Маргарита Унгарска
| Маргарита Унгарска | |
|---|---|
| Византиска царица | |
| На позиција | 1185–1195 1203–1204 |
| Кралица на Солун | |
| На позиција | 1205–1207 |
| Роден(а) | 1175 |
| Починал(а) | околу 1223 |
| Сопружник | Исак II Ангел Бонифациј Монфератски Николај де Сен Омер |
| Деца | Мануил Ангел Јован Ангел Деметрио Монфератски Бела де Сен Омер Гијом де Сен Омер |
| Династија | Арпади |
| Татко | Бела III |
| Мајка | Агнес Антиохиска |
Маргарита Унгарска (унгарски: Margit, 1175-1223), била унгарска принцеза, византиска царица како сопруга на царот Исак II Ангел и солунска кралица како сопруга на Бонифациј Монфератски.
Семејство[уреди | уреди извор]
Маргарита била најстарата ќерка на унгарскиот крал Бела III од првата сопруга, Агнес Антиохиска. Таа била помладата сестра на Емерик, крал на Унгарија. Нејзината помлади браќа и сестри биле Андреј II од Унгарија и Констанца на Унгарија. Два други браќа и сестри, Соломон и Стефан, се споменати во "Europäische Stammtafeln: Stammtafeln Цур Geschichte der Europäischen Staaten" (1878). Тие, наводно, умреле млади[1].
Нејзината баба и дедо од таткова страна биле Геза II од Унгарија и Ефросинија на Киев[2]. Нејзините баба и дедо биле Рене од Шатијон и Констанца на Антиохија[3].
Брак со Исак II Ангел[уреди | уреди извор]
Во 1185 година Маргарита била омажена за византискиот цар Исак II Ангел и го прифатила православното име Марија. Според хрониката на Никита Хонијат, трошоците за раскошната свадба на унгарската принцеза и византискиот цар станале причина за собирање на вонредни даноци од населението во Северна Бугарија, што станало повод за избувнувањето на востанието на Асеневци.
Маргарита и Исак II Ангел имаle два сина:
Во 1195 година Исак II Ангел бил соборен од престолот од неговиот брат Алексиј III Ангел и бил фрлен во затвор, каде бил ослепен[5]. За судбината на Марија во тоа време не се знае ништо. Сопругот на Маргарита починал во 1204 година, набргу откако пристигнале витезите на Четвртата крстоносна војна. За време на заземањето на градот од крстоносците на 13 април 1204 година, Маргарита била откриена криејќи се во палатата Вукелеон[6] заедно со поранешната царица Ана Француска и уште неколку византиски старешини.
Брак со Бонифациј Монфератски[уреди | уреди извор]
Во мај истата година вдовицата Маргарита се омажила за еден од водачите на крстоносците - Бонифациј Монфератски, кој сметал дека неговиот брак со поранешната царица ќе му ги зголеми шансите да биде избран за цар на новата Латинско Царство која крстоносците ја создале врз остатоците на некогашна Византија. Изборот на Бонифациј сепак бил провален од Венецијанците, кои го уредиле изборот на Болдвин Фландарски за прв цар на Латинското Царство[7]. Наместо царската круна, Бонифациј ги добил азиските земји на империјата, но тој ги заменил за Солун и провинциите од континентална Грција, на чија територија се создало Солунско кралство. Новите земји на Маргарита и Бонифациј се наоѓале во соседство со владенијата на братот на Маргарита, унгарскиот крал Андреј II, од кого двајцата најверојатно очекувале и политичка поддршка[8]. Маргарита на Бонифациј Монфератски во 1207 година му родила син, Деметрио Монфератски.
