Овчарско-кабларски манастири
,_zima_23.jpg)
.jpg)
,_leto_07.jpg)
Овчарско-кабларските манастири се манастири сместени во Овчарско-кабларската клисура.
Една од најубавите клисури во Србија се наоѓа на Западна Морава, недалеку од Чачак помеѓу планините Овчар (планина) и Каблар. Пресечен е во планински масив составен од шкрилци, но има и благи падини со пошумени висорамнини. За нејзината убавина придонесуваат и двете вештачки езера создадени по Втората светска војна од хидроцентралите Овчар Бања и Меѓувршје. Под Каблар покрај реката, има лековита бања која привлекува многу пациенти уште од античко време. Оваа клисура се разликува од другите делови на Србија по бројните манастири на левиот и десниот брег на Морава. Според нив и по самата природа, целиот регион го добил името Српска Света Гора .
Ретко се случува толку многу манастири да се изградени на толку мал простор. Сега има десет и две свети места:
На десната страна на Морава се:
- Манастирот Ваведење, на излезот од клисурата, (денес парохиска црква)
- Манастирот Вознесение, спроти Јован од другата страна на реката, на неколку стотини метри,
- Манастирот Преображение, некогаш сместен на левиот брег на 2 километри возводно од Никола, спроти стариот манастир,
- Манастирот Света Троица, на ридот, спроти Благовештение,
- Манастирот Сретење, недалеку од Св. Тројца, во подножјето под самиот врв на Овчар планина.
- На левиот брег на Морава се:
- Манастир Благовештение, 2 километри од Преображение, над Овчар Бање,
- Манастирот Илиње, на ридот над тунелот Благовештение, сега манастир на Благовештение,
- Манастирот Јован, 6 километри возводно од Ваведење, некогаш најважниот манастир „Лавра“,
- Манастир Никола, 2 километри возводно од Св.Јован,
- Манастир Успение на Пресвета Богородица, црква пронајдена во близина на урнатините на кулата Свети Јован, на манастирот Св.Јован
и црквата посветена на Свети Сава, која се нарекува црквата Савиња и црквата-пештерата Каѓеница.
Во литературата е познат уште еден манастир на Св. Ѓорѓија, која веројатно се наоѓал на југоисточниот дел на Овчар. Неговиот печат се чува во Народниот музеј во Белград.
Се верува дека првите манастири биле изградени по каталонската инвазија од 1307-1309 години, кога биле уништени манастирите на Света Гора Атонска. Бегајќи во длабочините на Балканскиот Полуостров, српските монаси основале свои манастири во оваа клисура. Следниот голем бран следел по битката кај Маричка, а со доаѓањето на Турците, овие манастири добиле нови улоги, чувари на духовноста и идентитетот на Србите, но и голи животи за бегалците кои се криеле во клисурите, пештерите или околу манастирите.
Многу светилишта биле во лоша состојба во 1930-тите, така што луѓето видни во околните пет области започнале акција за реставрација, која ја благословил и епископот Жички Николај.[1]
