Хаплогрупа E-P2

Од Википедија — слободната енциклопедија

 

Хаплогрупа E-P2
Можно време на потекло41,400–49,800 пред сегашноста[1]
Возраст на спојување39,200–41,400 пред сегашноста[1]
Можно место на потеклоИсточна Африка[2][3]
ПредокE-P177
ПотомциE-V38, E-M215
Дефинирање на мутацииDYS391p, L337, L339, L342, L487, L492, L613, P2/PN2, P179, P180, P181

Хаплогрупата E-P2, позната и како E1b1— хаплогрупа на ДНК на човечки Y-хромозом . E-P2 има две базални гранки, E-V38 и E-M215. E-P2 имала античко присуство во Источна Африка и Левант; но денес, таа е првенствено распространета во Африка од каде што можеби потекнува, и се јавува на пониски фреквенции на Блискиот Исток и Европа.

Потекло[уреди | уреди извор]

Семино и неговите соработници (2004) предложиле потекло од Источна Африка: „И филогеографијата и микросателитната варијанса сугерираат дека E-P2 и неговиот дериват, E-M35, веројатно потекнуваат од источна Африка“. [2] Тромбета и неговите соработници (2004) исто така предложиле потекло од Источна Африка:

Новата топологија овде пријавена има важни импликации за потеклото на хаплогрупата E-P2. Користејќи го принципот на филогеографска парсимонија, резолуцијата на трифуркацијата Е-М215 во корист на заедничкиот предок на Е-М2 и Е-М329 силно ја поддржува хипотезата дека хаплогрупата Е-П2 потекнува од Источна Африка, како што било претходно предложено, и дека хромозомите Е-М2, толку често забележани во потсахарска Африка, го следат нивното потекло до заеднички предок присутен во источна Африка. [3]

Античка ДНК[уреди | уреди извор]

Било откриено дека натуфиските останки ја носат хаплогрупата E1b1 (1/5; 20%). [4]

Во пештерата Мота, во Етиопија, остатоците од древен мажјак од Етиопија, датиран во 4500 година пред нашата ера, ги носеле хаплогрупите E1b1 и L3x2a. [5] [6]

Распространетост[уреди | уреди извор]

Е-П2 денес се наоѓа најмногу во Африка, главно во форма на нејзините доминантни подклади Е-М215 и Е-В38. E-M215 е позастапена во Северна Африка и Африканскиот Рог, а се наоѓа и на пониски фреквенции на Блискиот Исток, Европа и Јужна Африка. E-V38 е почеста во Западна Африка, Централна Африка, Јужна Африка и африканските Големи езера, а се јавува на ниски фреквенции во Северна Африка и Блискиот Исток.

Паракладата, означена како E-P2*, и вклучувајќи случаи кои не се ниту во E-V38 или E-M215, се или ретки или непостоечки. Досега ниту една не е пронајдена. [3]

Семино и неговите соработници (2004) ја пронашле E-P2 (xM35,xM2) во 10.4% кај 48 етиопските Амхари, 12.8% од 78 етиопски Ормо, 1.9% од 53 кај банту-народите од јужна Африка, и 2.9% од 139 Сенегалци.[7]

Вуд и др. (2005) објавиле дека пронашле E-P2(xP1, xM35) во 11% (1/9) од примерок од Оромо од Етиопија, 11% (1/9) од примерок од Ирак од Танзанија, 10% (2/ 20) од мешан примерок на говорници на различни јужносемитски јазици од Етиопија, 6% (1/18) од примерок од Амхара од Етиопија, 3% (1/30) од примерок од овци од Гана, 3% (1 /32) од примерок од Фанте од Гана и 3% (1/34) од примерок од Волоф од Гамбија/Сенегал.

Стефлова и др. (2009) пријавиле едно лице од примерок од 199 Афроамериканци од Филаделфија со E-P2 (xM35, xM2).

Круцијани и др. (2002) го пронашле E-P2 (xM35, xM2) во: 18% од 22 Евреи од Етиопија, 2% од 49 Моси од Буркина Фасо, 3% од 37 Римаибе исто така од Буркина Фасо и 6% од 17 Фулбе од Камерун.

Семино и др. (2002) го пронашле E-P2 (xM35, xM2) кај 18,2% од 88 Етиопјани.

Моран и др. (2004) го пронашле E-P2 (xM35, xM2) кај етиопските спортисти и контролните групи и ги пријави следните резултати; Општа контрола : 4% (4/95), контрола на Арсите: 8% (7/85), 5-10K : 22% (5/23) и патека и терен: 11% (2/11).

Подклади[уреди | уреди извор]

E-V38[уреди | уреди извор]
E1b1a (V38)

E1b1a1 (M2)



E1b1a2 (M329)



E1b1b (M215)
E1b1b1 (M35)

E1b1b1a (V68)



E1b1b1b (Z827)




E1b1b2 (M281)




Хаплогрупата E-V38 е подклада на хаплогрупата E-P2.

Е-М329[уреди | уреди извор]

Хаплогрупата E-M329 е подклада на хаплогрупата E-P2.

Филогенетика[уреди | уреди извор]

Филогенетска историја[уреди | уреди извор]

Пред 2002 година, во академската литература постоеле најмалку седум системи за именување на филогенетското дрво на Y-хромозомот. Ова довело до значителна конфузија. Во 2002 година, главните истражувачки групи се собрале и го формирале Y-хромозомот конзорциум (YCC). Тие објавиле заеднички труд кој создал единствено ново дрво кое сите се согласиле да го користат. Подоцна, група граѓански научници со интерес за популациската генетика и генетската генеалогија формирале работна група за да се создаде аматерско дрво со цел да биде пред сè навремено. Табелата подолу ги обединува сите овие дела на точката на знаменитото дрво на YCC од 2002 година. Ова му овозможува на истражувачот што прегледува постара објавена литература брзо да се движи помеѓу номенклатурите.

