

Податоци[уреди | уреди извор]

Податоци од набљудување[уреди | уреди извор]

Според морфолошката класификација на галаксиите, IC 1345 е од видот Sb.[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 12,4 mag, а оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 13,2 mag, додека површинскиот сјај изнесува 12,1 m/лм2.[2] IC 1345 има привидни димензии од 1,1' х 0,9'.[2]

Астрономски податоци[уреди | уреди извор]

Објектот е од епохата Ј2000.0. Неговата ректасцензија, односно аголот измерен меѓу еклиптиката и небесниот екватор со теме во пролетната точка, изнесува 11 ч 2 м 59,7 с, а неговата деклинација, односно висината на лакот на тој агол, -16° 17' 19".[3] Положбениот агол на објектот е во износ од 15°.[2]

Други поделби[уреди | уреди извор]

Проучување на IC 1345 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката 33362.

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

Користена литература[уреди | уреди извор]

  • Dreyer, J.L.E., New General Catalogue of Nebulae and Clusters of Stars (1888), Index Catalogue (1895), Second Index Catalogue (1908). London: Royal Astronomical Society, 1953. (28,2157)

Надворешни врски[уреди | уреди извор]