Изјаслав I

Полно име
	Изјаслав Јарославович

Изјаслав I
Изјаслав I
	Велик кнез на Киев
На престол	1054–1068, 1069–1073, и 1076–1078
На престол	1045–1052
На престол	1052–1054
Роден(а)	5 февруари 1024
Починал(а)	3 октомври 1078 [возраст ~54] ; Нижин
Почивалиште	Киев
Полно име
	Изјаслав Јарославович
Династија	Рурик династија
Татко	Јарослав Мудриот
Потпис

Изјаслав Јарославич (1024 - 3 октомври 1078 година, крстен како Демитриј ) бил кнез (принц) на Туров и Велики кнез на Киев (денес Киев, Украина), од 1054 година.

Децата на Изјаслав, Јарополк и Свјатополк управувале со кнежевството Туров. Нивниот авторитет главно бил оспоруван од Ростилавичи од Ростислав Всеволодович.

Биографија[уреди | уреди извор]

Изјаслав бил најстариот син на Јарослав I Мудриот од неговата втора сопруга Ингигерд Олафсдотир. Изјаслав го наследил својот татко, откако најстарото дете на Јарослав, Владимир (единственото дете од првата сопруга на Јарослав), го претекнал својот татко. Изјаслав бил еден од авторите на „Правда Јарославичив“ - дел од првиот правен кодекс на Рус, наречен Рускаја правда.

Заслужен е и за основањето на манастирот Киев Печерск. Принцот Изјаслав Први од Киев им ја предал целата планина на антонитските монаси кои основаа манастир изграден од архитекти од Цариград. Според Примарната хроника, во почетокот на 11 век, Антониј, грчки православен монах од манастирот Есфигменон на Света Гора, по потекло од Лиубек во кнежевството Чернигов, се вратил во Рус и се населил во Киев како мисионер на монашката традиција да Киевска Русија. Тој избрал пештера на планината Берестов која гледала на реката Днепар.

Во 1043 година неговиот татко Велики кнез Јарослав склучил договор со полскиот крал Казимир Први, кој го признал Червен како дел од Киев . Договорот беил потпишан со двоен брак - Казимир до Добронега, сестра на Јарослав; и Изјаслав до Гертруда, сестрата на Казимир.^[1] Од овој брак се родиле три деца: синот на Изјаслав Јарополк, Мстислав и Свјатополк . По смртта на Јарослав Мудриот, неговото царство било поделено на тројца постари синови ( Владимир Новгородски почина пред тоа), Изјаслав, Свијатослав и Всеволод, создавајќи го триумвирот Јарославичи кој владеел со земјата во следните 20 години.

Како резултат на народното востание во 1068 година, Изјаслав бил сменет и побегнал во Полска.^[1] Во 1069 година го освоил Киев со помош на полската армија; сепак, тој бил соборен од неговите браќа во 1073 година. Изјаслав во неколку наврати им се обратил на германскиот крал Хенри IV, Светиот римски цар, полскиот крал Болеслав Втори Болд и папата Григориј VII за помош. Изјаслав станал првиот крал на Русија во 1075 година кога Папата му испратил круна. Успеал да го поврати Киев уште еднаш во 1076 година, но наскоро загинал во воена војна против кнезовите Олег Свијатославич и Борис Вјачеславич.

Деца[уреди | уреди извор]

Изјаслав имал деца со Гертруда:

Јарополк
Мстислав (1069), бил кнез на Новгород (1054–1067) кој загубил од Всеслав Полоцки. Тој имал син Ростислав Мстиславич кој починал во 1093 година.
Еупраксија, можеби била во брак со Миешко Болешлавовиќ, син на Болеслав Втори Смелиот во 1088 година.
Свјатополк ΙΙ велик принц на Киев.