Статут на Меѓународниот суд на правдата

Од Википедија — слободната енциклопедија

Статутот на Меѓународниот суд на правдата бил составен дел од Повелбата на Обединетите нации, како што било наведено во Поглавје XIV од Повелбата на Обединетите нации, со што бил основан Меѓународниот суд на правдата.

СТАТУТ НА МЕЃУНАРОДНИОТ СУД НА ПРАВДАТА
{{{image_alt}}}
Изворни
потписници		Сан Франциско
Потписници50 држави
Странки193 држави
ЈазициКинески, Француски, Руски, Англиски, Шпански

Структура[уреди | уреди извор]

Статутот бил поделен во 5 поглавја и се состои од 70 члена. Статутот започнува со прогласување на член 1:

„Меѓународниот суд на правдата основан со Повелбата на Обединетите нации како главен судски орган на Обединетите нации ќе се конституира и ќе функционира во согласност со одредбите на овој Статут.“

69-те статии биле групирани во 5 поглавја:

  • Поглавје I: Организација на судот (членови 2 - 33)
  • Поглавје II: Надлежност на Судот (членови 34 - 38)
  • Поглавје III: Постапка (членови 39 - 64)
  • Поглавје IV: Советодавни мислења (членови 65 - 68)
  • Поглавје V: Амандман (членови 69 и 70)

Според член 38.2, на судот му е дозволено да одлучува за случај ex aequo et bono доколку странките се согласат за тоа.

Страници на Статутот[уреди | уреди извор]

  Членки на ООН
  Страните пред да се приклучат на ООН според член 93
  Држави набљудувачи на ООН кои не се странки

Сите 193 земји-членки на ООН се страни на Статутот врз основа на нивната ратификација на Повелбата на ООН. Според член 93 (2) од Повелбата на ООН, државите кои не се членки на ООН можат да станат странка на Статутот, предмет на препорака на Советот за безбедност на ООН и одобрување на УНГА. Од 2015 година, ниту една набљудувачките држави на ООН, Палестина и градот Ватикан, ниту која било друга држава не се странки во статутот според овие одредби. Швајцарија (1948-2002), Лихтенштајн (1950-1990), Сан Марино (1954-1992), Јапонија (1954-1956) и Науру (1988-1999) биле сите страни на Статутот пред да станат земји-членки на ООН.[1][2]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „Chapter I - Charter of the United Nations and Statute of the International Court of Justice: 3 . Statute of the International Court of Justice“. United Nations Treaty Series. 2013-07-09. Посетено на 2013-07-09.
  2. ↑ Search here for "Art 93" to find a series of documents that list every non-UN member that became a party to the ICJ Statute.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Статут_на_Меѓународниот_суд_на_правдата&oldid=5162511“