Белокрстен свиркач
| Белокрстен свиркач | |
|---|---|
| |
| Научна класификација | |
| Царство: | Животни |
| Колено: | Хордови |
| Класа: | Птици |
| Ред: | Бекасови |
| Семејство: | Мочварки |
| Род: | Пескарки |
| Вид: | Белокрстен свиркач |
| Биномен назив | |
| Calidris ferruginea (Pontoppidan, 1763) | |
| Синоними | |
|
Erolia ferruginea Vieillot, 1816 | |
Белокрстен свиркач или кривоклуна пескарка (науч. Calidris ferruginea) — мала птица од семејството на мочварките (науч. Scolopacidae), родот на пескарките (науч. Calidris), која се размножува во тундрите на северен Сибир. Таа е типична птица преселница која зимува во Африка, но и во југоисточна Азија и Австралија. Се среќава и во Македонија.
Опис[уреди | уреди извор]
Белокрстниот свиркач е мала птица, само малку поголема од обичниот свиркач со должина од 19.5 до 21 см, но разликата е што има подолг, надолу свиен клун, подолг врат и нозе и бел задник. Возрасните единки во сезоната на парење имаат матно темносиви горни пердуви и цигла црвени долни делови. Во зима се светлосиви одозгора и бели одоздола и имаат јасна бела линија кај окото. Младенчињата имаат сив и кафен грб, бел стомак и розовикави гради.
Поведение[уреди | уреди извор]
Мажјакот за време на додворувањето изведува воздушни акробации. Женката снесува 3-4 јајца на земја во тундрата и тајгата, претежно во Сибир. Многу е тешко да се каже каков е успехот од размножувањето зашто гнездата на птиците се распрскани во бескрајниот простор, а нивното место зависи од времето. Од сите крајбрежни птици, белокрстниот свиркач има најкуса сезона на парење. По размножувањето, птиците се селат далеку на југот од Африка, Австралија и Индија, понекогаш патувајќи и по 15.000 км. Овие птици формираат големи јата кога се селат мешајќи се и со други птици, особено со обичниот свиркач. На своето патување поминуваат низ Европа.
Исхрана[уреди | уреди извор]
Овие птици најмногу се хранат со леминг (мали глодачи), но при преселбата тие обично пасат во мочуриштата крај бреговите и јадат разни инсекти.
Статус[уреди | уреди извор]
Пребројувањето на птиците во јужна Африка каде најголемиот број зимува, покажува дека во периодот од 1975 до 2009 година нивниот број опаднал за 40%. Сличен тренд е забележан и во Австралија, и можеби ова е поврзано со ефектот на глобалното затоплување на местата каде тие се размножуваат.[2] Договорот за заштита на африканско-евроазиските миграторни птици се однесува и на овој вид.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ BirdLife International (2012). „Calidris ferruginea“. IUCN Red List. Version 2012.1. International Union for Conservation of Nature. Посетено на 16 July 2012.
- ↑ de Villiers, M.S (2009). Editor. Pretoria: SANBI. стр. 12. ISBN 978-0-620-45305-9.
- Hayman, Marchant and Prater, Shorebirds ISBN 0-395-37903-2
- Mullarney, Svensson, Zetterstrom and Grant, Collins Bird Guide ISBN 0-00-219728-6
- Thomas, Gavin H.; Wills, Matthew A. & Székely, Tamás (2004): A supertree approach to shorebird phylogeny. BMC Evol. Biol. 4: 28. doi:10.1186/1471-2148-4-28 PMID 15329156 PDF fulltext Архивирано на 11 април 2016 г. Supplementary Material
- de Villiers, M S(ed). 2009. "Birds and Environmental Change: building an early warning system in South Africa". SANBI, Pretoria. ISBN 978-0-620-45305-9