YCC 2002/2008 (α) (β) (γ) (δ) (ε) (ζ) (η) YCC 2002 YCC 2005 YCC 2008 YCC 2010r ISOGG 2006 ISOGG 2007 ISOGG 2008 ISOGG 2009 ISOGG 2010 ISOGG 2011 ISOGG 2012
E-P29 21 III 3A 13 Eu3 H2 B E* E E E E E E E E E E
E-M33 21 III 3A 13 Eu3 H2 B E1* E1 E1a E1a E1 E1 E1a E1a E1a E1a E1a
E-M44 21 III 3A 13 Eu3 H2 B E1a E1a E1a1 E1a1 E1a E1a E1a1 E1a1 E1a1 E1a1 E1a1
E-M75 21 III 3A 13 Eu3 H2 B E2a E2 E2 E2 E2 E2 E2 E2 E2 E2 E2
E-M54 21 III 3A 13 Eu3 H2 B E2b E2b E2b E2b1 - - - - - - -
E-P2 25 III 4 14 Eu3 H2 B E3* E3 E1b E1b1 E3 E3 E1b1 E1b1 E1b1 E1b1 E1b1
E-M2 8 III 5 15 Eu2 H2 B E3a* E3a E1b1 E1b1a E3a E3a E1b1a E1b1a E1b1a E1b1a1 E1b1a1
E-M58 8 III 5 15 Eu2 H2 B E3a1 E3a1 E1b1a1 E1b1a1 E3a1 E3a1 E1b1a1 E1b1a1 E1b1a1 E1b1a1a1a E1b1a1a1a
E-M116.2 8 III 5 15 Eu2 H2 B E3a2 E3a2 E1b1a2 E1b1a2 E3a2 E3a2 E1b1a2 E1b1a2 E1ba12 removed removed
E-M149 8 III 5 15 Eu2 H2 B E3a3 E3a3 E1b1a3 E1b1a3 E3a3 E3a3 E1b1a3 E1b1a3 E1b1a3 E1b1a1a1c E1b1a1a1c
E-M154 8 III 5 15 Eu2 H2 B E3a4 E3a4 E1b1a4 E1b1a4 E3a4 E3a4 E1b1a4 E1b1a4 E1b1a4 E1b1a1a1g1c E1b1a1a1g1c
E-M155 8 III 5 15 Eu2 H2 B E3a5 E3a5 E1b1a5 E1b1a5 E3a5 E3a5 E1b1a5 E1b1a5 E1b1a5 E1b1a1a1d E1b1a1a1d
E-M10 8 III 5 15 Eu2 H2 B E3a6 E3a6 E1b1a6 E1b1a6 E3a6 E3a6 E1b1a6 E1b1a6 E1b1a6 E1b1a1a1e E1b1a1a1e
E-M35 25 III 4 14 Eu4 H2 B E3b* E3b E1b1b1 E1b1b1 E3b1 E3b1 E1b1b1 E1b1b1 E1b1b1 removed removed
E-M78 25 III 4 14 Eu4 H2 B E3b1* E3b1 E1b1b1a E1b1b1a1 E3b1a E3b1a E1b1b1a E1b1b1a E1b1b1a E1b1b1a1 E1b1b1a1
E-M148 25 III 4 14 Eu4 H2 B E3b1a E3b1a E1b1b1a3a E1b1b1a1c1 E3b1a3a E3b1a3a E1b1b1a3a E1b1b1a3a E1b1b1a3a E1b1b1a1c1 E1b1b1a1c1
E-M81 25 III 4 14 Eu4 H2 B E3b2* E3b2 E1b1b1b E1b1b1b1 E3b1b E3b1b E1b1b1b E1b1b1b E1b1b1b E1b1b1b1 E1b1b1b1a
E-M107 25 III 4 14 Eu4 H2 B E3b2a E3b2a E1b1b1b1 E1b1b1b1a E3b1b1 E3b1b1 E1b1b1b1 E1b1b1b1 E1b1b1b1 E1b1b1b1a E1b1b1b1a1
E-M165 25 III 4 14 Eu4 H2 B E3b2b E3b2b E1b1b1b2 E1b1b1b1b1 E3b1b2 E3b1b2 E1b1b1b2a E1b1b1b2a E1b1b1b2a E1b1b1b2a E1b1b1b1a2a
E-M123 25 III 4 14 Eu4 H2 B E3b3* E3b3 E1b1b1c E1b1b1c E3b1c E3b1c E1b1b1c E1b1b1c E1b1b1c E1b1b1c E1b1b1b2a
E-M34 25 III 4 14 Eu4 H2 B E3b3a* E3b3a E1b1b1c1 E1b1b1c1 E3b1c1 E3b1c1 E1b1b1c1 E1b1b1c1 E1b1b1c1 E1b1b1c1 E1b1b1b2a1
E-M136 25 III 4 14 Eu4 H2 B E3ba1 E3b3a1 E1b1b1c1a E1b1b1c1a1 E3b1c1a E3b1c1a E1b1b1c1a1 E1b1b1c1a1 E1b1b1c1a1 E1b1b1c1a1 E1b1b1b2a1a1

Истражувачки публикации[уреди | уреди извор]

Следниве истражувачки тимови по нивните публикации биле претставени во создавањето на дрвото.

