Бјала Слатина
| Бјала Слатина Бяла Слатина | |
|---|---|
| град | |
 Читалиште „Развој“ | |
  Бјала Слатина | |
| Координати: 43°28′7.64″N 23°56′43.45″E / 43.4687889° СГШ; 23.9454028° ИГД | |
| Земја | Бугарија |
| Област | Враца |
| Општина | Бјала Слатина |
| Управа | |
| • Градоначалник | Иво Цветков (ГЕРБ) |
| Површина | |
| • Вкупна | 82,38 км2 (31,81 ми2) |
| Надм. вис. | 99 м |
| Население (2022) | |
| • Вкупно | 11,244 |
| • Густина | 140/км2 (350/ми2) |
| Часовен појас | EET (UTC+2) |
| • Лете (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| поштенски код | 3200 |
| Повик. бр. | +359 0915 |
| Мреж. место | byala-slatina.com |
Бјала Слатина (бугарски: Бяла Слатина, до 1945 г. Бѣла Слатина) — град во Северна Бугарија, административен центар на општината Бјала Слатина во Врачанската Област. Има население од околу 11.244 жители (2022).[1]
Географија и местоположба[уреди | уреди извор]
Градот се наоѓа на околу 50 километри североисточно од регионалниот центар Враца. Бјала Слатина се наоѓа во низок дел од рамнината и е еден од ретките градови изградени со распоред со прави и долги улици. Реката Ск’т тече покрај градот од север-североисток.
Историја[уреди | уреди извор]
Најстарата населба околу денешниот град е од средниот неолит, втората половина на шестиот милениум п.н.е. Остатоците од оваа населба се откриени на самиот брег на реката Ск’т и се протегаат на југ до градската бања и до паркот. При ископувањата на темелите на зградата на градското читалиште југоисточно од центарот на градот, се откриени остатоци од населба и некропола што постоела во бронзеното време. Пронајдени се глинени садови и бронзен врв на кама кои се чуваат во Националниот археолошки музеј на Бугарија. Источно од градот, покрај изворот „Сладница“, се пронајдени траги од античка тракиска населба.[2]
Од османлиските документи од 15 век е јасно дека населбата била освоена со сегашното име. Во 1766 година бил подигнат селански бунт против султанот, по што Бјала Слатина и целиот реон претрпеле многу. Селата биле депопулирани, а други останале со население од помалку од половина. Поради тоа во овој крај турската управа населувала Помаци од Ловешко и Тиквешко. Според список од 1876 година, бугаро-мухамеданите во Бјала Слатина броеле близу 100 куќи и 156 жители (се избројале само мажите). По ослободувањето, Помаците постепено емигрирале во Анадолија.[2]
Со указ бр. 317 од 26 јуни 1880 година Бјала Слатина била прогласена за околијски центар сè до 1959 година. При избувнувањето на Првата балканска војна во 1912 година, тројца луѓе од Бјала Слатина доброволно се пријавиле во Македонско-одринското ополчение.[3][4] Бјала Слатина била прогласена за град со декрет на царот Фердинанд на 27 јуни 1914 година.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Таблица на адресно регистрираните по постоянен и по настоящ адрес лица oт дата 15.06.2022 г.
- ↑ 2,0 2,1 Николов, Богдан (1996). От Искър до Огоста. София: ИК „Алиса“. ISBN 954-596-011-1 Проверете ја вредноста
|isbn=: checksum (help). - ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. : Личен състав по документи на Дирекция „Централен военен архив“ (PDF). София: Главно управление на архивите, Дирекция „Централен военен архив“ В. Търново, Архивни справочници № 9. 2006. стр. 832. ISBN 954-9800-52-0.
- ↑ От Искър до Огоста