Радиф (музика)
Радиф (персиски: ردیف, што значи ред) - збирка на многу стари мелодични фигури зачувани низ многу генерации со усна традиција. Ги организира мелодиите во повеќе различни тонски простори. Традиционалната музика на Иран се заснова на радифот. Со текот на времето, сопствената интерпретација на секој мајстор обликувала и додавала нови мелодии во оваа збирка, која можела да го носи името на мајсторот.
Зачувувањето на овие мелодии во голема мера зависела од меморијата и мајсторството на секоја наредна генерација, бидејќи интерпретативното потекло на оваа музика било изразено само преку усната традиција.
За да се научил и апсорбирал суштината на радифот, биле потребни многу години повторување и вежбање. Господарот на радифот морал да го интернализира толку целосно за да можел да изведе кој било дел од него во кое било дадено време.
Радифот содржил неколку различни дастгази кои се разликувале едни од други по односот на нотни интервали и формата на движење на мелодиите во нив. Дастга прикажувал специфичен звучен простор. Дастга можел да содржи приближно 10 до 30 мелодии. Ритамот во овие мелодии имал три различни форми: симетрична, асиметрична и слободна форма.
Радифите за азербејџански тар биле едни од најпознатите радифи. Поради тоа што радиф бил пренесуван преку усната традиција (не во нотација) не можеме да кажеме дали мелодиите се смениле, бидејќи не можеме да споредуваме нотации или аудио, но поради мутациите во музиката преку орален пренос тоа е очигледно.
Радифот на Мирза Абдолах бил објавен во нотација од Жан Дејринг во 1970-тите, врз основа на Нур Али Боруман, кој го снимил радифот напамет. Од друга страна, радифот на Мирза Хосеин-Ќоли првпат бил објавен во нотација од Дариуш Пирнијакан во 2001 година. Иако радифот не бил популарен кај многу млади студенти, сепак била основата и основата на персиската музика. Можело да се поврзе со класичната музика на западната музика која не била многу популарна, но ја формирала основата на западната музика.