Шираками-Санчи
| светско наследство на УНЕСКО | |
|---|---|
 | |
| Место | Јапонија |
| Критериум | природно: ix |
| Навод | 663 |
| Запис | 1993 (XVII заседание) |
| Површина | 16.971 ха |
| Координати | 40°28′12″N 140°07′48″E / 40.47000° СГШ; 140.13000° ИГД |
Шираками-Санчи (白神山地) — светско наследство на УНЕСКО во регионот Тохоку во северниот дел на Хоншу, Јапонија. Оваа планинска област ја вклучува последната девствена шума на Зиболдова бука која некогаш покривала поголем дел од северна Јапонија. Областа се протега и во префектурите Акита и Аомори. Од сите 1.300 квадратни километри, тракт со површина од 169.7 квадратни километри бил вклучен во списокот на светско наследство во 1993 година. Фауната пронајдена во областа вклучува јапонска црна мечка, јапонска сероу, јапонска макаки и 87 видови птици. Шираками-Санчи било едно од првите места влезени на списокот на светско наследство во Јапонија, заедно со Јакушима, замокот Химеџи и будистичките споменици во областа Хориу-џи во 1993 година. Потребна е дозвола од Управата за шуми за да се влезе во срцето на Шираками-Санчи.
.jpg)
Местоположба[уреди | уреди извор]
Шираками-Санчи е дивина која опфаќа една третина од планинскиот венец Шираками. Ја има најголемата преостаната девица букова шума во Источна Азија и е остаток од студените букови шуми кои ги покриваат ридовите и планинските падини на северна Јапонија од пред осум до дванаесет илјади години. Областа има надморска височина која се движи од 100 до 1.243 метри надморска височина. Буковите шуми се распространети низ Северна Америка, Европа и Источна Азија и се смета дека потекнуваат од циркуполарната вегетација пред последниот глацијален период. Локацијата во близина на Јапонското Море се карактеризира со изразито опкружување со обилни снежни врнежи, што овозможува областа да задржи целосен екосистем на стабилна кулминација букова шума, која исчезна од поголемиот дел од светот
Светското наследство се наоѓа во границите на повеќе општини Аџигасава, Фуџисато, Фукаура и Нишимеја. Водопадите Анмон но Таки се во западниот дел на Нишимеја, околу 3.5 километри западно од езерото Мијама.
Атракции[уреди | уреди извор]
Исконска букова шума[уреди | уреди извор]
Освен буковите, во шумата се среќаваат и кацура, калопанакс, јапонски габер и други видови високи листопадни дрвја. Засадени шуми од дрвни дрвја, како што е јапонскиот кедар, заменија многу од буковите шуми во северна Јапонија; сепак, во границите на Шираками-Санчи, немодифицираните букови шуми се густо и континуирано распространети. Областа е во голема мера дивина без патишта, патеки или вештачки објекти. Буковото дрво обично е несоодветно за одгледување на печурката шитаке. Затоа, буковите шуми никогаш не биле вознемирени од фармерите на шитаки и остануваат во состојба на зачувување многу поголема од онаа на околните шуми. Покрај строгата законска заштита, речиси и да не е извршена сеча на букови дрвја поради недостигот на пристап и нерамниот терен. Исто така, туристичките активности се ограничени главно на областите во близина на границата.
Регионот Шираками-Санчи, исто така, содржи големи површини на шума кои не се опфатени со списокот на светско наследство, а нивото на зачувување во овие области не е толку високо како во централното наведено подрачје.
Додека биодиверзитетот на исконските букови шуми на земјата се соочило со значително намалување пред околу 2 милиони години поради континенталната глацијација, шумите во северна Јапонија, особено, биле поштедени од ова влијание. Како резултат на тоа, овие шуми го задржале својот оригинален еколошки состав, служејќи како живи временски капсули од историско значење.[1]
Анмон но таки (Водопади на темната порта)[уреди | уреди извор]
Овие тројни водопади во Светското наследство спаѓаат и во границите на префектурниот природен парк Акаиши Кеириу Анмон но Таки и се лесно достапни пеш.
Животни[уреди | уреди извор]
- Црн клукајдрвец (природен споменик)
- Јапонски сероу (вид коза антилопа) (природен споменик)
- Планински јастреб-орел
- Златен орел
- Јапонски макак
- Сонливци
- Азиска црна мечка
Национален парк Цугару[уреди | уреди извор]
Шираками-Санчи се граничи на исток со квази националниот парк Цугару.
Шираками-даке[уреди | уреди извор]
Шираками-даке е највисокиот врв во Шираками-Санчи. Тој е 1.232 метри во висина.[2] Самиот врв не е дел од Светското наследство и, како таков, не е потребна дозвола за искачување. Самитот е опремен со тоалет и засолништа.
Фестивал Шираками[уреди | уреди извор]
Во подножјето на Шираками-Санчи, градот Хачимори во областа Јамамото во префектурата Акита се одржува годишен концерт на отворено.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Shirakami Sanchi: A forest outside of time“. The Japan Times (англиски). 2015-03-14. Посетено на 2023-11-19.
- ↑ Atlas of Japan, Imidas Shueisha, Tokyo 1990