Отонова архитектура
Отонова архитектура ― архитектонски стил кој еволуирал за време на владеењето на императорот Отон Велики. Стилот бил освован на територијата на денешна Германија и траел од средината на 10 век до средината на 11 век.[1][2]
Историја[уреди | уреди извор]
Отоновата архитектура го црпело своето вдаховение од каролиншката и средновековноримската архитектура.[1][2] Отоновата архитектура исто така црпи од христијанската уметност.[3] Овој стил на архитектура е пример за комбинација на христијанска архитектура, како и германски и средоземни стилови.[4] Освен некои примери под влијание на осмоагоналната Палатинска капела во Ахен, како што е Отмаршајм (11 век, Алзас) и апсидата на опатијата на „Св. Троица“ во Есен, религиозната архитектура има тенденција да се разликува од централизираниот план. Сепак, вдаховението од античкоримската базилика останува истовремена, а отоновата архитектура ја зачувува каролиншката двојна завршница со апсиди на двата краја на црквата.
Отонова архитектура, особено во создавањето на цркви, е под влијание на античкоримската базилика. Црквите од ова време имаат долги бродови и апсиди. Архитектонското инженерство на нивните згради во голема мера се потпирало на математиката, што може да се види од тоа како мерењата на отоновите структури се пресметуваат по квадратна единица и колку се симетрични внатрешниот и надворешниот распоред.[4] Посебна особеност на овој стил се тенки ленти на надворешните ѕидови на зградите направени од камен. Оваа дизајнерска особеност е изведена од италијанските и римските архитектонски стилови. Ова особено може да се видат црквите од овој период и обично се користи само како дизајнерска особеност.[5] Во Отоновите и Каролиншките цркви, употребата на неколку алтери, трансепти, како и крипти станала поизразена.[6] Отонската архитектура игра улога во обредите на Средновековната Германска Империја, како што се крунисувањата на императорот.[7] Братот на Отон Велики, Бруно Велики, работел на дизајнирање, изградба, како и преизградба на многу згради во Отонов архитектонски стил. На пример, црквите како што се „Св. Мартин“, „Св. Гереон“, „Св.Сесилија“ и „Св. Панталеон“ биле сите проекти на кои тој имал влијание и работел, како и многу други.[8]
Примери[уреди | уреди извор]
- Црква „Св. Панталеон“, Келн, Германија
- Црква „Св. Вартоломеј„, Лиеж, Белгија
- Црква „Св. Гертруда“, Нивел, Белгија (1046 година)
- Црква „Св. Михаил“, Хилдесхајм, Германија (1010–1033 година)
- Опатска црква во Гернрод (960–965 година, очигледно првата во Европа која има трибинска галерија)[1]
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Curl, James Stevens (2006). A dictionary of architecture and landscape architecture (2. изд.). Oxford [England]; New York: Oxford University Press. Entry: Ottonian Art. ISBN 9780191726484.
- ↑ 2,0 2,1 „Ottonian“. Art & Architecture Thesaurus. Getty Research. Посетено на 11 септември 2022.
- ↑ „Western Architecture - Ottonian Period“. Britannica. Посетено на 11 септември 2022.
- ↑ 4,0 4,1 „The Ottonians - Boundless Art History“. Lumen. Посетено на 11 септември 2022.
- ↑ Schapiro, Meyer (December 1959). „A Note on the Wall Strips of Saxon Churches“. Journal of the Society of Architectural Historians. 18: 123–125 – преку JSTOR.
- ↑ Jiménez, Javier Martínez. Remembering and Forgetting the Ancient City. Oxbow Books. стр. 109–136.
- ↑ Hause, Melissa Thorson (1992). „A Placed in Sacred History: Coronation Ritual and Architecture in Ottonian Mainz“. Journal of Ritual Studies. 6 – преку JSTOR.
- ↑ Sanderson, Warren (May 1970). „The Sources and Significance of the Ottonian Church of Saint Pantaleon at Cologne“. Journal of the Society of Architectural Historians. 29: 83, 84 – преку JSTOR.