Јорг Викрам
Јорг Викрам (1505 во Колмар — околу 1555/1560 во Буркхајм) — сестран и продуктивен писател од периодот на ран нов висок германски. Тој се истакнал себеси пишувајќи драми, прозни дела и преводи.
Живот[уреди | уреди извор]
Викрам бил вонбрачен син на Конрад Викрам, Претседател на Советот на Колмар, со потекло од патрициско семејство. Меѓутоа, како вонбрачно дете, тој не добил темелно образование и му било оспорено поставувањето на повисоки општински функции.[1] Отпрвин бил златар во Колмар, а потоа сликар и судски службеник. Од околу 1530 година започнале да се појавуваат првите книжевни дела, вклучувајќи ги и духовните и секуларните дела, кои тој самиот ги изведувал.[2] Се претпоставува дека неговата зголемена книжевна активност се должи на неговата желба за општествена исправност. Во 1546 година ја наследил куќата на неговиот татко и со тоа се стекнал со државјанство како сопственик на куќа во Колмар. Во 1543 се спомнува неговото име како книжар во Колмар. Се забележува дека Викрам бил оженет, но не постои прецизна информација за името на неговата сопруга.[1] Врз основа на ракописот на песна со кој се здобил на 21 декември 1546 година во Шлетштат, тој во Колмар го основал Мајстергенгегерселшафт, каде ѝ го донирал овој ракопис. Во овој период може да се смести и неговата креативна музичка фаза, во која и тој самиот пишувал песни и меѓу другото, создал колекција од 73 песни, особено од Ханс Закс. Околу 1555 година, Викрам работел како бирократ во Буркхајм ам Кајзерштул. Се чини дека бил болен во последните години од неговиот живот. По 1557 година не се појавило ниту едно негово ново дело. Точната година на неговата смрт не е позната. Во одреден натпис објавен во 1562 година во Стразбур, тој е опишан како починат.
Дела[уреди | уреди извор]
(Наслов во модернизирана форма)
- Игра на десетте стареења, 1531
- Верниот Екарт, 1532
- Распоредувањето на Шутот, 1537/1538
- Витезот Галми, 1539
- Игра на блудниот син, 1540
- Историја на Рајнхарт и Габриото , 1551
- Од пијанството, 1551
- Момчешкото момче огледало, 1554
- Rollwagenbüchlin, 1555
- Луд поклоник, 1555
- Добрите и лоши соседи, 1556
- Седумте главни камиони, 1556/57
- Златната нишка , 1557
Викрамовиот превод на Метаморфози[уреди | уреди извор]
Во 1545 година се појавило Викрамовото уредување на Метаморфози - превод на Албрехт од Халберсштат од околу 1200 година. Целта на Викрам со ова уредување била да се создаде пристап до Овидштоф за луѓето кои не знаат латински јазик. Исто така, ова дело служело како прирачник за литерарни продуценти. Се вели дека Викрам во тој период го препорачувал неговото уредување на ова дело како учебник за морал. Тој направил и формални и содржински промени. На пример, тој го зголемил бројот на слогови во стиховите, но сепак го намалил вкупниот број на стихови.[3] Тој ја декорирал неговата едиција со специјално изработени илустрации од дрворез.[2] Фактот дека неговите Метаморфози мора да наишле на големо одобрување, е докажан од четвртото издание на ова дело, со временски запис од 1631 година во него. До денешен ден се оспорува од каде дошло познавањето на латинскиот јазик на Викрам. Се верува дека тој бил самоук.[3]
Изданија[уреди | уреди извор]
- Собрани дела , ед. од Ханс-Г. Ролоф, 13 тома, де Грујтер, Берлин 1967-1973
Наводи[уреди | уреди извор]
|