Владимир Величковиќ
| Владимир Величковиќ Владимир Величковић | |
|---|---|
[[Податотека:.png) Величковиќ во неговото студио во 2016 година | |
| Роден(а) | август 11, 1935 Белград, Југославија |
| Починал(а) | август 29, 2019 (возр. 84) Сплит, Хрватска |
| Националност | Југословен, Србин |
| Алма матер | Универзитет во Белград |
| Занимање | Сликар |
| Награди | Награда Хердер (1987) |
Владимир Величковиќ (српски: Владимир Величковић; Белград, 11 август 1935 - Сплит, 29 август 2019) — еден од најистакнатите српски сликари и претставник на нови (модерни) фигурации.[1].
Дипломирал Архитектонски факултет во Белград. Од 1962 година. до 1963. бил соработник на Магистерската работилница на Крсто Хегедушиќ во Загреб.
Се пресели во Париз во 1966 година. Бил избран за професор на „Lecole Nationale Supérieure des Beaux-Arts“ во Париз 1983 година и останува на тоа место до 2000.
Бил избран за член на Српска академија на науките и уметностите. Бил одликуван со највисокото француско признание во областа на културата и уметноста ", - {Commandeur dans l'ordre des Arts et des Lettres}. Изложувал во голем број земји во Европа и Америка[2].
Бил избран на 7 декември 2005. за член на француската Ликовна академија (Предлошка:Jez-fr) во одделот сликарство. Тој е еден од десетте академици на овој оддел, на позиција бр. 7. кој има историја од два века. Првиот Србин што е член на оваа Академија, додека во соодветниот Француска академија на науките академик Иван Чаја, 1956 беше избран за дописен член
На 2 ноември 2006 тој бил унапреден во почесен доктор Универзитет во Крагуевац. Предавал како визитинг-професор на Факултет за современи уметности во Белград[3].
Во април 2007 година, Величковиќ беше награден со француски Орден на витез на легијата на честа. Во мај 2013 година, тој имаше изложба во Галеријата на САНУ, во истата галерија имаше и изложба во 2002 година. На изложбата од 2002 година, мотивите беа поврзани со гаврани на земја, а во 2013 година со гаврани кои летаат.[4]
Неколку монографии се посветени на неговото дело.
Тој беше погребан во Алејата на заслужените граѓани во Белград. Комеморацијата се одржала во Собранието на градот Белград.
Посмртно, во 2020 година тој ја доби наградата Музеј на град Белград за неговиот целосен придонес кон креативноста на територијата на Белград.[5].
Поврзано[уреди | уреди извор]
- „Медиала — коб два мерила“ (ТВ)
Наводи[уреди | уреди извор]
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- Владимир Величковић (званична страница)
- Владимир Величковић, филм
- Владимир Величковић интервју: Трком у ништавило (РТС Образовно-научни програм - Званични канал)
- Биографија на сајту САНУ
- Каталог изложбе у САНУ и овде
- Владимир Величковић - изложбе у Зрењанину и у Новом Саду 2006.
- Владимир Величковић на сајту Француске академије уметности
- Владимир Величковић на Artefacts.net
- Владимир Величковић на Karaart.com
- Публикације о Владимиру Величковићу
- Радови Владимира Величковића у четири изложбена простора у Београду („Глас јавности“, 25. септембар 2002.)
- galerie anne-marie et roland pallade
- Irina Subotić Monografija: Vladimir Veličković
- Национална ревија: Моћ епохалних идеја
Интервјуи[уреди | уреди извор]
- Интервју недељнику „Време“ (септембар 2002) Архивирано на 27 септември 2021 г.
- Узори су ми били Леонардо, Ребрант, Гоја („Политика“, 28.12.2008)
- Величковић: Могу да нас спасу понос и амбиција („Вечерње новости“, 29. април 2011)
- Тулуз: Владимир Величковић - ретроспектива („Вечерње новости“, 24. децембар 2011)
- Наличје тишине код Пикасове завесе - интервју („Политика“, 24. децембар 2011)
|