Шведски историски музеј

Од Википедија — слободната енциклопедија

Шведски историски музеј (шведски: Historiska museet или Statens historiska museum) е музеј сместен во Стокхолм, Шведска, кој ја опфаќа шведската археологија и културна историја од периодот на мезолит до денес. Основан во 1866 година, работи како владина агенција и има за задача да ги зачува шведските историски предмети, како и да го направи знаењето за историјата достапно за јавноста.

Потеклото на музејот се збирките на уметнички и историски предмети собрани од шведските монарси од 16 век. Има голем број постојани изложби и годишно е домаќин на специјални изложби поврзани со тековните настани.

Функција[уреди | уреди извор]

Историскиот музеј е дел од централната музејска агенција наречена „Национални историски музеи“. Други музеи под покровителство на оваа агенција се Кралските оружја, Економскиот музеј, замокот Скоклостер, Музејот Халвил, музејот Тумба папермил.[1]

Историја[уреди | уреди извор]

Основата за она што требало да стане Шведски историски музеј и Националниот музеј, била уметничката колекција на кралот Густав Васа од 16 век во замокот Грипхолм. Колекцијата пораснала преку аквизиции, подароци и воен плен за време на Шведската Империја. Некои од збирките биле изгубени за време на пожарот во замокот Тре Кронор. Кон крајот на 18 век, уметноста и антиквитетите биле купени од амбасадори и членови на кралското семејство и собирани во Стокхолмската палата. По смртта на кралот Густаф III во 1792 година, збирките биле предадени на шведската влада. Истата година Кралскиот музеј бил отворен во палатата. Тој бил еден од првите јавни музеи во светот.[2] Во 1846–47, музејот се преселил од палатата во куќата Ридерстолпе во Скепсброн, каде останал до 1865 година, и потоа се преселил во Националниот музеј. Шведскиот археолог Стиг Велиндер тврди дека Историскиот музеј всушност бил основан со неговото воспоставување во куќата Ридерстолпе во 1847 година.[3]

Денешниот музеј бил основан во 1866 година од Брор Емил Хилдебранд, кој бил директор на неговиот претходник и во Стокхолмската палата и во куќата Ридерстолпе. Збирките на музејот биле изложени на приземјето на неодамна изградениот Национален музеј.[4] Просториите набрзо станале премали за двата музеи. Кога биле направени плановите за новата зграда на Нордискиот музеј во 1876 година,[5] било предложено зградата да ги вклучува и збирките на Историскиот музеј. Дебатата за домувањето на Историскиот музеј продолжила со децении додека Сигурд Курман станал чувар на античките споменици и шеф на шведскиот одбор за национално наследство на 3 јули 1923 година. Тој го придвижил прашањето кон поконкретно и трајно решение.[6] Главната цел за нова и доволно голема зграда за музејот била да се воведе ред во збирките.

Во 1929 година, шведската влада предложила поранешните воени касарни и штали во Сторгатан во градскиот блок да му се доделат на музејот. Во 1930 година бил одржан архитектонски натпревар за предложената пренамена на блокот во соодветно сместување за музејот.[7] Не бил прогласен победник, наместо тоа, елементите од предлогот за второпласиран, направени од архитектите Бенгт Ромаре и Џорџ Шерман со инженерот Госта Нилсон, станале почетна точка за ремоделирање на областа. Тие го развиле дизајнот за новиот музеј во соработка со Курман, Националниот одбор за имот и Националниот одбор за наследство.[8]

Архитектура[уреди | уреди извор]

Источна штала

Во 1932 година, шведската влада доделила средства за изградба на официјални згради за да се создадат работни места за време на депресијата. Некои од нив биле користени за изградба на музејот во 1934–39 година. Плановите за музејот биле финализирани дури во 1936 година.

Надворешен[уреди | уреди извор]

Главната зграда, дизајнирана од Ромаре и Шерман 1935-1940 година, ја одразува амбивалентноста помеѓу доминантниот модерен стил на ерата и историскиот контекст, даден не само од барањата на контекстот, туку и касарните и шталите јужно од музејот од 19 век, дизајнирани од Фредрик Блом и е изграден во фази во 1805-1818 година, почнувајќи една година откако земјата била присвоена од владата. Касарните се во неокласицистички стил, а повторливите фасади порано биле изложени на Ладугердсландсвикен што било дел од главното пристаниште во Стокхолм до 19 век,[9] додека главната зграда формира компактен блок со предворје.[10]

Музејот се состои од четири двокатни и трикатни згради слични на блокови кои опкружуваат внатрешен двор, давајќи му изглед на тврдина. Фасадата е строга и украсена со скулптури направени од Брор Марклунд (додаден во 1959 година) и релјефи од уметникот Роберт Нилсон. Во дворот покрај базен се наоѓа скулптура наречена Вратот од Карл Фризендал.

