Себастијан Брант
Себастијан Брант (латинизиран Тицио, 1457 или 1458 во Стразбур — 10 мај 1521) — германски правник, професор по право на Базелскиот универзитет (1489-1500) и од 1502 година до неговата смрт во 1521 година бил член на градскиот синдикат и канцелар на слободниот царски град Стразбур. Тој бил еден од најплодните автори на латинската поетска поезија и издавач на антички класици и дела на италијански хуманисти. Со неговата објавена работа од 1494 година The Fool Ship ја создал својата слава како автор на германскиот хуманизам.
Живот
[уреди | уреди извор]Себастијан Брант бил првото дете на еден од членовите на општинскиот совет во Стразбур и гостилничар на „Големиот хотел за Златен лав“ Диболт Брант Помладиот и неговата сопруга Барбара Брант, роден берач во Стразбур. Неговиот татко починал во 1468 година.[1] За животот на Брант до почетокот на неговите студии во Базел во 1475 година, нема информации. Неговиот живот најчесто се дели на базелски период (1475-1500) и стразбуршки период (1500-1521), во согласност со неговите две професионални средини и резиденции.
Базелски период (1475-1500)
[уреди | уреди извор]Во зимскиот семестар во 1475/76 Брант во Базел ја започнал студијата за Артес и право на Базелскиот универзитет. Копиите од студиските книги се зачувани од неговите студии како автограм. Неговaта правна диплома ја стекнал на половината на учебната 1477/78.[1] По завршувањето на студиите, тој се оженил во 1485 година, со граѓанката на Базел Елизабет Бургис.[1] Тие заедно имале седум деца. Синот на Брунд, Онофриј Брант, подоцна работел како правник и повремен поет и бил избран во Градскиот совет во Стразбур.[1] Брант докторирал во 1489 година и оттогаш бил полноправен член на Колеџот за професори. Тој ги проучувал двете права, односно канонскиот (црковен) и римскиот (граѓанскиот) закон, како и редовната поезија од 1484 година.[1] Во 1492 година, Брант бил декан на Правниот факултет една година. Соодветни записи во Ректоратот и матрицата на факултетот се добиени од неговата рака. Освен неговата работа во универзитетската настава, тој работел во своето време во Базел како правен експерт, адвокат и судија. До 1496 година не добил платен професор за римско и канонско право.[1] Од 1497 до 1500 година, тој предавал само црковно право.[2]
Дела
[уреди | уреди извор]- Бродот за будала. По првото издание (Базел 1494) со дополнувањата на изданијата од 1495 и 1499 година, како и дрвесите од германското оригинално издание hrsg. од Манфред Леммер. 4, erw. Издание. Тибинген 2004, ISBN 3-484-17105-7 .
- '' Безумниот брод ''. Ед. Ханс-Јоахим Мел (Reclams универзална библиотека 899 [6]). Штутгарт 1964 2. Ед 1980 година - ненадминат превод од ХА Јунханс 1877.
- Бродот за будала . Уредено од Јоаким Кнеј (Универзална библиотека 18333). Штутгарт 2005, ISBN 3-15-018333-2 .
- Мали текстови . Редаван од Томас Вилхелми. Трето Тома. Штутгарт-Бад Канштат 1998, ISBN 3-7728-1898-6 .
- Себастијан Брант: Tugent Spyl. По изданието на мајстор Јохан Винкел од Стразбур (1554) . Уредено од Ханс-Герт Ролоф. де Грујтер, Берлин 1968 (изданија на германската литература од XV до XVIII век. Век, серија драма 1).
- Силк Умбах: Себастијан Брантс Тишзухт (Thesmophagia 1490): Издание и индекс на зборови. Германски, латински. Харашовиц, Висбаден 1995, ISBN 3-447-03750-4 .
- Лефлети од Себастијан Брант (= Jahresgaben на општеството за елзанска литература. БД 3). Ед В. Paul Heitz. Хајц, Стразбур 1915 ( дигитализиран ).