Министерство за надворешни работи на Отоманското Царство
Министерство за надворешни работи (отомански турски: Hariciye Nezâreti; француски: Ministère des Affaires Étrangères[1]) — оддел на Царската влада одговорен за надворешните односи на Отоманското Царство, од основањето во 1836 година до нејзиното укинување во 1922 година. Пред 1836 година, со надворешните односи управувал Рејс ул-ќутаб, кој бил заменет со министерство во западен стил, како дел од реформите за модернизација на Танзиматот. Наследник на османлиското Министерство за надворешни работи е Министерството за надворешни работи на Турција.
Францускиот јазик бил официјално работен јазик на министерството во периодот по Кримската војна.[2]
Организација[уреди | уреди извор]
На чело на министерството стоел министерот што го претставувал рејс-ефенди и шестчлен совет со под-државниот секретар (мустахар) што го водел. Другите големи фигури вклучуваат Голем мајстор на церемонии на шефот на Дрогманатот на Царскиот диван и Голем мајстор на церемонии (Техрифати-Харджие) во режија на Воведувачот на амбасадори.[1]
Вклучени оддели:[1]
- Сметководство
- Комора на правници
- Комерцијални работи
- Конзулати
- Странска кореспонденција
- Странски печат
- Парница
- Националности
- Персонал
- Превод
- Турска кореспонденција
Список на министри[уреди | уреди извор]
- Акиф-паша (1836)
- Ахмед Хулуси-паша (1836-1837)
- Коџа Мустафа Решит-паша (1837-1838)
- Мехмед Нури Ефенди (1838-1839)
- Коџа Мустафа Решит-паша (1839-1841)
- Садик Рифат-паша (1841)
- Ибрахим Сарим-паша (1841-1843)
- Садик Рафат-паша (1843-1844)
- Мехмед Шекиб Ефенди (1844)
- Мехмед Емин Али-паша (1844-1845)
- Коџа Мустафа Решит-паша (1845-1846)
- Мехмед Емин Али-паша (1846-1848)
- Садик Рафат-паша (1848-1848)
- Мехмед Емин Али-паша (1848-1852)
- Мехмед Фуад-паша (1852-1853)
- Садик Рифат-паша (1853)
- Коџа Мустафа Решит-паша (1853-1854)
- Мехмед Емин Али-паша (1854)
- Мехмед Есад Сафвет Ефенди (1854-1855) заменик министер
- Мехмед Фуад-паша (1855-1856)
- Мехмед Емин Али-паша (1856)
- Ибрахим Едхем-паша (1856-1857)
- Али Галиб-паша (1857)
- Мехмед Емин Али-паша (1857)
- Мехмед Фуад-паша (1857-1858)
- Махмуд Недим-паша (1858-1860) заменик министер
- Мехмед Есад Сафвет Ефенди (1860) заменик министер
- Мехмед Емин Али-паша (1860-1861)
- Мехмед Фуад-паша (1861)
- Мехмед Емин Али-паша (1861-1867)
- Мехмед Фуад-паша (1867-1869)
- Мехмед Есад Сафвет-паша (1869)
- Мехмед Емин Али-паша (1869-1871)
- Сервер-паша (1871-1872)
- Мехмед Џемемил-паша (1872)
- Халил Шериф-паша (1872-1873)
- Мехмед Есад Сафет-паша (1873)
- Мехмед Рашид-паша (1873-1874)
- Ахмед Арифи-паша (1874)
- Мехмед Есад Сафет-паша (1874-1875)
- Мехмед Рашид-паша (1875-1876)
- Мехмед Есад Сафет-паша (1876-1877)
- Ахмед Арифи-паша (1877)
- Сервер-паша (1877-1878)
- Мехмед Есад Сафет-паша (1878)
- Асим Мехмед-паша (1878)
- Александар Каратеодори-паша (1878-1879)
- Мехмед Есад Сафет-паша (1879)
- Сава-паша (1879-1880)
- Абидин-паша (1880)
- Асим Мехмед-паша (1880-1881)
- Реџе Халим-паша (1881-1882)
- Асим Мехмед-паша (1882)
- Мехмед Есад Сафет-паша (1882)
- Ахмед Арифи-паша (1882-1884)
- Асим Мехмед-паша (1884-1885)
- Реџе Халим-паша (1885-1896)
- Турхан-паша (1896-1899)
- Реџе Халим-паша (1899)
- Ахмед Тевфик-паша (1899-1909) [3]
- Мехмед Рифат-паша (1909-1911)
- Ибрахим Хаки-паша (1911)
- Мустафа Асим бег (1911-1912)
- Габриел Норадункијан (1912-1913)
- Реџе Халим-паша (1913-1915)
- Халил-бег (1915-1917)
- Ахмед Несими-бег (1917-1918)
- Мехмед Наби-бег (1918)
- Мустафа Решид-паша (1918-1919)
- Јусуф Франко-паша (1919)
- Дамат Ферид-паша (1919)
- Абдулатиф Сафа-бег (1919)
- Мустафа Решид-паша (1919-1920)
- Абдулатиф Сафа-бег (1920)
- Дамат Ферид-паша (1920)
- Абдулатиф Сафа-бег (1920-1921)
- Ахмед Озет-паша (1921-1922)
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Young, George (1905). Corps de droit ottoman; recueil des codes, lois, règlements, ordonnances et actes les plus importants du droit intérieur, et d'études sur le droit coutumier de l'Empire ottoman (француски). 3. Clarendon Press. стр. 1. Грешка во наводот: Неважечка ознака
<ref>; називот „YoungV3p1“ е зададен повеќепати со различна содржина. - ↑ Turkish Yearbook of International Relations. Ankara Üniversitesi Diş Munasebetler Enstitüsü, 2000. (head book says 2000/2 Special Issue of Turkish-American Relations. Issue 31, p. 13. "Chambre des Conseillers Légistes de la Porte as was their title in French, which had, after the Crimean War become the official working language of the Ottoman Foreign Ministry."
- ↑ Wasti, Syed Tanvir (2012). „Ahmed Rüstem Bey and the End of an Era“. Middle Eastern Studies. 48 (5): 781–796. doi:10.1080/00263206.2012.703616. - Published online 14 August 2012 - Content from notes section specifies the years he was active.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- Genell, Aimee M. (November 2016). „The Well-Defended Domains: Eurocentric International Law and the Making of the Ottoman Office of Legal Counsel“. Journal of the Ottoman and Turkish Studies Association. Indiana University Press. 3 (2): 255–275. doi:10.2979/jottturstuass.3.2.04. JSTOR 10.2979/jottturstuass.3.2.04. - The abstract states that this was a department of the Ottoman Foreign Ministry
- Findley, Carter V. (October 1972). „The Foundation of the Ottoman Foreign Ministry: The Beginnings of Bureaucratic Reform under Selîm III and Maḥmûd II“. International Journal of Middle East Studies. Cambridge University Press. 3 (4): 388–416. doi:10.1017/S0020743800025186. JSTOR 162489.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||