Затемнување на Месечината во октомври 2014 година

Од Википедија — слободната енциклопедија
Целосно затемнување на Месечината



8 октомври 2014 година




Од Ломита, Калифорнија, 10:55 UTC
Еклиптиката север нагоре







Месечината минува десно кон лево (запад кон исток) низ Земјината сенка
Сарос (и член) 127 (42 од 72)
Гама 0,3826
Магнитуда 1.1659
Времетраење (ч: мин: ск)
Тоталитет 0:58:50
Делумно 3:19:31
Пенумбрален 5:18:03
Контакти ( UTC )
P1 8:15:36
U1 9:14:48
U2 10:25:09
Најголема 10:54:35
U3 11:23:59
U4 12:34:19
P4 13:33:39

Целосното затемнување на Месечината се случи во среда на 8 октомври 2014 година. Тоа е второ од двете вкупни затемнувања на Месечината во 2014 година, а второто во <i id="mwTQ">тетрада</i> (четири вкупно затемнувања на Месечината во серија). Други затемнувања во тетрадата се оние од 15 април 2014 година, 4 април 2015 година и 28 септември 2015 година. Се појавува само 2,1 ден по перигејот (Перигеј на 6 октомври 2014 година)

Ова е 42-от член на Лунар Сарос 127. Претходниот настан е затемнувањето на Месечината во септември 1996 година. Следниот настан е затемнувањето на Месечината во октомври 2032 година.

Видливост и изглед[уреди | уреди извор]

Карта на НАСА на затемнувањето

Затемнувањето беше видливо во целост над северниот дел на Пацификот. Гледачите во Северна Америка го видоа затемнувањето по полноќ во среда, 8 октомври, а затемнувањето беше видливо од Филипините, Западниот Пацифик, Австралија, Индонезија, Јапонија и Источна Азија по зајдисонце вечерта на 8 октомври. Многу области на Северна Америка доживеаа селенелон, способен да ги види и сонцето и затемнетата месечина во исто време. [1]





Симулација на Земјата од Месечината.




Видливост

Позадина[уреди | уреди извор]

Затемнување на Месечината се случува кога Месечината минува низ сенката на Земјата. На почеток земјината сенка малце ја затемнува Месечината за потоа сенката да покрива дел од Месечината, претворајќи ја во темно црвено-кафеава боја (обично - бојата може да варира во зависност од атмосферските услови). Месечината е црвеникава поради расејувањето на Рејли (истиот ефект што предизвикува зајдисонцето да изгледа црвеникаво) и прекршувањето на светлина која поминува низ атмосферата на Земјата во нејзината сенка. [2] Следната симулација го прикажува приближниот изглед на Месечината што минува низ земјината сенка. Јужниот дел од Месечината беше најблиску до центарот на сенката, што ја правеше најтемна и најцрвена по изглед.

Галерија[уреди | уреди извор]





Композит од префектурата Аичи, Јапонија



Композит од Coralville, IA, прв контакт со најголемите.




Селенелион од Минеаполис, MN, со делумно затемнета месечина што сè уште е по изгрејсонце, 12:26 UTC, видена од сончевата светлина на дрвјата во преден план, десно.
  • Претходно: затемнување на Месечината од 28 август 2007 година

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Boyle, Alan (October 7, 2014). „Lunar Eclipse Provides an Extra Twist for Skywatchers: Selenelion“. NBC News. Посетено на October 8, 2014.
  2. Fred Espenak; Jean Meeus. „Visual Appearance of Lunar Eclipses“. NASA. Посетено на April 13, 2014.