Римска комуна
| Римска комуна Comune di Roma
|
||||
|---|---|---|---|---|
|
||||
| Главен град | Rим | |||
| Уредување | Република Град-држава |
|||
.svg)
Римската комуна (италијански: Comune di Roma) била основана во 1144 година од Арнолд од Бреша[1][2] по бунтот предводен од Џордано Пјерлеони. Пјерлеони го предводел народниот бунт поради зголемените овластувања на папата и вкоренетите овластувања на благородништвото. Целта на бунтот била да се организира владата на Рим на сличен начин како онаа на претходната Римска Република. Пјерлеони бил именуван за „првиот Патрициј на Римската комуна“, но бил сменет во 1145 година.[3]
Папски однос[уреди | уреди извор]
Во шема што требаше да стане позната во комуналните борби на Гелфовите и Гибелините, комуната објавила верност на подалечната сила, светиот римски цар и започнала преговори со новоизбраниот папа Луциј II. Комуната сакала тој да се откаже од временската власт и да преземе функција со должности на свештеник. Луциј собрал сила и го нападнал Рим, но републиканските бранители ја одбиле неговата војска и Луциј умрел од повреди добиени од камен што го удрил по главата.
Наследникот на Луциј, папата Евгениј III, не можел да биде осветен во градот поради отпорот. Сепак, тој на крајот се договорил со граѓанската власт што го соборила Пјерлеони и се вратил во Рим на Божиќ 1145 година. Во март 1146 година тој повторно морал да замине. Тој се вратил во 1148 година и го екскомуницирал Арнолд од Бреша, политички теоретичар кој се приклучил на комуната и бил нејзин интелектуален водач.
Папата живеел во Тускулум почнувајќи од 1149 година и бил поставен како папа во Рим дури во 1152 година. Постоењето на Републиката било несигурно. Наследникот на Јуџин, Адријан IV, го убедил царот Фридрих Барбароса да води војска против градот. Арнолд бил уапсен, суден, осуден и обесен во 1155 година. Неговото тело било изгорено, а пепелта фрлена во Тибар.
Во 1188 година, набргу по неговото стапување, папата Климент III успеал да го смири полувековниот конфликт меѓу папите и граѓаните на Рим со Конкордскиот пакт. Пактот им дозволувал на граѓаните да избираат судии со моќ на војна и мир. Префектот бил именуван од царот и папата имал суверени права врз неговите територии.
Од 1191 до 1193 година, под радикално намалување на бројот на сенатори на еден, градот бил управуван од Бенедето наречен Карус хомо (Карисимо) како сумус сенатор, а Рим го имал првиот општински статут.
По ова, градот повторно бил под папска контрола, иако граѓанската влада никогаш повеќе не била директно во рацете на повисоките благородници или на папството.
Битки[уреди | уреди извор]
- 1145 - Битка против Тиволи, Италија.
- 1167 - Битка кај Монте Порцио против Светиот римски цар, Тускулум и Албано Лациале.
- 1170 - Уништување на Албано Лациале.
- 1191 - Уништување на Тускулумот.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Zirpolo, L.H. (2020). Michelangelo: A Reference Guide to His Life and Works. Significant Figures in World History. Rowman & Littlefield Publishers. стр. 162. ISBN 978-1-5381-2304-1. Посетено на 2023-03-02.
- ↑ Fromherz, F.A. (2016). Near West: Medieval North Africa, Latin Europe and the Mediterranean in the Second Axial Age. Edinburgh University Press. стр. 230. ISBN 978-1-4744-1008-3. Посетено на 2023-03-02.
- ↑ Wilcox, Charlie (2013-12-24). „Historical Oddities: The Roman Commune“. The Time Stream. Посетено на 2016-12-18.
Извори[уреди | уреди извор]
- Грегоровиј, Фердинанд. Историја на градот Рим во средниот век, том IV, дел 2 .