Скиниови жлезди

Од Википедија — слободната енциклопедија
Скиниови жлезди
Податоци
ПретходникUrogenital sinus
Назнаки
Латинскиglandulae vestibulares minores
TAA09.2.01.017
FMAFMA:20083

Во женската човечка анатомија, Скиниовите жлезди ( /s k iː n / SKEEN, исто така познати како помали вестибуларни жлезди, парауретрални жлезди или женски хомолог на простатата) се жлезди сместени околу долниот крај на уретрата. Жлездите се опкружени со ткиво кое отекува за време на сексуално возбудување и лачи течност од отворите во близина на уретрата, особено за време на оргазмот.

Структура и функција[уреди | уреди извор]

Скиниовите жлезди се наоѓаат во предворјето на вулвата, околу долниот крај на уретрата.[1] Двата канали на Скини водат од Скиниовите жлезди до влезот на вулвата, лево и десно од отворот на уретрата, од кои тие се структурно способни да лачат течност.[2] Иако останува дебата за функцијата на Скиниовите жлезди, една цел е да се лачи течност што помага да се подмачкува отворот на уретрата.

Скиниовите жлезди произведуваат ултрафилтрат на крвна плазма сличен на млеко. Жлездите може да бидат извор на женската ејакулација,[2][3] но тоа не е докажано.[4] Бидејќи тие и машката простата делуваат слично со лачење на антиген специфичен за простата (PSA), што е ејакулантна белковина произведена кај мажи и киселина фосфатаза специфична за простата, некои автори ги нарекуваат Скиниовите жлезди „женска простата“. Тие се хомологни на машката простата (развиени од истите ембриолошки ткива) [5] но нејзината хомологија сè уште е предмет на истражување.[6] Женската ејакулација може да резултира од сексуална активност кај некои жени, особено за време на оргазам. Покрај ПСА и киселина фосфатаза, течноста на Скиниовата жлезда содржи високи концентрации на гликоза и фруктоза.

Во количина од неколку милилитри, течноста се лачи од овие жлезди кога се стимулира од внатрешноста на вагината.[7][8] Истражувачите веруваат дека ејакулацијата и шприцањето (squirting), кај жените се два различни процеси. Тие можат да се појават во комбинација за време на оргазам. Самостојно шприцање е ненадејно исфрлање на течноста што барем делумно доаѓа од мочниот меур и содржи урина, додека течноста за ејакулација вклучува белузлав проѕирен ејакулат што се чини дека доаѓа од Скиниовата жлезда.[2][9]

Клиничко значење[уреди | уреди извор]

Циста на Скиниовиот каналот, го притиска отворот на уретрата кон десната страна на сликата.

Нарушувања на Скиниовите жлезди може да вклучуваат:

  • Инфекција (наречена скенитис, уретрален синдром или женски простатитис) [10]
  • Циста на Скиниовиот каналот: обложена со стратификуван сквамозен епител, цистата е предизвикана од опструкција на Скиниовите жлезди. Сместена е странично на уринарниот меус . Магнетна резонанца се користи за дијагностицирање.[11] Цистата се третира со хируршка ексцизија или марсупиализација.
  • Трихомонијаза: Кожните жлезди (заедно со други структури) делуваат како резервоар за Trichomonas vaginalis, што укажува на тоа дека локалните третмани не се толку ефикасни како оралните лекови.[12]

Историја[уреди | уреди извор]

Иако за прв пат жлездите ги опишал францускиот хирург Алфонс Герин (1816–1895), а во 1672 година од Регниер де Граф,[13] тие биле именувани по шкотскиот гинеколог Александар Скини, кој пишувал за тоа во западната медицинска литература во 1880 година.[14] Во 2002 година,[15] терминот женска простата како втор термин по парауретралната жлезда е додаден во Terminologia Histologica од Федеративниот меѓународен комитет за анатомска терминологија. Изданието од 2008 година забележува дека терминот е воведен „поради морфолошко и имунолошко значење на структурата“.[16]

