Естрагон

Од Википедија — слободната енциклопедија

Естрагон е повеќегодишна зелена билка од семејството главочика (Asteraceae). Тој е врста од родот пелин (Artemisia). Во природата расте како дива билка ширум Северна Америка и Евроазија, а комерцијално се одгледува за кулинарски и медицински цели. Типична е по полиморфната врста.

Подврстата Artemisia dracunculus var. sativa се одгледува заради својот лист кој заради богатата арома се користи во кулинарството, додека многу од останатите подврсти поради отсуство на арома нема кулинарска вредност. Како зачинска билка позната е под повеќе називи, во зависност од местото и начинот на одгледување: најголема кулинарска вредност има францускиот естрагон, потоа следи руски естрагон, а најмала вредност има див естрагон.

Опис на таксони[уреди | уреди извор]

Естрагон е повеќегодишна зелена билка со висина од 120 до 150 см и со бројни тенки гранки. Листовите се кратки и копјести (lanceolata), со должина од 2−8 см и ширина од 2 до 10 милиметри, маслинесто зелена боја. Цветовите се формираат во мали пречници од 2−4 мм, а во секоја капитулума се наоѓаат до 40 зеленкасти и зеленкасто-жолти цвеќа. Цваст обично има облик метлица (цваст). Некои врсти, како францускиот естрагон, не цветаат, додека некои врсти произведуваат семенки кои се стерилни. Естрагонот се размножава преку ризомастигматизам.

Францускиот естрагон се размножува исклучително преку ризоми, додека рускиот естрагон (A. dracunculoides) може да порасне и од семе. Иако рускиот естрагон има значајно помала арома и со тек на годините ги губи своите ароматска својства, самата билка е доста покрупна, поотпорна и има поголемо проиводство на лисја во споредба со францускиот вариет.

Етерично масло од естрагон содржи фенилпропаноиди како естрагол (16,2%) и метил еугенол (35,8%). Методи Гасна хроматографија и масена спектрометрија во етеричното масло од естрагон утврдено е постоење на транс (21,1%), α-транс (20,6%), лимонен (12,4%), α-пинен (5,1%), ало (4,8%), метил еугенол (2,2%), β-пинена (0,8%), α-терпинолен (0,5%), борнил ацетат (0,5%) и бициклогермакрена (0,5%).

Надворешни врски[уреди | уреди извор]