Пристаниште Мерсин
| Пристаниште Мерсин | |
|---|---|
| Местоположба | |
| Земја | Турција |
| Место | Мерсин |
| Координати | 36°48′02″N 34°38′21″E / 36.80045° СГШ; 34.63908° ИГД |
| Податоци | |
| Отворено | 1958 |
| Стопанисувач | PSA International |
| Сопсвеник | Турски државни железници (TCDD) |
| Вид | рефус карго, Контејнерски терминал, Ro-Ro и терминал за нафта |
Пристаништето во Мерсин (турски: Mersin Limanı) — главно пристаниште кое се наоѓа на североисточниот брег на Средоземното Море во Мерсин, јужна Турција. Како едно од најголемите пристаништа во земјата, тоа е главната порта на Турција кон Средоземното Море. Изградено е во текот на 1950-тите како голем владин проект. Тоа е второто по големина пристаниште во земјата по Амбарли, во близина на Истанбул. Во сопственост на Турските државни железници (TCDD), неговото оперативно право е пренесено на 11 мај 2007 година на конзорциумот PSA – Akfen за период од 36 години.
Позадина[уреди | уреди извор]
За време на американската граѓанска војна во 19 век, Мерсин, тогаш мал град, станал важно пристаниште за извоз на памук во источното Средоземно Море поради зголемената побарувачка. Во подоцнежните години, со значителна заднина во Анадолија, Мерсин процветал како главно пристаниште. Сепак, немало пристанишни капацитети и било откриено дека Мерсинскиот Залив е недоволен за безбедно прицврстување. Така, по прогласувањето на Турската Република во 1923 година, била предложена пристанишна инфраструктура за Мерсин, а на 29 август 1929 година била формирана компанија и за експлоатација на пристаништето и за изградба на пристанишната инфраструктура. [1] Сепак, во пресрет на Втората светска војна, проектот бил одложен и компанијата била купена на 14 август 1942 година од владата. [2]
Градба[уреди | уреди извор]
Меѓународната аукција по пат на наддавање била одржана на 4 април 1954 година, а церемонијата на поставување на камен темелник била одржана на 25 април истата година. Избраната страна била Кралско холандско пристаниште (холандски: Koninklijke Nederlandsche maatschappij voor havenwerken N.V.). Владиниот орган за инспекција бил во Мерсин. Додека било во изградба, првото пристаниште било пуштено во употреба до 30 август 1958 година, а последното до 30 јуни 1961 година. Следувало изградбата на дополнителните згради и објекти како административни згради, салони за патници, магацини и патишта. [3] Пристаништето се наоѓа во областа на секундарната општина Акдениз.
Местоположба[уреди | уреди извор]
Пристаништето се наоѓа во областа Акдениз. Железничката станица во Мерсин е северно од пристаништето. Аквапаркот Мерсин се наоѓа веднаш до западниот водовод.
Структура[уреди | уреди извор]
Железничката врска на пристаништето носи тежок товарен сообраќај со воз до Мерсин, преку железничката пруга Адана-Мерсин. Железничката инфраструктура во пристаништето Мерсин е една од најдобрите во Турција со Деринче. Има 4 железнички рампи. Со контејнерите може да се ракува без никаква потреба од шантирање. 5 од лежиштата имаат железничко поврзување, каде што директно може да се врши утовар/растовар до/од бродови. [4]
Пристаништето има рефус карго, контејнери, Ro-Ro и нафтени терминали. [5]
Кејови[уреди | уреди извор]
Главните кејови од 1960-тите биле следниве:
- Кеј за стока (составен од странски, домашни и патнички столбови)
- Кеј за житни култури (со силос од 100.000 тони, кој бил предмет на друг проект) Во овој кеј се користат кесони за потпора на транспортер на силосот. Овие 12 кесони биле најголемите кесони користени во Турција до 1960-тите.
- Кеј за добиток и дрва
- Рибарски кеј
- Наливни производи (вклучувајќи минерална руда и јаглен)
- Нафтен кеј (поврзан со рафинеријата ATAŞ, што бил предмет на друг проект)
- Кеј за одржување
На западната страна од пристаништето има и мала марина.
Багер[уреди | уреди извор]
Багерот на морското дно го извршила данската компанија Кристијани и Нилсен за четири години. Нивото на дното било спуштено на просечно ниво на длабочина од 10 метри, помеѓу 6-14 метри во зависност од пристаништето. Вкупната површина изнесувала повеќе од 3,5 километри квадратни и масата на вкупниот издлабен материјал била околу 8,4 милиони метрички тони. Поголемиот дел од овој материјал бил распослан пред градот за да се изгради приморски парк.
Магацини[уреди | уреди извор]
- Два магацини со преднапрегнат покрив за транзитна стока.
- Еден магацин за патници
Пристаништето во Мерсин има и отворен простор за складирање од повеќе од 3 квадратни километри.
Завршување на проектот и последици[уреди | уреди извор]
Вкупниот трошок на проектот изнесувал 70 милиони холандски гулдени или околу 34 милиони американски долари, не вклучувајќи ги трошоците за други помали градежни работи во пристаништето (патишта, железници, електрификација, сигнализација, пејзажни работи и згради од приватниот сектор итн.) подоцнежните години, оригиналниот дизајн на површинските инсталации бил променет и биле додадени нови столбови. Исто така, во областа на пристаништето била изградена фабрика за вештачко ѓубриво (Akgübre). Во 2007 година, оперативните права на пристаништето биле пренесени во рамките на владината програма за приватизација на конзорциумот на PSA – Akfen.
Еден од најдобрите 50 проекти за градежништво во Турција[уреди | уреди извор]
Турската комора на градежни инженери го наведува пристаништето Мерсин како едно од педесетте градежни подвизи во Турција, список на извонредни инженерски проекти реализирани во првите 50 години од работата на комората. [6]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Gündüz Artan: Mersin Tarihi Kronolojisi, İçel Sanat Kulübü, Mersin, 2003
- ↑ Mersin Limanı, TCDD Yayınları, 1965, İzmir
- ↑ Mersin Harbour, RNHW
- ↑ Uysal, Onur.
- ↑ „Ports of Turkey-Port of Mersin (TCDD) & ATAŞ Refinery“. Cetrrahoğullaerı. Архивирано од изворникот на 2009-02-07.
- ↑ The list (на турски) Архивирано на 31 октомври 2013 г.