Трансмексикански Вулкански Појас

Трансмексикански Вулкански Појас Шест мексикански вулкани, од лево на десно (Ицаксиватл, Попокатепетл, Матлалкуитл, Кофре де Пероте, Орисаба, Сиера Негра) Географија Најв. точка Орисаба Над. вис. 5.636 м Преклопен Сиера Мадре Оксидентал Површина 160000 км (99000 милји) Геологија Период од Неоген до Квартар Тип Вулкански лак Димензии Должина 1000 км (620 милји) Широчина 101°З 50-55 км на Исток 101°З 35-40 км на Запад Локација Координати 19.03° СГШ; 97.27° ЗГД / 19.03; -97.27 Регион Северна Америка Држава Мексико

Транс-мексиканскиот вулкански појас (шпански: Eje Volcánico Transversal), исто така познат и како Трансвулкански појас, или како Сиера Невада (македонски: Снежна планина) локално, е вулкански појас кој се простира на централно-јужниот дел од Мексико. Неколку од неговите највисоки врвови имаат снег по цела година. Тие се јасно видливи за голем број на луѓе кои живеат во околните населби кои се наоѓаат на поголема надморска височина.

Историја

Транс-мексиканскиот вулкански појас се простира преку централно-јужниот дел на Мексико, од Тихиот океан до мексиканскиот залив помеѓу 18°30'С и 21°30'С, стоејќи на јужниот крај на северноамериканската тектонска плоча. Ова е приближно околу 1000 км, од кои 90-230 км спаѓаат во источно-западниот активен лак кој опфаќа површина од околу 160000 км². Во текот на неколку милиони години, со субдукција на кокосовата плоча и плочата Ривера под северноамериканската тектонска плоча долж северниот крај на средниот американски рог се формирал транс-мексиканскиот вулкански појас. Транс-мексиканскиот вулкански појас е единствен вулкански појас од ваков вид; не е паралелен со средниот американски рог, и многу од главните стратовулкани се позиционирани косо на општата положба на лакот. Во прилог на физиографските комплексности, неверојатни композиции од различно-доминантни субдукциски поврзани продукти се во контраст со меѓу-плочните геохемиски модели. Многуте интригантни аспекти на појасот поттикнале неколку хипотези базирани на типичното сценарио за субдукција; меѓу-плочни пропусни трансформирачки грешки, земјин плашт, земјин рифт и скок преку источно пацифичкиот гребен. Овие карактеристики се делумно поврзани со реактивирањето на системите за рана грешка за време на еволуцијата на транс-мексиканскиот вулкански појас. Кршливоста, кинематиката и староста дефинираат комплексна низа од мноштво на фактори кои влијаеле на деформацијата на појасот. Во овие карактеристики не се исклучуваат ни големи стратовулкани, вклучувајќи ги и моногенетичките вулкански конуси, штитестите вулкани, комплекси од лавински куполи и големи купи.

---

Геологија

Пред формирањето на транс-мексиканскиот вулкански појас, постариот соседен вулкански појас Сиера Мадре Оксидентал се протегал во областа. Продолжувајќи во периодот на еоцен, пост-ларамидската деформација, субдукциски поврзан вулканизам го формирал Сиера Мадре Оксидентал, силицијумски вулкански лак во палео-субдукциската зона од брегот на Баха Калифорнија, пред поделбата на полуостровот. Во доцниот еоцен до средниот миоцен, ротацијата на вулканскиот лак се движела спротивно од стрелките на часовникот и преминала од некогашниот активен Сиера Мадре Оксидентал во сега активниот транс-мексикански вулкански појас. До средниот миоцен, транзицијата од силицијумска до во поголем дел на мафична композиција на вулканскиот лак била комплетирана, што се смета за почеток на транс-мексиканскиот вулкански појас. Поради ортогоналната ориентација на транс-мексиканскиот вулкански појас во однос на трендот на мексиканските тектонски провинции, пред-кредалниот темел е многу хетероген. Транс-мексиканскиот вулкански појас источно на 101°З лежи на пред-камбријската група на карпи, собрани на микроконтинентот Оаксакија и на палеозојската група на карпи Микстеко. На 101°З западно, транс-мексиканскиот вулкански појас се наоѓа на врвот на композитната група на карпи Геро - составен од јурачки до кредни морски маргинални лакови кои се изградени на силицијумски турбидити од периодот на тријас до раната јура. Составот на овие втемелени карпи резултира со широчина од 50-55 км источно од 101°З и 35-40 км западно од 101°З.

Тектонска еволуција

Субдукциските плочи настанале од распадот на Фаралон плочата, по што се создале две тектонски плочи на екваторијалните ширини и тоа Кокосовата плоча на север и Наска плочата на југ.