Бронзените врати[уреди | уреди извор]

Скулптури и врати од Брор Марклунд

Повеќето украси на музејот биле избрани преку низа конкурси. Во 1938 година, Марклунд победил на натпреварот за создавање на главниот влез во музејот. Му биле потребни тринаесет години за да ги направи вратите, наречени Портите на историјата. Тие биле завршени и инаугурирани во 1952 година. Вратите биле финансирани од фондацијата на филантропот Ева Бониер.[11]

Низ серија од десет полиња, вратите ја прикажуваат историјата на Шведска од каменото доба до средниот век. Левата врата ја претставува паганската ера со Один како централна фигура, додека десната врата ги прикажува Ансгар и христијанската ера. Забележано отстапување од историската тема е приказот на стандардното шише Пилснер од 1950-ти на крајната десна страна од десната врата. Заеднички предмет со работниците кои ги лиеле вратите и го изградиле музејот. Шишето го ковел Марклунд и тоа е единствениот дел од бронзената површина што е полиран до сјај од луѓето што го допираат.

Внатрешност[уреди | уреди извор]

Златен ѓердан од Фарјестаден, еден од предметите во Златната соба

Внатрешноста на музејот е пространа со простор и за постојани и за специјални изложби. Постојаните поставки се распоредени по хронолошки редослед во простории свртени кон внатрешниот двор, со претхристијански збирки на приземје и збирки од околу 800 години нагоре на катот. Салите постојано се ажурираат со прилагодување на новата технологија и за сместување на нови изложби. Влезниот хол бил реновиран во 1994 година за да даде модерен впечаток на средновековна витешка сала. Подот бил поставен со камен, а изложените греди во таванот биле направени од бетон.

Златната соба[уреди | уреди извор]

Разнесена во основата под централниот двор е 700 метри бетонски свод познат како Златна соба, каде што се изложени голем број златни и сребрени предмети. Изграден е во 1994 година и е платен со донација од Фондацијата Кнут и Алис Валенберг. Дизајниран од архитектот Леиф Бломберг, наликува на мистично култно место со претстава на бунарот на Мимир во средината на изложбената соба. Подот и столбовите во просторијата се од варовник и дијабаз, а декорот е од ковано железо. До него се пристапува преку подземен премин од влезот.

Собата содржи околу 3000 предмети направени од вкупно 52 килограми злато и повеќе од 200 килограми сребро. Повеќето од златните предмети можеле да бидат изложени на пошироката јавност само со зголемената безбедност што ја обезбедувал трезорот.

Колекции[уреди | уреди извор]

Дел од таписеријата Ског

Кога Курман првично дизајнирал како треба да се прикажуваат колекциите, тој позајмил идеи од современи изложби, индустриски саеми и излози. Идејата била да се привлечат и едуцираат посетителите, нешто што наишло на скептицизам од научниците кои го сметале музејот главно како научна институција. Тој е еден од најголемите музеи во Шведска со повеќе од 10 милиони артефакти,[12] регистрирани под околу 34.000 инвентарни броеви,[13] и една од најголемите збирки на антиквитети во Европа. Изложени се околу 6.200 од предметите. Во 2011 година, информациите за 480.000 предмети во музејот биле достапни преку онлајн база на податоци. 65.000 од овие записи беа илустрирани со цртежи или фотографии. Базата на податоци, исто така, содржела информации за 55.900 места во Шведска каде што биле пронајдени археолошки наоди и приближно 267.300 наоди на коски (вкупна тежина околу 111 тони). Базата на податоци постојано се проширува и ажурира.[14]

Колекцијата на Викинзите опфаќа предмети од околу 800-1050 година, вклучително и оружје, лопатката Содерала, градите на Местермир, археолошки наоди од трговскиот центар од доба на Викинзите, Бирка, светско наследство на УНЕСКО на Бјорко, религиозни предмети од ерата, донесени странски предмети дом од патувања и рации во други делови на светот, како и илјадници наоди поврзани со секојдневниот живот од тој период.[15]

Најзабележаните предмети во збирката Златна соба се јаките кои датираат од околу 350-500 година, направени од злато од римски монети.[16] Просторијата исто така, содржи сребрен накит од Викинзи, накитени реликвијарии од средниот век, монети, церемонијални мечеви и воен плен. Големиот број на зачувани предмети направени од благородни метали се должи на законот кој бил издаден во 17 век, според кој сите такви наоди кои биле постари од 100 години и без сопственик, требало да бидат откупени од владата и испратени до Историскиот музеј. Законот сè уште е во сила.

