Роговница
| Роговница | |
|---|---|
| |
| Anthoceros agrestis | |
| Научна класификација [ у ] | |
| Царство: | Растенија |
| Оддел: | Роговници |
| Ред: | Роговницовидни |
| Семејство: | Роговници |
| Род: | Роговница L. |
| Типски вид | |
| Anthoceros punctatus Linnaeus 1753 | |
| Видови | |
|
Во текстот | |
| Синоними | |
| |
Роговница (науч. Anthoceros) — род на растенија од семејството на роговниците (Anthocerotaceae). Се дистрибуира глобално. Видовите Anthoceros се одликуваат со тоа што имаат мал до среден зелен талус кој е повеќе или помалку лобус по должината на маргините.[1]
Етимологија
[уреди | уреди извор]Научното име Anthoceros значи „цветен рог“, што се однесува на карактеристичните спорофити во облик на рог што ги произведуваат сите роговници.
Опис
[уреди | уреди извор]Спорите се темносиви, темнокафеави или црни. Ова го разликува од сродниот род Phaeoceros, кој произведува жолти спори.[1][2] На талусот му недостасуваат воздушни комори и лушпи и нема добро дефинирано средно ребро. Има едноклеточни мазни ризоиди во вентралниот регион. Тоа е неправилно лобус и покажува ретко дихотомно разгранување. Талусот има мала или никаква ткивна диференцијација, составен од тенки, компактно наредени униформни паренхиматозни клетки.
Видовите на роговницата се домаќини на видовите Nostoc, симбиотски однос во кој Nostoc обезбедува азот на својот домаќин преку клетките познати како хетероцисти и кои се способни да вршат фотосинтеза.[3] Колониите Nostoc се присутни на долната вентрална површина. Тие често растат во порите на лигите, муцилагинозни групи на распаднати клетки во растението кои се отвораат нанадвор низ пора заштитена со 2 клетки. Колониите на Носток се видливи како сино-зелени дамки на телото на растението.
Растенијата растат во влажни глинени почви на ридови, во ровови и во влажни вдлабнатини меѓу карпите.
Репродукција
[уреди | уреди извор]Видовите на роговницата покажуваат многу форми на бесполово размножување. Покрај фрагментацијата, речиси сеприсутна форма, овие рогови покажуваат клубени, упорни врвови и апоспорија. Клубените и упорните врвови можат да останат неактивни и да преживеат во тешки услови за да формираат нови тали. Апоспоријата, форма на апомиксис, вклучува формирање на диплоидни гаметофитни спори директно од ткивото на спорофитот на растението.
Видови
[уреди | уреди извор]- Anthoceros agrestis
- Anthoceros himalayensis
- Anthoceros hispidus
- Anthoceros lamellatus
- Anthoceros neesii
- Anthoceros punctatus
- Anthoceros sambesianus
- Anthoceros scariosus
- Anthoceros tristanianus[4]
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ 1,0 1,1 Peng, Tao; Zhu, Rui-Liang (2013). „A revision of the genus Anthoceros (Anthocerotaceae, Anthocerotophyta) in China“. Phytotaxa. 100 (1): 21–35. doi:10.11646/phytotaxa.100.1.3. ISSN 1179-3163.
- ↑ Proskauer, Johannes (1951). „Studies on Athocerotales. III“. Bulletin of the Torrey Botanical Club. 78 (4): 331–349. doi:10.2307/2481996. JSTOR 2481996.
- ↑ Enderlin, C. S. and J. C. Meeks. (1983). Pure culture and reconstitution of the Anthoceros-Nostoc symbiotic association. Planta 158(2) 157-65.
- ↑ Ibarra-Morales, A., M. E. Muñíz, and S. Valencia. (2015). The genus Anthoceros (Anthocerotaceae, Anthocerotophyta) in Central Mexico. Phytotaxa [S.l.], v. 205, n. 4, p. 215–28.
|
|