Белодробен едем

Од Википедија — слободната енциклопедија
Белодробен едем
Pulmonary edema with small pleural effusions on both sides.
СпецијалностПулмонологија, Кардиологија, итен здравствен случај Уреди на Википодатоците

Белодробен едем претставува најтежок облик на акутно настаната стаза во белите дробови, што се јавува при акутна лево срцева слабост. Тоа претставува една ургентна состојба, која го загрозува животот и бара итна медицинска интервенција.

Етиопатогенеза[уреди | уреди извор]

Сите оние причини кои доведуваат до слабост на левото срце се причина за белодробен едем. Најчеста причина за акутна срцева слабост се јавува при масивен инфаркт на миокардот. Други причини се хипертензија и срцеви маани. Поради намалена контрактилност на левото срце тоа не може да ја исфрли целата крв, во системната циркулација се зголемува притисокот во коморите и преткоморите пред крај на дијастола. Притоа десната комора нормално уфрла крв во белодробните крвни садови, а левата комора не може да го прифати тоа количество крв и доаѓа до брз, голем пораст на притисокот во белодробните капилари. Тоа е причина за преминување на течност од белодробните капилари во интерстициумот, алвеолите и завршните бронхиоли. Белите дробови стануваат нееластични, што се манифестира со диспнеа. При дишење воздухот се мешасо течноста која преминала од капиларите во алвеолите, што се манифестира со кркорење и исфрлање на големо количество пенест спутум, а некогаш поради премин и на еритроцитите спутумот е и сукрвичав.

Клиничка слика[уреди | уреди извор]

Една од најтешките клинички слики во интерната медицина. Се манифестира со тешка диспнеа, чујно дишење, кашлица и кркорење во градите со искашлување на големо количество пенеста, сукрвичава течност. Болниот е крајно уплашен, возбуден, цијанотичен, препотен и исцрпен.

Дијагноза[уреди | уреди извор]

Покрај типичната клиничка слика, карактеристичен е и физикалниот наод во белите дробови (средни и крупни влажни кркори) и на срце (тивки тонови, а некогаш и галопен ритам). Крвниот притисок е зголемен, освен при кардиоген шок.

Лекување[уреди | уреди извор]

Белодробниот едем бара итно лекување и сместување на болниот во единица за интензивна нега.

  • болниот се сместува во седечка положба;
  • веднаш се вклучува кислород преку кислородна маска (6-8л/мин.);
  • се дава морфиум и.в. 3-5 мг. за време од 3 минути, која доза се повторува 2-3 пати во 15 минутен интервал, ако е потребно. Во полесни случаи се дава 8-15 мг. субкутано или интрамускулно секои 3-4 часа;
  • од диуретици се дава ампула фуросемид 40-60 мг. интравенски за време од 2 минути;
  • вазодилататори - го намалуваат системскиот и пулмоналниот притисок;
  • кардиотоници - кај едем предизвикан од митрална стеноза, аортна болест и ХТА;
  • аминофилин - ако има спазма на бронхии.

Наводи[уреди | уреди извор]

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Интерна и педијатрија со нега за средно стручно образование.