Еуфемија од Шведска

Од Википедија — слободната енциклопедија

Еуфемија од Шведска ( шведски : Eufemia Eriksdotter ; 1317 - 16 јуни 1370) била шведска принцеза. Таа ббила сопруга на војвотката од Мекленбург, наследничка на Шведска и Норвешка и мајка на шведскиот крал Алберт. (околу 1338-1412) .[1]

Биографија[уреди | уреди извор]

Ран живот[уреди | уреди извор]

Ефимија е родена во 1317 година од Ерик Магнусон (пр.н.е. 1282-1318), војвода од Седерманланд, втор син на шведскиот крал Магнус I и принцезата Ингеборг од Норвешка (1300–1360), наследничката и единствената легитимна ќерка на кралот Хокон V. Норвешка (1270– 1319).[2]

Во 1319 година, нејзиниот постар брат Магнус VII од Норвешка (1316–1374) го наследил нивниот дедо по мајка на тронот на Норвешка. Истата година, шведските благородници го протерале нивниот вујко, шведскиот крал Биргер, по што малиот Магнус бил избран за крал на Шведска. Нивната мајка Ингеборг имала место во владата на чувар, како и позиција на независен владетел на нејзините феуди, и одиграла важна улога во текот на нивното детство и адолесценција.[3]

Брачниот договор на 24 јули 1321 година за Ефимија бил потпишан во Бохус во феудот на нејзината мајка во Бохуслан . Нејзината мајка имала планови да ја преземе контролата над данската Сканија, веднаш до нејзиното војводство. Бракот бил договорен со условите дека Мекленбург, Саксонија, Холштајн, Рендсбург и Шлезвиг ќе му помогнат на Ингеборг во освојувањето на Сканија. Ова било одобрено од Советот на Норвешка, но не и од Шведска. Кога Ингеборгските сили под команда на Кнут Porse на Varberg, ја нападнале Сканија во 1322 – 23, Мекленбург ја предал, а Алијансата е прекината. На крајот, аферата со бракот на Еуфемија довела до конфликт меѓу Ингеборг и владите на Шведска и Норвешка, што довело до пропаѓање на политичката позиција на Ингеборг во владите чувари. Бракот сепак се случил, по петнаесетгодишна свршувачка. На Еуфемија не и недостасувало влијание во Шведска. Познато е дека таа дејствувала како сведок на печати во неколку документи. Во 1335 година, кога кралот Магнус го назначил Нилс Абјорнсон (Sparre av Tofta) на drots, условот Еуфемија да дејствува како негов советник бил вклучен во неговото назначување.

Војвотката од Мекленбург[уреди | уреди извор]

Ефимија се омажила во Росток на 10 април 1336 година, со нејзиниот далечен роднина, Алберт II, војводата од Мекленбург (1318 - 2 февруари 1379 година), северногермански господар длабоко заинтересиран да добие одредена моќ во Скандинавија. Подоцна истата година, парот се вратил во Шведска со Рудолф од Саксонија и Хенри од Холштајн за да присуствуваат на крунисувањето на нејзиниот брат и снаа Бланш од Намур . Во Германија, животот на Ефимија како војвотка од Мекленбург не влијаел на нејзиниот статус во Шведска, бидејќи таа сè уште била политички фактор таму и нејзиното име сè уште било ставено на различни документи. Таа била домаќинка на многу скап војводски двор. Во 1340–41 година, таа го убедила Магнус да им даде обновени трговски привилегии во Норвешка на ханзеатските градови Мекленбург, Росток и Визмар. На 15 април 1357 година, таа и ги доделила имотите Хамар и Фартсеси на опатија Скенинге по смртта на нејзините полубраќа Хокон и Кануте во 1350 година. Последен пат била потврдена жива на 27 октомври 1363 година, кога се откажала од сопственоста на нејзиниот имот во Мекленбург . Годината на нејзината смрт не е позната, но потврдена е дека е мртва на 16 јуни 1370 година, кога нејзиниот вдовец направил викарија за нејзино сеќавање. Ефимија доживеала да го види нејзиниот втор син како го симнува нејзиниот брат од шведскиот трон и се искачува како шведски крал Алберт во 1364 година.[4]

Проблем[уреди | уреди извор]

Во моментот на нејзината смрт, таа имала пет преживеани деца:

  • Хенри III, војвода од Мекленбург (околу 1337–1383); