Маринер 3
 | |
| Оператор | НАСА |
|---|---|
| Изведувачи | Лабораторија за млазен погон |
| Вид на мисија | Орбитирање околу Марс |
| Лансирано на | 5 ноември 1964 |
| Носечка ракета | Атлас ЛВ-3 Агена Д |
| Маса | 260,8 кг |
| Моќност | 300 вати |
Маринер 3 – американско вселенско летало од програмата Маринер, едно од двете вселенски сонди дизајнирано и конструирано од Лабораторијата за млазен погон за проектот Маринер-Марс 1964, чија цел била да спроведе научни истражувања на планетата Марс и да пренесе, назад на Земјата, информации за меѓупланетарниот простор и просторот околу Марс, да направи телевизиски снимки на површината на Марс и радиоокултациски податоци од сигналите на вселенскиот број афектирани од атмосферата на Марс.[1][2] .
Маринер 3 бил дополнително опремен со инструменти во однос на Маринер 2. Тој бил опремен со ТВ камера, дополнителни инструменти и 4 сончеви плочи. Од овие причини Маринер 3 имал поголема маса, па заради тоа бил употребена носечка ракета Агена Д, наместо дотогашната Агена Б.
Маринер 3 бил лансиран во 14:22 EST на 5 ноември 1964 година од Кејп Канаварел. Лансирањето поминало без проблеми, Агена го завршила своето согорување и ја донело сондата на траекторијата кон Марс. Еден час по лансирањето, првите телеметриски преноси од Маринер 3 биле примени, кои покажале дека научните инструменти функционирале исправно, но немало индикација дека сончевите плочи се во функција. После 8 часа батериите откажале и мисијата официјално е отповикана.[3][4].
Три недели подоцна, на 28 ноември 1964 година, бил лансиран Маринер 4 кој стигнал во орбитата на Марс за седум и пол месеци.
Инструменти[уреди | уреди извор]
Маринер 3 бил опремен со следниве инструменти:[5]
- телевизиска камера
- магнетометар
- детектор на плазма
- детектор на космички зраци
- детектор на меѓупланетарна прашина
- детектор на наелектризирани честички
Поврзано[уреди | уреди извор]
- Програма Маринер
- Маринер 1
- Маринер 2
- Маринер 4
- Маринер 5
- Маринер 6
- Маринер 7
- Маринер 8
- Маринер 9
- Маринер 10
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Mariner Mars 1964 Mechanical Configuration“ (PDF). NASA Technical Reports Server. Посетено на December 29, 2011.
- ↑ „Spaceflight Operations Plan Mariner Mars '64“ (PDF). NASA Technical Reports Server.
- ↑ „Launch Complex 13“. Архивирано од изворникот на 2018-10-10. Посетено на 2017-01-29.
- ↑
Pyle, Rod (2012). Destination Mars. Prometheus Books. стр. 51. ISBN 978-1-61614-589-7.
Mariner 3, dead and still ensnared in its faulty launch shroud, in a large orbit around the sun.
- ↑
„JPL Technical Memorandum No. 33-229, To Mars: The Odyssey of Mariner IV“ (pdf). Jet Propulsion Laboratory/California Institute of Technology, NASA. 1965-01-01: 21–23. Наводот journal бара
|journal=(help)
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- Mariner 3 Mission Profile Архивирано на 16 мај 2011 г. by NASA's Solar System Exploration
- Space Flight Operations Plan Mariner Mars '64 (PDF)
 |
„Маринер 3“ на Ризницата ? |