Во Солун Маргарита владеела како регент на нејзиниот сопруг за време на воените дејства на крстоносните за заземањето на Тесалија. На 4 септември 1207 година, сопругот на Маргарита бил убиен од Бугарите на цар Калојан[9]. Според желбата на Бонифациј, власта во Солун била префрлена на неговиот малолетен син Деметрио, а како регент била избрана неговата сопруга Маргарита. Власта на Маргарита сепак се покажала многу нестабилна бидејќи против неа се спротивставиле ломбардските барони кои планирале да се искачи на престолот постариот син на Бонифациј, Вилхелм VI Монфератски. Предводени од ломбардецот Умберто II, бароните ја отстраниле Маргарита од власта и ги затвориле портите на Солун пред латинскиот цар Хендрик, кој пристигнал во градот во декември 1208 година, да го земе омажот од регентите на Деметрио. Откако ги прифатил навидум условите на Биандрате, царот бил пуштен во градот, каде Маргарита лично му го открила заговорот на бароните против неа и нејзиниот син[10]. Како резултат на тоа, на 6 јануари 1208 година царот го крунисан Деметрио за крал и добил заклетва од бароните. Подоцна неговите постапки биле одобрени и од римскиот престол. Самиот Биандрате успеал да избега и со помош на своите верни гарнизони ги зазел Сер и Кавала, каде продолжил да ја оспорува власта на Маргарита и нејзиниот син. Маргарита продолжила да ја има поддршката на царот, кој успеал да заземе неколку од тврдините на Биандрате и да ги одбие нападите на епирците врз границите на кралството. Во 1210 година царот Хендрик го поставил својот брат Јусташ на чело на регентството на малолетниот Деметрио.
Маргарита останала во Солун до 1216 година, кога починал цар Хендрик[11]. Новиот латински цар Петар де Куртене застанал на страната на Вилхелм II, кој го поканил во Солун на заминување од Италија. Во таква ситуација Маргарите претпочитала да се врати во родната Унгарија, иако нејзиниот син Деметрио останал во Солун[12][13], каде ја задржал круната поради прераната смрт на царот Петар де Куртене, кој бил заробен од епирците и погубен по наредба на деспот Теодор Комнин.
Брак со Николај де Сен Омер[уреди | уреди извор]
Во Унгарија Маргарита се омажила за Николај де Сен Омер, лорд на Беотија. Од овој брак се родиле барем две деца:
- Бела де Сен Омер
- Гијом де Сен Омер
Во текот на неколку години Маргарита упорно одбивала да го напушти православието и да прифати повторно католицизмот. Папа Инокентиј III ја поздравил кога таа конечно преминала во католицизмот во 1208 година.
Маргарита била сè уште жива во 1223 година, откога датира едно писмо на папа Хонориј III, со што сопственоста на Маргарита била поставена под заштита на светиот престол, а кон нејзините владенија биле додадена и тврдината Кеве (Панчево.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Cawley, Charles, Profile of Béla III, his wives and children, Foundation for Medieval Genealogy, Посетено на August 2012 Проверете ги датумските вредности во:
|accessdate=(help); Надворешна врска во|publisher=(help), Предлошка:Better source - ↑ Cawley, Charles, Profile of Géza II, his wife and children, Foundation for Medieval Genealogy, Посетено на August 2012 Проверете ги датумските вредности во:
|accessdate=(help); Надворешна врска во|publisher=(help), Предлошка:Better source - ↑ Cawley, Charles, Profile of Constance, her husband and children, Foundation for Medieval Genealogy, Посетено на August 2012 Проверете ги датумските вредности во:
|accessdate=(help); Надворешна врска во|publisher=(help), Предлошка:Better source - ↑ [1]
- ↑ [2]
- ↑ [3]
- ↑ [4]
- ↑ [5]
- ↑ [6]
- ↑ [7]
- ↑ [8]
- ↑ [9]
- ↑ Cawley, Charles, Margit of Hungary, Foundation for Medieval Genealogy, Посетено на August 2012 Проверете ги датумските вредности во:
|accessdate=(help); Надворешна врска во|publisher=(help), Предлошка:Better source on Charles Cawley's, "Medlands".
Маргарита Унгарска Роден(а): 1175
| ||
| Претходник Ана Француска |
Византиска царица 1185–1195 |
Наследник Ефросина Дукина Каматерина |
| Претходник Ефросина Дукина Каматерина |
Византиска царица 1203–1204 |
Наследник Ана Ангелина Никејско Царство |
| Наследник Марија Петралифаина Епирско Деспотство | ||
| Наследник Теодора Аксухина Трапезунтско Царство | ||
| Наследник Мария Шампанска Латинско Царство | ||
| Претходник Ново кралство |
Кралица на Солун 1205–1207 |
Наследник Бјанка Ланчија Изабела Англиска |
[[Категорија:Јован Зонара