  1. ↑ Rodriguez FD, Camacho A, Bordes SJ, Gardner B, Levin RJ, Tubbs RS (2020). „Female ejaculation: An update on anatomy, history, and controversies“. Clinical Anatomy. 34 (1): 103–107. doi:10.1002/ca.23654. PMID 32681804.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Pastor Z, Chmel R (2017). „Differential diagnostics of female "sexual" fluids: a narrative review“. International Urogynecology Journal. 29 (5): 621–629. doi:10.1007/s00192-017-3527-9. PMID 29285596. Грешка во наводот: Неважечка ознака <ref>; називот „pastor“ е зададен повеќепати со различна содржина.
  3. ↑ Bullough, Vern L.; Bullough, Bonnie (2014). Human Sexuality: An Encyclopedia. Routledge. стр. 231. ISBN 978-1135825096.
  4. ↑ Greenberg, Jerrold S.; Bruess, Clint E.; Oswalt, Sara B. (2014). Exploring the Dimensions of Human Sexuality. Jones & Bartlett Publishers. стр. 102–104. ISBN 978-1449648510.
  5. ↑ Arulkumaran, Sabaratnam; Ledger, William; Doumouchtsis, Stergios; Denny, Lynette (December 2019). Oxford Textbook of Obstetrics and Gynaecology. ISBN 9780198766360.
  6. ↑ Toivanen R, Shen MM (2017). „Prostate organogenesis: tissue induction, hormonal regulation and cell type specification“. Development. 144 (8): 1382–1398. doi:10.1242/dev.148270. PMC 5399670. PMID 28400434.
  7. ↑ Castleman, Michael (2 January 2014). „Female ejaculation: What's known and unknown“. Psychology Today. Посетено на 8 May 2017.
  8. ↑ Heath D (1984). „An investigation into the origins of a copious vaginal discharge during intercourse: "Enough to wet the bed" – that "is not urine"“. The Journal of Sex Research. 20 (2): 194–215. doi:10.1080/00224498409551217.
  9. ↑ Salama, Samuel; Boitrelle, Florence; Gauquelin, Amélie; Malagrida, Lydia; Thiounn, Nicolas; Desvaux, Pierre (2015). „Nature and origin of "squirting" in female sexuality“. The Journal of Sexual Medicine. 12 (3): 661–666. doi:10.1111/jsm.12799. ISSN 1743-6095. PMID 25545022.
  10. ↑ Gittes RF, Nakamura RM (1996). „Female urethral syndrome. A female prostatitis?“. West J Med. 164 (5): 435–8. PMC 1303542. PMID 8686301.
  11. ↑ Itani M, Kielar A, Menias CO, Dighe MK, Surabhi V, Prasad SR; и др. (2016). „MRI of female urethra and periurethral pathologies“. Int Urogynecol J. 27 (2): 195–204. doi:10.1007/s00192-015-2790-x. PMID 26209954.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
  12. ↑ Kissinger P (2015). „Trichomonas vaginalis: a review of epidemiologic, clinical and treatment issues“. BMC Infect Dis. 15: 307. doi:10.1186/s12879-015-1055-0. PMC 4525749. PMID 26242185.
  13. ↑ de Graaf, Regnier (1672). De Mulierum Organis Generationi Inservientibus (латински). Leiden.
  14. ↑ Skene, A (April 1880). „The anatomy and pathology of two important glands of the female urethra“. The American Journal of Obstetrics and Diseases of Women and Children. 13: 265–70.
  15. ↑ Hornstein, Theresa; Schwerin, Jeri Lynn (2013). Biology of women. Clifton Park, NY: Delmar, Cengage Learning. стр. 61. ISBN 978-1-285-40102-7. OCLC 911037670.
  16. ↑ Terminologia Histologica: International Terms for Human Cytology and Histology. Lippincott Williams & Wilkins. 2008. стр. 65. ISBN 978-0781766104.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Скиниови_жлезди&oldid=5112865“