Џулио Чезаре Прокачини

Од Википедија — слободната енциклопедија
Автопортрет, музеј Цералбо, Мадрид.[1]

Џулио Чезаре Прокачини (1574–1625) бил италијански сликар и скулптор од раната барокна ера во Милано.

Биографија[уреди | уреди извор]

Роден во Болоња, тој бил син на маниристичкиот сликар Ерколе Прокачини постариот и брат на Камило Прокачини и Карло Антонио Прокачини. Семејството се преселило во Милано околу 1585 година со помош на богатиот колекционер на уметнички дела Пиро Висконти.

Почнал како скулптор во катедралата и во миланската црква Санта Марија во близина на Сан Целзус. Во 1610 година тој насликал шест од Квадрони, големи платна кои го слават Свети Чарлс Боромео.

Меѓу неговите многубројни жртвеници се Обрежувањето (околу 1616 година) сега во Галерија Есте, Модена, и Тајната вечера (1616) за манастирот поврзан со базиликата на Пресвета

Го насликал и камшикувањето Христово. Во 1620 година за црквата Санта Марија ди Канепанова во Павија насликал две платна на кои е прикажана Дебора која ја собира војската и Рејчел со Јаков кај бунарот и, сè уште во истиот град, Света Тереза за црквата Санта Марија дел Грацие.[2]

Работел со Џовани Батиста Креспи (ил Серано) и Пјер Франческо Мазучели (ил Моразоне) следејќи ги упатствата на кардиналот Федерико Боромео, покровител на уметноста и братучед на Чарлс Боромео. Од тоа време постои прекрасен венец што Прокачини го направил во соработка со фламанскиот сликар Јан Бројгел, кој во тоа време работел и за кардиналот Боромео, припаѓа на колекциите на музејот Прадо и потекнува од шпанската кралска колекција. Тој исто така насликал и мали религиозни платна за богати семејства, во Милано и во Џенова, каде што ги видел делата на Рубенс.

Неговиот стил го покажува влијанието на болоњскиот маниризам и венецијанскиот колоризам и го означува почетокот на барокот.

Галерија[уреди | уреди извор]

  • Ecce Homo, 1615–1620, Dallas Museum of Art
    Еце Хомо, 1615–1620, Музеј на уметност во Далас
  • Predica di San Giovanni Battista
    Предика ди Сан Џовани Батиста
  • The Agony in the garden, 1616–1620, Prado Museum, Madrid.
    Агонијата во градината, 1616–1620, музеј Прадо, Мадрид.[3]
  • The Mystical Marriage of Saint Catherine, Royal Museum of Fine Arts of Belgium
    Мистичниот брак на Света Катерина, Кралскиот музеј за ликовни уметности на Белгија
  • Garland with the Virgin and Child and two Angels, in collaboration with Jan Brueghel the Elder. c. 1619. Prado Museum, Madrid.
    Венец со Богородица и дете и два ангели, во соработка со Јан Бројгел Постариот. в. 1619. Музеј Прадо, Мадрид.[3]

Делумна антологија[уреди | уреди извор]

  • Крунисување на Богородица [1]
  • Богородица со светите Фрањо и Доминик; институција Бројаница [2]
  • Ecce Homo, 1615–1620, денес во Музејот на уметност во Далас

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „Red Digital de Colecciones de Museos de España - Museos“. ceres.mcu.es (шпански). Посетено на 2021-07-07.
  2. ↑ „Cenni Storici e Architettonici“. Frati di Canepanova. Архивирано од изворникот на 2022-08-31. Посетено на 8 September 2022.
  3. ↑ 3,0 3,1 „Garland with the Virgin and Child and two Angels - The Collection - Museo Nacional del Prado“. www.museodelprado.es. Посетено на July 6, 2021.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Други проекти[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Џулио_Чезаре_Прокачини&oldid=5033503“