Филогенетски дрвја[уреди | уреди извор]

Ова филогенетско дрво на подкладите на хаплогрупите се заснова на дрвото на Карафет од YCC 2008 година (2008) [8] и последователните објавени истражувања.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ 1,0 1,1 „E-P177 YTree“.
  2. ↑ 2,0 2,1 Semino, Ornella; и др. (May 2004). „Origin, Diffusion, and Differentiation of Y-Chromosome Haplogroups E and J: Inferences on the Neolithization of Europe and Later Migratory Events in the Mediterranean Area“. American Journal of Human Genetics. 74 (5): 1023–1034. doi:10.1086/386295. ISSN 0002-9297. OCLC 4922408279. PMC 1181965. PMID 15069642. 17859431.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Trombetta и др. (2011)
  4. ↑ Martiniano, Rui; Sanctis, Bianca De; Hallast, Pille; Durbin, Richard (20 December 2020). „Supplementary Material: Placing ancient DNA sequences into reference phylogenies“. Molecular Biology and Evolution. 39 (2): 2020.12.19.423614. bioRxiv 10.1101/2020.12.19.423614. doi:10.1093/molbev/msac017. PMC 8857924 Проверете ја вредноста |pmc= (help). PMID 35084493 Проверете ја вредноста |pmid= (help).
  5. ↑ Llorente, M. Gallego; и др. (13 November 2015). „Ancient Ethiopian genome reveals extensive Eurasian admixture in Eastern Africa“. Science. 350 (6262): 820–822. Bibcode:2015Sci...350..820L. doi:10.1126/science.aad2879. PMID 26449472. |hdl-access= бара |hdl= (help)
  6. ↑ Llorente, M. Gallego; и др. (13 November 2015). „Supplementary Materials: Ancient Ethiopian genome reveals extensive Eurasian admixture in Eastern Africa“ (PDF). Science. 350 (6262): 820–822. Bibcode:2015Sci...350..820L. doi:10.1126/science.aad2879. PMID 26449472. |hdl-access= бара |hdl= (help)
  7. ↑ Semino и др. (2004)
  8. ↑ Karafet и др. (2008)

Библиографија[уреди | уреди извор]