Збирката на шведската црковна уметност на музејот е обемна, а нејзиното потекло се протега од 12 век до постреформацискиот период. Содржи предмети како што се дрвени скулптури, жртвеници и распетија.[17] Меѓу нив се реликвијарот на Св. Елизабета и Виклау Мадона, една од најдобро зачуваните дрвени скулптури од Европа од 12 век.[18]

Во Текстилната комора се чуваат текстилни дела од средниот век. Предметите се претежно текстил користен во црквите или од свештеници и епископи. Најстариот и најпознат предмет таписерија од Скогската црква од 13 век, таписеријата Ског. Била пронајдена во 1912 година, завиткана околу невестинска круна.[19] Друга таписерија е таписеријата Гродинге.[20]

Изложби[уреди | уреди извор]

Првата сеопфатна изложба во музејот била отворена на 17 април 1943 година. Во Шведска се викала Десет илјади години и содржела изложби од каменото доба до средниот век.[21] Музејот оттогаш ги изменил и преправил постојаните поставки неколку пати, како и бил домаќин на неколку нови специјални изложби на годишно ниво. Тие често се поврзани со некоја тема која моментално е предмет на дебата или на друг начин актуелна. Некои од специјалните изложби биле:

  • Луксузни производи и уникатни портрети, 1997 година, извоз од Римската Империја во Скандинавија.[22]
  • Снежана и лудилото на вистината, 2004 година, уметничка инсталација која води до меѓународна контроверза.[23]
  • Зачувај ја историјата!, 2009 година, за тоа како глобалното затоплување и загадувањето го уништуваат културното наследство.[24]
  • Безгранична – глобално патување за откривање, 2011 година, за тоа како различни култури се сретнале и влијаеле една на друга низ историјата.[25]
  • Три века пријателство меѓу Русија и Холандија, 2013 година, со предмети позајмени од музеи, архиви и библиотеки во Русија и Холандија. 
  • Скриени приказни, 2015 година, изложба проткаена во постојаните изложби со белешки и приказни кои ја истакнуваат сексуалноста и родовиот идентитет преку обезбедување на алтернативен поглед на историјата.[26]

Во 2010 година била отворена нова постојана изложба наречена „Историјата на Шведска“. Истакнува лични предмети поврзани со јубилеи и пресвртни точки во шведската историја во последните 1000 години.[27] Во 2011 година, музејот ја создал својата прва изложба со клуч на рака Ние ги нарекуваме Викинзи во соработка со Австрискиот музеј и Студио Егзибит. Изложбата од два дела прикажува други аспекти од животот на Викинзите освен оној на стереотипните варварски напаѓачи. Од 2015, има обиколено повеќе места во Европа и Северна Америка.[28][29]

Галерија[уреди | уреди извор]

  • Железен шлем од бродски погреб од 7 век
    Железен шлем од бродски погреб од 7 век
  • Средновековен сад од црквата Нас
    Средновековен сад од црквата Нас
  • Камен со рунички текст од црквата Нас, Вестерјетланд
    Камен со рунички текст од црквата Нас, Вестерјетланд
  • Праисториски сликан камен на кој се прикажани фигури од нордиската митологија
    Праисториски сликан камен на кој се прикажани фигури од нордиската митологија
  • Дрвен реликвијар од црквата Ериксберг, Вестерјетланд
    Дрвен реликвијар од црквата Ериксберг, Вестерјетланд
  • Крштеница од црквата Старкар, Вестерјетланд
    Крштеница од црквата Старкар, Вестерјетланд
  • Сад од крајот на 13 век
    Сад од крајот на 13 век

