Качанички срез
Качанички срез — административна единица, која опстојувала во Кралството Србија и Кралството Југославија.
Организација и население[уреди | уреди извор]
Кралство Србија[уреди | уреди извор]
После Втората балканска војна, 1913 г. областа службено влегува во границите на Србија. Качаничкиот срез припаѓал на Скопскиот округ, заедно со Велешкиот и Скопскиот срез. Како центар на срезот било гратчето Качаник. Во 1913 година тој има 4 општини, со 28 села, 4 селца, едено гратче, без манастири. Градското населние изнесувало 1.236, додека селското население изнесувало 7.058 жители.[1]
| Број | Име на
општината |
Број
на села |
Колку часа е оддалечена
општината од Качаник |
Жители |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Генерал Јанковиќ | 6 | 2:15 | 1039 |
| 2 | Качаничка | 9 | 0:15 | 3343 |
| 3 | Слатинска | 11 | 2:15 | 2394 |
| 4 | Старо-качаничка | 5 | 1:45 | 1518 |
Кралство СХС[уреди | уреди извор]
Во 1921 година, срезот исто така имал 4 општини и еден град. Општината Качаник имала 4.102 жители, а качаничката околина имала 6.625 жители.
Јазик[уреди | уреди извор]
Во срезот Качаник 97% од населението говорело арнаутски[2], додека 2% српски или хрватски[3].[4]
| Јазик | Општина
Генерал Јанковиќ |
Општина
Качаник |
Општина
Слатина |
Општина
Стар Качаник |
Вкупно | % |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Арнаутски | 3062 | 3986 | 2216 | 1202 | 10446 | 97.56 |
| Српски или хрватски | 85 | 106 | 12 | 44 | 247 | 2.30 |
| Други | 4 | 10 | 0 | 0 | 14 | 0.14 |
Религија[уреди | уреди извор]
Во срезот Качаник 98% биле муслимани, додека 2% од населението било православно.[5]
| Религија | Општина
Генерал Јанковиќ |
Општина
Качаник |
Општина
Слатина |
Општина
Стар Качаник |
Вкупно | % |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Православни | 85 | 112 | 12 | 42 | 251 | 2.33 |
| Муслимани | 3066 | 3988 | 2216 | 1204 | 10474 | 97.64 |
| Други | 0 | 2 | 0 | 0 | 2 | 0.03 |
Кралство Југославија[уреди | уреди извор]
Во 1931 година, Качаничкиот срез имал 3 општини. Тој бил дел од Вардарска бановина. Вкупното население било 12.466. Како православни се изјасниле 5% од жителите, додека како муслимани 94%.[6]
6% од жителите говореле на македонски, српски, хрватски или словенечки[7], додека 93% говореле на арнаутски[2].
Во ФНРЈ и СФРЈ[уреди | уреди извор]
По Втората светска војна, срезот престанал да постои, бидејќи бил поделен помеѓу соседните срезови.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Речник на местата во ослободената област Стара Србија по службени податоци. Белград: Мил. Ант. Вујиќ. 1914.
- ↑ 2,0 2,1 Албанскиот јазик бил заведен како арнаутски.
- ↑ Македонскиот јазик бил сметан за српски.
- ↑ „Дефинитивни резултати, попис 1921“ (PDF).
- ↑ http://pod2.stat.gov.rs/ObjavljenePublikacije/G1931/pdf/G19314001.pdf
- ↑ http://pod2.stat.gov.rs/ObjavljenePublikacije/G1931/pdf/G19314001.pdf
- ↑ Во иста графа.