  • Cruciani, Fulvio; Santolamazza, Piero; Shen, Peidong; MacAulay, Vincent; Moral, Pedro; Olckers, Antonel; Modiano, David; Holmes, Susan; Destro-Bisol, Giovanni; Coia, Valentina; Wallace, Douglas C.; Oefner, Peter J.; Torroni, Antonio; Cavalli-Sforza, L. Luca; Scozzari, Rosaria; Underhill, Peter A. (2002), „A Back Migration from Asia to Sub-Saharan Africa is Supported by High-Resolution Analysis of Human Y-Chromosome Haplotypes“, The American Journal of Human Genetics, 70 (5): 1197–214, doi:10.1086/340257, PMC 447595, PMID 11910562
  • Cruciani, Fulvio; La Fratta, Roberta; Santolamazza, Piero; Sellitto, Daniele; Pascone, Roberto; Moral, Pedro; Watson, Elizabeth; Guida, Valentina; Colomb, Eliane Beraud; Zaharova, Boriana; Lavinha, João; Vona, Giuseppe; Aman, Rashid; Calì, Francesco; Akar, Nejat; Richards, Martin; Torroni, Antonio; Novelletto, Andrea; Scozzari, Rosaria (2004), „Phylogeographic Analysis of Haplogroup E3b (E-M215) Y Chromosomes Reveals Multiple Migratory Events Within and Out of Africa“, The American Journal of Human Genetics, 74 (5): 1014–22, doi:10.1086/386294, PMC 1181964, PMID 15042509
  • Karafet, T. M.; Mendez, F. L.; Meilerman, M. B.; Underhill, P. A.; Zegura, S. L.; Hammer, M. F. (2008), „New binary polymorphisms reshape and increase resolution of the human Y chromosomal haplogroup tree“, Genome Research, 18 (5): 830–8, doi:10.1101/gr.7172008, PMC 2336805, PMID 18385274
  • Moran, Colin N.; Scott, Robert A.; Adams, Susan M.; Warrington, Samantha J.; Jobling, Mark A.; Wilson, Richard H.; Goodwin, William H.; Georgiades, Evelina; Wolde, Bezabhe; Pitsiladis, Yannis P. (2004), „Y chromosome haplogroups of elite Ethiopian endurance runners“, Human Genetics, 115 (6): 492–7, doi:10.1007/s00439-004-1202-y, PMID 15503146, S2CID 13960753
  • Semino, Ornella; Santachiara-Benerecetti, A. Silvana; Falaschi, Francesco; Cavalli-Sforza, L. Luca; Underhill, Peter A. (2002), „Ethiopians and Khoisan Share the Deepest Clades of the Human Y-Chromosome Phylogeny“, The American Journal of Human Genetics, 70 (1): 265–268, doi:10.1086/338306, PMC 384897, PMID 11719903
  • Semino, Ornella; Magri, Chiara; Benuzzi, Giorgia; Lin, Alice A.; Al-Zahery, Nadia; Battaglia, Vincenza; MacCioni, Liliana; Triantaphyllidis, Costas; Shen, Peidong; Oefner, Peter J.; Zhivotovsky, Lev A.; King, Roy; Torroni, Antonio; Cavalli-Sforza, L. Luca; Underhill, Peter A.; Santachiara-Benerecetti, A. Silvana (2004), „Origin, Diffusion, and Differentiation of Y-Chromosome Haplogroups E and J: Inferences on the Neolithization of Europe and Later Migratory Events in the Mediterranean Area“, The American Journal of Human Genetics, 74 (5): 1023–34, doi:10.1086/386295, PMC 1181965, PMID 15069642
  • Stefflova, Klara; Dulik, Matthew C.; Pai, Athma A.; Walker, Amy H.; Zeigler-Johnson, Charnita M.; Gueye, Serigne M.; Schurr, Theodore G.; Rebbeck, Timothy R. (2009), Relethford, John (уред.), „Evaluation of Group Genetic Ancestry of Populations from Philadelphia and Dakar in the Context of Sex-Biased Admixture in the Americas“, PLOS ONE, 4 (11): e7842, Bibcode:2009PLoSO...4.7842S, doi:10.1371/journal.pone.0007842, PMC 2776971, PMID 19946364
  • Trombetta, Beniamino; Cruciani, Fulvio; Sellitto, Daniele; Scozzari, Rosaria (2011), MacAulay, Vincent (уред.), „A New Topology of the Human Y Chromosome Haplogroup E1b1 (E-P2) Revealed through the Use of Newly Characterized Binary Polymorphisms“, PLOS ONE, 6 (1): e16073, Bibcode:2011PLoSO...616073T, doi:10.1371/journal.pone.0016073, PMC 3017091, PMID 21253605
  • Underhill, Peter A.; Shen, Peidong; Lin, Alice A.; Jin, Li; Passarino, Giuseppe; Yang, Wei H.; Kauffman, Erin; Bonné-Tamir, Batsheva; Bertranpetit, Jaume; Francalacci, Paolo; Ibrahim, Muntaser; Jenkins, Trefor; Kidd, Judith R.; Mehdi, S. Qasim; Seielstad, Mark T.; Wells, R. Spencer; Piazza, Alberto; Davis, Ronald W.; Feldman, Marcus W.; Cavalli-Sforza, L. Luca; Oefner, Peter. J. (2000), „Y chromosome sequence variation and the history of human populations“, Nature Genetics, 26 (3): 358–61, doi:10.1038/81685, PMID 11062480, S2CID 12893406
  • Wood, Elizabeth T; Stover, Daryn A; Ehret, Christopher; Destro-Bisol, Giovanni; Spedini, Gabriella; McLeod, Howard; Louie, Leslie; Bamshad, Mike; Strassmann, Beverly I; Soodyall, Himla; Hammer, Michael F (2005), „Contrasting patterns of Y chromosome and mtDNA variation in Africa: Evidence for sex-biased demographic processes“, European Journal of Human Genetics, 13 (7): 867–76, doi:10.1038/sj.ejhg.5201408, PMID 15856073

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Хаплогрупа_E-P2&oldid=5170021“