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „National Historical Museums | SHM“ (англиски). Посетено на 2021-07-07.
  2. ↑ „Ett historiskt museum och hur det har format Sverige“ [A history museum and how it has shaped Sweden] (PDF). www.shmm.se. Statens historiska museer. Архивирано од изворникот (PDF) на 28 March 2016. Посетено на 4 November 2015.
  3. ↑ Welinder, Stig (1994). Strindberg som arkeologikritiker [Strindberg as an archeology critic]. Stockholm: Almqvist & Wiksell International. стр. 151. ISBN 91-22-01648-1.
  4. ↑ Fimmerstad, Lars (6 May 2010). „Nationalmuseum för europeisk konst“ [A national museum for European art]. www.stockholmshistoria.com. Ur Stockholms historia. Посетено на 4 November 2015.
  5. ↑ Andrén, Erik (1967). Nordiska museet – arkitekttävlingen och museibygget [Nordic Museum – the design competition and the building of the museum]. Stockholm: Fataburen. стр. 31–42.
  6. ↑ Åman, Anders (2008). Sigurd Curman : riksantikvarie – ett porträtt [Sigurd Curman : national antiquarian – a portrait]. Stockholm: Kungl. Vitterhets historie och antikvitets akademien i samarbete med bokförlaget Atlantis. ISBN 9789173532204.
  7. ↑ „Historiska museet i Stockholm“ [Swedish History Museum in Stockholm]. www.sfv.se. National Property Board of Sweden. Посетено на 12 October 2015.
  8. ↑ Arvidsson, Catrine (2000). „Historiska museet – En trettiotalsborg vid Narvavägen“ [Swedish History Museum – A 1930s fortress at Narvavägen] (PDF). www.sfv.se. National Property Board of Sweden. Архивирано од изворникот (PDF) на 5 March 2016. Посетено на 12 October 2015.
  9. ↑ „Epoker“. www.stockholmshamnar.se. Ports of Stockholm. Посетено на 5 November 2015.
  10. ↑ Johan Mårtelius (1999). „Norra innerstaden“. Guide till Stockholms arkitektur (2. изд.). Stockholm: Arkitektur Förlag AB. стр. 54. ISBN 91-86050-41-9.
  11. ↑ Nilsson, Stafan. „En pilsner i porten“ [A pilsner at the gate] (PDF). www.sfv.se. National Property Board of Sweden. Архивирано од изворникот (PDF) на 4 March 2016. Посетено на 6 November 2015.
  12. ↑ „Historiska museet“. www.sfv.se. National Property Board of Sweden. Архивирано од изворникот на 5 March 2016. Посетено на 3 November 2015.
  13. ↑ „Task and responsibilities“. www.shmm.se. Statens historiska museer. Посетено на 4 November 2015.
  14. ↑ „Sök“ [Search]. www.historiska.se. Historiska museet. Посетено на 10 November 2015.
  15. ↑ „Vikingar“ [Vikings]. www.historiska.se. Historiska museet. Посетено на 10 November 2015.
  16. ↑ Andersson, Kent (2011). Guldålder : svenska arkeologiska skatter [A golden age: Swedish archeological treasures]. Uppsala: Baldersson. ISBN 978-91-978024-3-7.
  17. ↑ „Medeltida konst“ [Medieval art]. www.historiska.se. Historiska museet. Посетено на 10 November 2015.
  18. ↑ „Viklau kyrka“ [Viklau Church] (PDF). Church of Sweden. Архивирано од изворникот (PDF) на 2020-07-03. Посетено на 30 June 2020.
  19. ↑ „Textilkammaren“ [The Textile Chamber]. www.historiska.se. Historiska museet. Архивирано од изворникот на 20 October 2015. Посетено на 11 November 2015.
  20. ↑ „Textilier“. www.historiska.se. Swedish History Museum. Архивирано од изворникот на 2019-04-08. Посетено на 26 December 2015.
  21. ↑ Svanberg, Fredrik (2012). Samlingar och samlande på Historiska museet [Collections and collecting at the History Museum] (PDF). Stockholm: Royal Swedish Academy of Letters, History and Antiquities. стр. 208. ISBN 978-91-7402-413-5. Архивирано од изворникот (PDF) на 2016-03-04. Посетено на 2021-11-21.
  22. ↑ Alton, Peder (11 November 1997). „Utställning: Lyxprodukter och unika porträtt. Historiska museet visar romarrikets export till Skandinavien“ [Luxury products and unique portraits. The History Museum shows exports from the Roman Empire to Scandinavia]. www.dn.se. Dagens Nyheter. Архивирано од изворникот на 2016-03-06. Посетено на 11 November 2015.
  23. ↑ Kihlström, Staffan (17 January 2004). „Ambassadör förstörde konst“ [Ambassador destroyed art]. www.dn.se. Dagens Nyheter. Посетено на 12 October 2015.
  24. ↑ Curman, Sofia (24 March 2009). „Ny utställning om klimathotet mot kulturarvet“ [New exhibition about the threat to cultural heritage posed by global warming]. www.dn.se. Dagens Nyheter. Посетено на 11 November 2015.
  25. ↑ Lundell, Linnéa. „Gränslöst– en global utställning på Historiska museet“ [Boundless – a global voyage of discovery at the National Historical Museum] (PDF). www.diva-portal.org. Uppsala University. Посетено на 11 November 2015.
  26. ↑ Hill, Siri (30 July 2015). „Hur många transmän gömde sig i armén?“ [How many trans men hid in the army?]. www.sverigesradio.se. Sveriges Radio. Посетено на 11 November 2015.
  27. ↑ Hagerman, Maja (28 May 2010). „"Sveriges historia" på Historiska museet i Stockholm“ [Sweden's history at the History Museum in Stockholm]. www.dn.se. Dagens Nyheter. Посетено на 11 November 2015.
  28. ↑ „We Call Them Vikings“. www.historiska.se. Historiska museet. Посетено на 11 November 2015.
  29. ↑ „We call them Vikings“. www.museumspartner.com. Museumspartner GmbH. Архивирано од изворникот на 2016-03-04. Посетено на 11 November 2015.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Шведски_историски_музеј&oldid=5118305“