Саксо-Хилдбургхаузен

Војводство Саксо-Хилдбургхаузен
	Војводство Саксо-Хилдбургхаузен
	Herzogtum Sachsen-Coburg-Saalfeld
	Држава на Свето Римско Царство; (1680–1806); Држава на Германски Сојуз; (1815–26)
Знаме	Грб
	Местоположба на Саксо-Хилдбургхаузен Саксо-Хилдбургхаузен, прикажано во рамките на Ернестинските војводствата
Главен град	Хелдбург (до 1684); Хилдбургхаузен (од 1684)
Јазици	Германски, Тирингиски дијалект
Вероисповед	Протестантство
Уредување	Војводство
	Војвода
Историски период	Среден век
Денес во	Германија

Саксо-Хилдбургхаузен (германски: Sachsen-Hildburghausen) — војводство управувано од ернестинскиот огранок на Домот на Ветин во денешна Тирингија, Германија. Постоело од 1680 до 1826 година.

Историја[уреди | уреди извор]

Откако војводата од Саксо-Гота, Ернест Побожниот, починал на 26 март 1675 година во Гота, Кнежевството било поделено на 24 февруари 1680 година меѓу неговите седум преживеани синови. Земјите на Саксо-Хилдбургхаузен му припаднале на шестиот син, станал Ернест II, првиот војвода од Саксо-Хилдбургхаузен. Но, новото Кнежевство немало целосна независност. Морало да зависи од повисоките власти во Гота за прашањата на администрацијата на нејзините области – затоа што Гота била резиденција на најстариот брат на Ернест II, кој владеел како Фридрих I, војвода од Саксо-Гота-Алтенбург. Саксо-Хилдбургхаузен не станал целосно суверено до 1702 година.

Во почетокот, кнежевството имало 5 града: Хилдбургхаузен, Хелдбург, Ајсфелд, Веилсдорф и половина од округот Шалкау. Додадени биле уште два окрузи - Кенигсберг во 1683 година и Сонефелд во 1705 година. Кога Алберт V, војводата на Саксо-Кобург, починал во 1699 година без преживеани потомци, се појавиле спорови околу наследството, но на крајот, во 1714 година, Саксо-Хилдбургхаузен се согласил да го замени округот Шалкау за делови од Саксонија - дел од поранешното Војводство Саксо-Ремхилд, округот Берунген, вклучувајќи ја винаријата и манастирскиот имот Милц, како и поранешните имоти на семејството Ехтер од Меспелбрун.

Во 1684 година, градот Хилдбургхаузен станал резиденција на војводата, така што бил развиен за да го одрази неговиот нов статус. Меѓутоа, сложените згради и дворовите на принцовите толку многу ги оптоварило финансиите на Кнежевството што во 1769 година морало да се нареди принудно управување со долговите од страна на царската дебитна комисија. Било ставено под раководство на регентот, Шарлот Амали од Саксо-Мајнинген.

Со распаѓањето на Светото Римско Царство во 1806 година, Саксо-Хилдбургхаузен го добил својот целосен суверенитет како Војводство Саксо-Хилдбургхаузен. Неколку месеци подоцна, на 15 декември 1806 година, тоа, заедно со другите војводства Ернестин, влегле во Рајнскиот Сојуз. Во 1815 година, тоа се приклучило на Германскиот Сојуз. Во 1818 година, била една од првите германски држави што добила устав.

Во Градското собрание на Хилдбургхаузен се претставени два грба – за Војводството Саксо-Хилбургхаузен од левата страна и за градот Хилдбургхаузен од десната страна.

Изумирањето на најстарата линија, Саксо-Гота-Алтенбург во 1825 година повторно довело до спорови за наследството меѓу другите редови на семејството Ернестин. На 12 ноември 1826 година, одлуката, донесена од арбитражата на врховниот поглавар на семејството, кралот Фридрих Август I од Саксонија, резултирала со опширно преуредување на војводствата Ернестин. Саксо-Хилдбургхаузен ги загубил окрузите Кенигсберг и Сонефелд од новото Војводство Саксо-Кобург и Гота и останатите негови територии од Војводството Саксо-Мајнинген. Но, последниот војвода од Саксо-Хилдбургхаузен, Фридрих, станал нов војвода од Саксо-Алтенбург.

Во 1868 година биле основани четири окрузи во Војводството Саксо-Мајнинген. Еден од нив бил Хилдбургхаузен, со граници многу слични на оние на поранешното војводство. Тоа останало речиси непроменето до 1993 година, кога округот Сул бил распуштен и повеќето негови општини се приклучиле на округот Хилдбургхаузен.

Војводи од Саксо-Хилдбургхаузен[уреди | уреди извор]

1680–1715: Ернест
1715–1724: Ернест Фридрих I
1724–1745: Ернест Фридрих II, од 1724 до 1728 година под управа на неговата мајка, грофицата Софија Албертин од Ербах
1745–1780: Ернест Фридрих III, од 1745 до 1748 година под управата на неговата мајка, грофицата Каролина од Ербах-Фурстенау
1780–1826: Фридрих, од 1826 година, војвода од Саксо-Алтенбург; од 1780 до 1787 година под управата на неговиот правнук принцот Јосиф Фридрих

Значајни жители[уреди | уреди извор]

Софи Хенриет од Валдек (1662-1702), војвотка од Саксо-Хилдбургхаузен
Јуџин од Саксо-Хилдбургхаузен (1730-1795), принц од Саксо-Хилдбургхаузен
Луис Фридрих Саксо-Хилдбургхаузен (1710-1759), принц од Саксо-Хилдбургхаузен
Принцот Јосиф Фридрих (1702-1787), принц од Саксо-Хилдбургхаузен
Кристијана Софи Шарлот од Бранденбург-Бајројт (1733-1757), војвотка од Саксо-Хилдбургхаузен
Ернестин Огист Софи од Саксо-Вајмар-Ајзенах (1740-1786), војвотка од Саксо-Хилдбургхаузен
Шарлот Џорџин Луиз од Мекленбург-Штрелиц (1769-1818), војвотка од Саксо-Хилдбургхаузен
Шарлот од Саксо-Хилдбургхаузен (1787-1847), со брак принцеза од Виртемберг, оттогаш позната како „Принцезата Павлина од Виртемберг“
Тереза од Саксо-Хилдбургхаузен (1792-1854), со брак кралица на Баварија (која го дала своето име на паркот во Минхен, Терезиенвизе и го инспирирала, со нејзиниот брак, Октоберфест)
Луиз од Саксо-Хилдбургхаузен (1794-1825), со брак војвотка од Насау

Библиографија[уреди | уреди извор]

(на германски) Johann Werner Krauß, Kirchen–, Schul– und Landeshistorie von Hildburghausen [Church, School and State History of Hildburghausen] (Greiz, 1780)

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

(на германски) Sachsen-Hildburghausen in: Meyers Konversations-Lexikon, 4. Auflage, Band 14 [Meyers Conversational Dictionary, 4th Edition, Volume 14] (Leipzig: Bibliographisches Institut [Bibliographical Institute], 1885–1892), page 146