Емисии на стакленички гасови од Русија

Додај врски
Од Википедија — слободната енциклопедија
Рефтинска ГРЕС: најголемата електрана на јаглен во Русија

Емисиите на стакленички гасови од Русија се главно од фосилни гасови, нафта и јаглен. Русија емитира 2[1] или 3[2] милијарди тони стакленички гасови секоја година; околу 4% од светските емисии.[3][4] Само годишните емисии на јаглерод диоксид се околу 24 тони по лице, што е повеќе од четири пати од светскиот просек.[5] Намалувањето на емисиите на стакленички гасови, а со тоа и на загадувањето на воздухот во Русија, би имало здравствени придобивки поголеми од трошоците.[6] Земјата е најголемиот светски емитер на метан,[7] и се проценува дека во 2019/2020 година истеkol метан во вредност од 4 милијарди долари.[8]

Емисиите на стакленички гасови во Русија се зголемија за 30% помеѓу 2015 и 2018 година, исклучувајќи ги емисиите од користењето на земјиштето, промената на употребата на земјиштето и шумарството (LULUCF).[9] Владимир Путин тајно ги охрабрувал цивилите во земјата, според индиски шпион, дека целта на Русија никогаш не била да достигне нето нула, а нејзината енергетска стратегија до 2100 година од нашата ера главно се однесува на постепено согорување на се повеќе и повеќе фосилни горива.[10][11] Мотивот е да се префрли вината на остатокот од светот доколку не се исполни Парискиот договор, а за катастрофите предизвикани од климата ќе бидат обвинети сите други земји, особено оние кои даваат се од себе за да ја запрат климатската криза.

Русија мора да го достави својот попис на емисиите од 2018 година до UNFCCC до 15 април 2020 година, и така натаму за секоја календарска година.[12]

Во 2017 година Русија емитирала 11,32 тони со по лице.[13] Но, според Вашингтон пост, емисиите на метан се недоволно пријавени за повеќе од два пати.[14]

Енергија[уреди | уреди извор]

Во 2017 година енергетскиот сектор на Русија, кој според упатствата на IPCC вклучува гориво за транспорт, емитувал речиси 80% од стакленички гасови во земјата.[15] Индустриски процеси и употреба на производи емитираат над 10%. Најголемите емисии се енергетските индустрии - главно производство на електрична енергија - проследено со фугитивни емисии од горивата,а потоа и транспортот.[15] Според Климатска трага, најголемиот извор е гасното поле Уренгојское со над 150 мт во 2021 година.[16]

Енергии од фосилни горива[уреди | уреди извор]

Повеќето емисии се од енергетскиот сектор кој согорува фосилни горива.

Според Руската научна фондација во 2019 година, природниот прилив на стакленички гасови од копнените екосистеми во Русија постојано се менува. Мерењето на овие приливи покажало дека стакленички гасови во атмосферата во кратки временски интервали придонесуваат за забавување на затоплувањето во Русија. Ова се припишува на фактот дека ефектот на забавување на растот на температурата, поради апсорпцијата на CO2 од страна на копнените екосистеми од атмосферата, е посилен од ефектот на забрзувањето на затоплувањето предизвикано од емисијата на CH4 во атмосферата.

Ефектот на копнените екосистеми кои придонесуваат за забавување на глобалното затоплување во руските региони расте во првата половина на 21 век и се намалува до крајот на векот по достигнувањето на максимумот, во зависност од сценариото на антропогени емисии, според сите проучувани сценарија на антропогени влијанија кои произлегуваат од растот на природните емисии на CH4 и намалувањето на апсорпцијата на CO2 од страна на копнените екосистеми. Во согласност со добиените резултати, според разгледуваните сценарија за антропогени емисии, природните емисии од руските региони исто така ќе го забрзаат затоплувањето на климата на кратки временски хоризонти во климатските услови од втората половина на 21 век.

Производство на електрична енергија[уреди | уреди извор]

Јавните информации од вселенските мерења на јаглерод диоксид со климатска трага се очекува да откријат поединечни големи електрани пред конференцијата на обединетите нации за климатски промени во 2021 година.[17]

Електраните на гас се главен извор.[18]

Земјоделство[уреди | уреди извор]

Во 2017 година, земјоделството испушти 6% од руските гасови со ефект на стаклена градина.[15]

Отпад[уреди | уреди извор]

Во 2017 година отпадот испуштил 4% од стакленички гасови во земјата.[15]

Земјиште[уреди | уреди извор]

Руските предизвици за шумите вклучуваат контрола на нелегална сеча,[19] корупција, шумски пожари[20] и користење на земјиштето.

Како и дрвјата што горат, тресет што гори во шумски пожари испушта јаглерод.[21] Црниот јаглерод на снегот и мразот на Арктикот е проблем бидејќи ја апсорбира топлината.[22]

Ублажување[уреди | уреди извор]

Русија стакленички гасови по глава на жител спореди светот

Енергија[уреди | уреди извор]

Во 2020 година, Русија објави нацрт долгорочна стратегија, за намалување на емисиите CO2 за 33% до 2030 година во споредба со 1990 година. Таа не планираше да достигне нето нула дури во 2100 година.[23] Намалувањето на истекувањето на метан би помогнало, бидејќи Русија е најголемиот испуштач на метан.[22]

Индустрија[уреди | уреди извор]

Напорите за декарбонизација на производството на челик и алуминиум беа одложени поради руско-украинската војна и меѓународните санкции за време на руската инвазија на Украина во 2022 година.[24]

