Анхалт-Кетен

Кнежевство Анхалт-Кетен
	Кнежевство Анхалт-Кетен
	Fürstentum (Herzogtum) Anhalt-Köthen
	Држава на Свето Римско Царство; (1396–1806); Држава на Рајнски Сојуз; (1806–13); Држава на Германски Сојуз; (1815–63)
Знаме	Грб
	Местоположба на Анхалт Териториите на Анхалт во 1793 година, со Анхалт-Десау во розево
Главен град	Кетен
Јазици	Германски
Вероисповед	Протестантство
Уредување	Кнежевство
	Принц
Историски период	Среден век
Денес во	Германија

Анхалт-Кетен (германски: Anhalt-Kötten) — кнежевство на Светото Римско Царство управувано од Домот на Асканија. Создадено во 1396 година кога Кнежевството Анхалт-Цербст било поделено помеѓу Анхалт-Десау и Анхалт-Кетен. Првото создавање траело до 1562 година, кога паднало под власт принцот Јоаким Ернест од Анхалт-Цербст, кој го споил во повторно обединетото Кнежевство Анхалт.

Анхалт-Кетен било создадено по втор пат во 1603 година, кога Анхалт повторно бил поделен. Во 1806 година, Анхалт-Кетен било подигнат во војводство. Со смртта на војводата Хенри на 23 ноември 1847 година, линијата Анхалт-Кетен исчезнала и нејзините територии биле обединети со Анхалт-Десау на 22 мај 1853 година.^[1] Денес, Анхалт-Кетен најчесто се памети како долгогодишен резиденција на Јохан Себастијан Бах, додека тој работел за Леополд, принцот од Анхалт-Кетен.

Историја[уреди | уреди извор]

Кнежевството Анхалт настанало во 1212 година под неговиот прв владетел, Хенри I, син на саксонскиот војвода Бернхард III. Именуван по замокот Анхалт, седиштето на предците на Асканиската династија во близина на Харцгероде, кнежевството доживеало голем број поделби во текот на своето вековно постоење. Кога Хенри починал во 1252 година, неговите синови го поделиле своето наследство, при што помладиот, принцот Зигфрид I ја добил територијата Анхалт-Цербст, вклучувајќи ги Десау и Кетен.

Прво создавање[уреди | уреди извор]

Кнежевството Анхалт-Кетен се појавило во 1396 година, кога двајцата преживеани синови на покојниот принц Јован II од Анхалт-Цербст го поделиле своето наследство, а помладиот, принцот Алберт IV, ја презел својата резиденција во Кетен. По смртта на неговиот постар брат, принцот Сигисмунд I од Анхалт-Десау во 1405 година, Алберт исто така дејствувал како регент на малолетните синови на Сигизмунд. Тој починал во 1423 година и бил наследен од неговите синови Адолф I и Валдемар V. Валдемар умрел во 1436 година, а Адолф влегол во долгогодишна расправија со нивниот братучед, принцот Јован I од Анхалт-Десау, конечно во 1471 година и двајцата склучиле договор за наследување со кој Јован ја презел власта на половина од кнежевството и станал совладетел како Господар на Кетен.

Кога помладиот брат на Адолф, принцот Алберт VI, успеал во 1473 година, тој морал да го сподели владеењето над Анхалт-Кетен со синовите на Јован, принцот Валдемар VI и Јован II . Додека Јован II набргу откако стапил во служба на кнезот избирач Албрехт Ахил од Бранденбург, Валдемар успеал да ја врати заложената територија Хоим и исто така го додал Бургшајдунген на својот имот. Алберт VI умрел во 1475 година и бил наследен од неговиот единствен син Филип, со неговите братучеди Магнус и Адолф II, синовите на Адолф I, како совладетели. Филип починал во 1500 година, а неговите братучеди формално абдицирале во 1508 година во корист на синот на Валдемар и наследникот Волфганг, тогаш единствен владетел на Анхалт-Кетен.

Принцот Волфганг се сретнал со Мартин Лутер во 1521 година и ја спровел протестантската реформација на неговите територии; вториот принц на Светото Римско Царство кој го сторил тоа по саксонскиот избирач Фридрих Мудриот. Тој, исто така, станал водечки член на протестантската лига на Торгау и на Шмалкалдската лига против политиката на хабсбуршкиот император Карло V. Привремено забранет, неговиот имот бил обновен во мирот во Пасау од 1552 година. Без наследници, Волфганг во 1562 година го отстапил Анхалт-Кетен на своите братучеди Јоаким Ернест и Бернхард VII од Анхалт-Цербст. По смртта на Бернхард во 1570 година, сите територии на Анхалт биле формално обединети под власта на Јоаким Ернест.

