Киднапирање на невеста во Казахстан
Киднапирање невеста ( казашки: Kyz alyp qashu ) е практика на киднапирање жена за брачни цели во Казахстан . Согласноста за брак често се наметнува од културни размислувања.
Историја[уреди | уреди извор]
Во Казахстан ретко се практикувал обичај да се киднапира невестата за да се омажи за неа. Тоа не значеше можност за слободен избор на партнер; обично се склучувале бракови и семејството на жената добивало мираз за неа. Според обичајното право на Казахстан, било можно да се киднапира жена со нејзина согласност, особено кога семејството на мажот било премногу сиромашно за да плати мираз.[1] Меѓутоа, во постсоветско време, киднапирањето жени се интензивираше не само без согласност, туку често и од мажи целосно непознати за нив. Откако „свршеницата“ ќе биде донесена дома, таа е поттикната од мајката или бабата на мажот да стави бела марама, која е симбол на согласност за венчавката, а потоа да им напише писмо на родителите во кое се согласува да се омажи. Писмото потоа се проследува до родителите кои ја посетуваат ќерката и бараат потврда.[1]
Се зголемува бројот на киднапирања во јужните делови на Казахстан. Тие се поделени на два вида: киднапирање без согласност на жената (kelisimsiz alyp qashu) и доброволно киднапирање (kelissimmen alyp qashu). Според Кривичниот законик на Казахстан, киднапирањето може да се казни со затвор од 10 до 15 години. Меѓутоа, ако киднаперот доброволно го предаде киднапираниот, тој се ослободува од кривична одговорност.[2]
Културни услови[уреди | уреди извор]
Киднапирана жена, дури и да избега, е жигосана во нејзиното село. Во исламската традиција, според која девојката мора да ја чува невиноста до брак, таа не може да преноќи во куќата на друг маж доколку тој не и е татко или брат, што би ја ставило во сомнеж нејзината невиност. Така, нејзината единствена социјална опција е да избега од куќата на киднаперот пред да се стемни или да се согласи да се омажи.[2][3]
Во популарната култура[уреди | уреди извор]
Во 2004 година, Питер Лом направил документарен филм наречен Ала Качуу; Киднапирање на невестата.[4] Директорот докторирал политичка филозофија на Харвард и вонреден професор на Централноевропскиот универзитет Џорџ Сорос за одбрана на човековите права и филозофија. Од 2003 година, тој е хонорарен режисер на документарни филмови посветени на одбраната на човековите права.[5] Додека владата на Казахстан го поддржувала перципираното враќање на традиционалните казахстански родови улоги и брачни традиции (напори а), таа истовремено ја препознала трговијата со луѓе како проблем што постои во земјата и сериозно прашање што го заслужува нивното внимание и напори ( напори б). Во текот на изминатите 25 години, а особено од 2008 година, имало зголемување на напорите за борба против трговијата со луѓе во земјата, но има и зголемување на киднапирањата на невести.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 „The Rise of Non-Consensual Bride Kidnapping in Kazakhstan: Developing a Culturally-Informed and Gender-Sensitive Response“ (англиски). Wilson Center. 2011-07-07. Посетено на 2020-04-20.
- ↑ 2,0 2,1 Miłkowski K. M. Wymuszone małżeństwo w wyniku porwania w krajach Azji Centralnej Nowa Polityka Wschodnia 2017, nr 4 s. 191-203
- ↑ „Ala Kachuu - Bride Kidnapping in Kyrgyzstan“ (англиски). Restless Beings. Посетено на 2020-04-20.
- ↑ Oberon Amsterdam www.oberon.nl. „Bride Kidnapping in Kyrgyzstan | IDFA“. Посетено на 2020-04-20.
- ↑ „Bride Kidnapping in Kyrgyzstan“ (англиски). TIEFF. 2017-11-25. Посетено на 2020-04-20.