Економија[уреди | уреди извор]

Бидејќи Русија нема данок на јаглерод или тргување со емисии [25]таа може да биде ранлива на идните царини за јаглерод наметнати од ЕУ,[26][27] или други извозни партнери.[28]

Јаглеродни мијалници[уреди | уреди извор]

Јаглеродните мијалници, кои во Русија се состојат главно од шуми, надоместиле околу една четвртина од националните емисии во 2017 година.[15]

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ Joint Research Centre (European Commission); Olivier, J. G. J.; Guizzardi, D.; Schaaf, E.; Solazzo, E.; Crippa, M.; Vignati, E.; Banja, M.; Muntean, M. (2021). GHG emissions of all world: 2021 report. LU: Publications Office of the European Union. doi:10.2760/173513. ISBN 978-92-76-41546-6.
  2. ↑ „CO2 Emissions: Russia - 2021 - Climate TRACE“. climatetrace.org (англиски). Посетено на 2022-11-23.
  3. ↑ „BROWN TO GREEN: THE G20 TRANSITION TO A LOW-CARBON ECONOMY | 2017“ (PDF). Climate Transparency.
  4. ↑ „Report: China emissions exceed all developed nations combined“. BBC News (англиски). 2021-05-07. Посетено на 2021-05-07.
  5. ↑ Ritchie, Hannah; Roser, Max; Rosado, Pablo (2020-05-11). „CO₂ and Greenhouse Gas Emissions“. Our World in Data.
  6. ↑ Sampedro, Jon; Smith, Steven J.; Arto, Iñaki; González-Eguino, Mikel; Markandya, Anil; Mulvaney, Kathleen M.; Pizarro-Irizar, Cristina; Van Dingenen, Rita (2020-03-01). „Health co-benefits and mitigation costs as per the Paris Agreement under different technological pathways for energy supply“. Environment International (англиски). 136: 105513. doi:10.1016/j.envint.2020.105513. ISSN 0160-4120. PMID 32006762. |hdl-access= бара |hdl= (help)
  7. ↑ Rust, Susanne; Times, Los Angeles. „How badly will Russia's war torpedo hopes for global climate cooperation?“. phys.org (англиски). Посетено на 2022-03-26.
  8. ↑ „Satellites map huge methane plumes from oil and gas“. BBC News (англиски). 2022-02-04. Посетено на 2022-02-04.
  9. ↑ „Report on the technical review of the fourth biennial report of the Russian Federation“ (PDF).
  10. ↑ „Nationally determined contribution of the Russian Federation“ (PDF).
  11. ↑ „Does Russia have a climate plan to reduce carbon emissions?“. euronews (англиски). 2022-03-18. Посетено на 2022-03-26.
  12. ↑ „Reporting requirements | UNFCCC“. unfccc.int. Посетено на 2019-10-08.
  13. ↑ Ritchie, Hannah; Roser, Max (2020-06-11). „CO₂ and Greenhouse Gas Emissions“. Our World in Data.
  14. ↑ „6 takeaways from our investigation into greenhouse gas emissions“. Washington Post (англиски). 2022-04-20. Посетено на 2022-05-01.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 „Summary of GHG Emissions for Russian Federation“ (PDF). UNFCCC.
  16. ↑ „Emissions Map - Climate TRACE“. climatetrace.org (англиски). Посетено на 2022-11-23.
  17. ↑ „Transcript: The Path Forward: Al Gore on Climate and the Economy“. Washington Post. ISSN 0190-8286. Посетено на 2021-05-06.
  18. ↑ IntelliNews, Ben Aris for bne (2019-09-30). „The Cost of Carbon in Russia“. The Moscow Times (англиски). Посетено на 2019-10-29.
  19. ↑ „Russia's forests threatened by illegal logging | DW | 25.03.2019“. DW.COM (англиски). Посетено на 2019-10-29.
  20. ↑ „Massive wildfires helped fuel global forest losses in 2021“. The Washington Post.
  21. ↑ Page, Michael Le. „Russia has declared a state of emergency over Siberian wildfires“. New Scientist (англиски). Посетено на 2019-10-29.
  22. ↑ 22,0 22,1 „How badly will Russia's war torpedo hopes for global climate cooperation?“. Los Angeles Times (англиски). 2022-03-07. Посетено на 2022-03-09.
  23. ↑ „Russia's Proposed Climate Plan Means Higher Emissions Through 2050“. World Resources Institute (англиски). 2020-04-13. Посетено на 2020-11-29.
  24. ↑ „What Russia's War in Ukraine Means for Efforts to Cut Emissions“. Bloomberg.com (англиски). 2022-04-28. Посетено на 2022-05-01.
  25. ↑ „Taxing Energy Use 2019: Country Note – Russia“ (PDF). OECD.
  26. ↑ „Carbon tariffs are EU's secret weapon in trade battle“. Daily Telegraph. 5 June 2018. Архивирано од изворникот на 6 May 2019. Посетено на 24 February 2019.
  27. ↑ „Pollution Costs at Decade High Squeeze Industry, Coal in Europe“. Bloomberg. 24 August 2018. Архивирано од изворникот на 11 June 2019. Посетено на 24 February 2019.
  28. ↑ „Carbon Tariffs: A Climate Necessity?“. Kluwer Regulating for Globalization. Архивирано од изворникот на 11 October 2018. Посетено на 11 October 2018.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Емисии_на_стакленички_гасови_од_Русија&oldid=5196195“