Второ создавање[уреди | уреди извор]

Принцот Јоаким Ернест починал во 1586 година, а неговите синови прво владееле заедно. Меѓутоа, во 1603 година, петте преживеани браќа повторно го поделиле своето наследство, при што Анхалт-Кетен бил пресоздаден за принцот Луј I. Поделбата била активна до 1606 година, додека најстариот брат на Луис, принцот Јован Ѓорѓи I од Анхалт-Десау, формално не стапил на чело на сите кнежевства во Анхалт. Луис се покажал како способен владетел; во 1617 година го основал книжевното Плодоносно друштво и станал негов прв претседател, работел со Волфганг Ратке за спроведување на образовните реформи и го обновил Шлос Кетен. Кога умрел во 1650 година, неговиот син и наследник Вилхелм Луис сè уште бил малолетен, па затоа принцот Август од Анхалт-Плецкау, а од 1653 година, неговите синови Леберехт и Емануел дејствувале како негови регенти.

Бидејќи бракот на Вилијам Луис со Елизабет Шарлот останал без деца, тој бил наследен од Леберехт и Емануел по неговата смрт во 1665 година. Од 1671 година, синот на Емануел, Емануел Лебрехт станал единствен владетел на Анхалт-Кетен, првично под старателство на неговата мајка принцезата Ана Елеоноре и принцот Јован Ѓорѓи II од Анхалт-Десау. Тој ја презел владата во 1692 година и стапил во моргански брак со Гизела Агнес од Рат, а во 1694 година бил издигнат во Рајхсграфин од Нинбург од страна на царот Леополд I.

Кога Емануел Лебрехт починал во 1704 година, го наследил неговиот второроден, но најстар преживеан син Леополд. Исто така, малолетен по смртта на неговиот татко, неговата мајка Гизела Агнес дејствувала како регент, надгледувана од кралот Фридрих I од Прусија. Леополд станал полнолетен во 1715 година; тој бил голем покровител на уметноста, го основал дворскиот оркестар Кетен и во 1717 година го вработил Јохан Себастијан Бах како Капелмајстер. Бах останал во Кетен до 1723 година, каде што работел со виолинистот Кристијан Фердинанд Абел и се сретнал со пејачката Ана Магдалена Вилке, која станала негова втора сопруга во 1721 година. Принцот Леополд починал во 1728 година на 33-годишна возраст; бидејќи не оставил синови, неговото кнежевство му припаднало на неговиот брат Август Луис.

По неговата смрт во 1755 година, принцот Август Луис бил наследен од неговиот второроден син Карл Јован Леберехт. За време на Седумгодишната војна, Карл Јован се обидел да го намали влијанието врз неговото кнежевство; во 1751 година се приклучил на пруската армија и станал генерал во Хабсбуршката царска армија во 1789 година; набргу откако бил убиен во опсадата на Белград. Него го наследил неговиот син Август Кристијан, кој добил делови од изумреното кнежество Анхалт-Цербст во 1793 година и бил издигнат во војвода од Наполеон во 1806 година. Анхалт-Кетен станал член на Рајнскиот Сојуз во 1807 година. Принцот Август Кристијан умрел во 1812 година, а војводската титула му била предадена на неговиот малолетен внук Луис Август Карл Фридрих Емил, син на принцот Луис, и самиот помлад брат на принцот Август Луис. Војводата Леополд III од Анхалт-Десау дејствувал како регент, но Луј Август умрел во 1818 година на 16-годишна возраст, без да остави наследници.

Анхалт-Кетен-Плес[уреди | уреди извор]

Во 1765 година, Фридрих Ердман, најмладиот син на принцот Август Луј, ја примил шлеската држава во поранешното Војводство Плес од рацете на неговиот вујко по мајка, грофот Јован Ердман од Промниц. Од тоа време, тој се нарекол себеси како принц од Анхалт-Кетен-Плес.

Неговиот син, Фридрих Фердинанд, ја наследил кнежевската титула во 1797 година. По раната смрт во 1818 година на Луј Август, војводата од Анхалт-Кетен, Фридрих Фердинанд ја наследил војводската титула Анхалт-Кетен. Потоа го отстапил Плес на својот помлад брат, Хенри.

По смртта на Фридрих Фердинанд во 1830 година, Хенри го наследил како војвода од Анхалт-Кетен. Тој го оставил Плес на најмладиот брат, Луис, кој починал во 1841 година. Со смртта на Хенри во 1847 година, линијата Анхалт-Кетен изумрела и сите територии преминале на војводата Леополд IV од Анхалт-Десау.