Инфекција на мочните патишта
| Инфекција на мочните патишта | |
|---|---|
 | |
| Микроскопија на урина од лице со уринарна инфекција на која може да се забележат повеќе леукоцити | |
| Специјалност | Урологија  |
Инфекција на мочните патишта — заболување на урогениталниот тракт, најчесто предизвикана од некоја бактерија.
Причини за појава
[уреди | уреди извор]Оваа инфекција е прилично честа мачнина, која се јавува кога микроорганизмите што живеат во урогениталниот тракт во цревата ќе навлезат во мочниот меур. Речиси 90% од инфекции на мочните патишта се предизвикани од бактеријата ешерихија коли која вообичаено се наоѓа во цревата. Почесто се јавуваат кај жените кои имаат многу пократка мочна цевка, така што бактериите полесно навлегуваат во мочниот меур. Притоа, овие инфекции најчесто се јавуваат кај девојките кои штотуку започнале со сексуални односи, како и кај жените во менопауза. За зголемување на ризикот од појава на овие инфекции придонесуваат неколку фактори, како: лошите хигиенски навики и прекумерната хигиена (примена на агресивни сапуни и гелови за туширање кои ги уништуваат добрите бактерии), капењето во када или во базен, одложување на мокрењето (уринарна ретенција), сексуално преносливите болести (гонореја, кламидија итн.), зголемената простата кај мажите, ослабен имунитет итн.[1]
Симптоми
[уреди | уреди извор]Симптоми на инфекција на мочните патишта се:[2]
- притисок во мочниот меур
- печење при мокрењето
- заматена урина и крв во урината
- треска
- болка во долниот дел на стомакот.
Терапија
[уреди | уреди извор]| Антибиотик | Резистентност |
|---|---|
| Аминогликозиди | 27% |
| Аминопеницилини | 96% |
| Цефалоспорини (3 ген.) | 60% |
| Флуорокинолони | 58% |
| Пиперацилин/тазобактам | 42% |
Основата на третманот се антибиотиците. Феназопиридин повремено се пропишува во текот на првите неколку дена заедно со антибиотиците што го ублажува чуството на печење и итност кое се јавува при инфекциите на мочниот меур.[4] Сепак, не се препорачува негова рутинска примена заради зголемениот ризик од метхемоглобинемија (зголемена концентрација на метхемоглобин во крвта).[5] Парацетамолот се користи при појава на треска.[6] Не постојат цврсти докази за ефикасност на продукти со брусница во третманот на моментални инфекции.[7][8]
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ М.А.М., „Седум сојузници против уринарните инфекции“, Здравје, понеделник, 13 февруари 2017, стр. 28-29.
- ↑ М.А.М., „Седум сојузници против уринарните инфекции“, Здравје, понеделник, 13 февруари 2017, стр. 28-29.
- ↑ https://resistancemap.onehealthtrust.org/AntibioticResistance.php
- ↑ Gaines KK (June 2004). „Phenazopyridine hydrochloride: the use and abuse of an old standby for UTI“. Urologic Nursing. 24 (3): 207–209. PMID 15311491.
- ↑ Aronson JK, уред. (2008). Meyler's side effects of analgesics and anti-inflammatory drugs. Amsterdam: Elsevier Science. стр. 219. ISBN 978-0-444-53273-2. Архивирано од изворникот 2016-05-07.
- ↑ Cash JC, Glass CA (2010). Family practice guidelines (2nd. изд.). New York: Springer. стр. 271. ISBN 978-0-8261-1812-7. Архивирано од изворникот 2016-06-11.
- ↑ Santillo VM, Lowe FC (January 2007). „Cranberry juice for the prevention and treatment of urinary tract infections“. Drugs of Today. 43 (1): 47–54. doi:10.1358/dot.2007.43.1.1032055. PMID 17315052.
- ↑ Guay DR (2009). „Cranberry and urinary tract infections“. Drugs. 69 (7): 775–807. doi:10.2165/00003495-200969070-00002. PMID 19441868. S2CID 26916844.
| ||||||||||