Ѓуро Даничиќ
.jpg)
Ѓуро Даничиќ (4 април 1825 – 17 ноември 1882 година), роден како Ѓорѓе Поповиќ, бил српски филолог, преведувач, лингвистички историчар и лексикограф. Тој бил плоден научник во Белградскиот ликеј.
Биографија[уреди | уреди извор]
Роден е во Нови Сад,[1] во семејството на православниот свештеник Јован Поповиќ. Посетувал училишта во Нови Сад и Братислава, а студирал право на Универзитетот во Виена. Своите први трудови ги објавил под името Ѓуро Даничиќ во 1845 година, по херојскиот Сењ Ускок од народна песна и име што продолжил да го користи до крајот на својот живот. Под влијание на Вук Караџиќ и Франц Миклошич, започнал да студира словенска филологија, на која потоа ја посветил целата своја кариера. Во 1856 година станал библиотекар на Народната библиотека во Белград и секретар на Друштвото за српска писменост, а во 1859 година професор на белградскиот ликеј (Велика школа). Во 1866 година бил поканет во Загреб да работи како генерален секретар на Југословенската академија на науките и уметностите (ЈАЗУ).[2] Тој служеше како генерален секретар во два наврати помеѓу 1866-1873 и 1877-1882 година.[1] Од 1873 година предавал како професор на белградските Grandes écoles (поранешен белградски ликеј и идниот универзитет во Белград), а во 1877 година се вратил во Загреб каде одиграл клучна улога во подготвувањето на Речник на Академијата, „Хрватски или српски речник на ЈАЗУ“.
Тој бил уредник на првиот том (A–Češula) кој бил објавен од 1880 до 1882 година[2] Неговата смрт во 1882 година, во Загреб, го прекинала тоа дело и бил погребан на Марковите гробишта во Белград.[1]
Наследство[уреди | уреди извор]
Вклучен е во 100-те најистакнати Срби.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Dragiša Živković (1971). Živan Milisavac (уред.). Jugoslovenski književni leksikon [Yugoslav Literary Lexicon] (српскохрватски). Novi Sad: Matica srpska. стр. 85.
- ↑ 2,0 2,1 „Daničić, Đura“, Croatian Encyclopedia (хрватски), Leksikografski zavod Miroslav Krleža, 1999–2009, Посетено на January 19, 2014