Железничка линија Љубљана-Камник (Словенија)

Од Википедија — слободната енциклопедија
Железничка линија Љубљана-Камник
Поглед на железничката станица Шмарца
Преглед
СостојбаВо функција
СопственикСловенечки железници
Место Словенија
Последни станициЉубљана
Камник Грабен
Станици16
Опслужување
Превозник/циСловенечки железници
Историја
Пуштена28 јануари 1891 (28 јануари 1891)
Технички
Колосек1.435 мм

Железничка линија Љубљана-Камник — една од железничките линии што ја сочинуваат железничката мрежа во Словенија.[1]

Траса[уреди | уреди извор]

Почетна железничка станица е главната железничка станица Љубљана во Љубљана, додека крајната станица е Камник Грабен во Камник. Патничките возови тргнуваат од главната железничка станица во Љубљана и воопшто не застануваат на товарната станица Љубљана Шишка.

Историја[уреди | уреди извор]

Трасата на железничка линија Љубљана-Камник

Идеите за локална железница до Камник датирале од 1880-тите. Најзначајна стопанска гранка била државната фабрика за прашок кај Камнишка Бистрица, но во исто време била важна и за трговијата со дрво, вар и цемент. Изградбата била забрзана со резолуцијата на Регионалното собрание на Крањска од 13 јули 1880 година, која ветила дека ќе ја поддржи изградбата на линијата.

На 14 април 1889 година, градежната концесија била доделена на инженерот Оскар Лазарини и индустријалецот Алојз Прашникар, кој се обврзал да основа акционерско друштво и да ја изгради линијата во рок од две години. На 26 октомври 1889 година, била издадена градежна дозвола за трасата.

Трасата била без поголеми пресеци и насипи; најсложениот објект е железничкиот мост над Сава кај Јежица. Пругата долга 23 километри била завршена навреме и пуштена во сообраќај на 28 јануари 1891. По завршувањето, се покажало дека приходот не ги исполнил очекувањата. Со законот донесен на 12 април 1893 година, на линијата и била дадена државна гаранција, но таа била врзана со условот да и се признаат на државата реалните оперативни трошоци наместо паушалните, а во исто време, државата била овластен да ги откупи основните акции најмногу до 50% од номиналната вредност. На 13 декември 1894 година бил склучен договор со акционерите, според кој државата ја преземала железницата Камник. Возовите на оваа линија сообраќале само до станицата Горењ, бидејќи не бил склучен договор со Јужната железничка компанија за заедничко користење на главната станица; практиката опстојувала со децении.

Поради намалениот сообраќај, патничкиот сообраќај бил прекинат на линијата во 1968 година, но повторно бил воведен една деценија подоцна, во 1978 година.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. „ZAKAJ KAMNIŠKI VLAK VOZI ŠE DANES?“ (PDF).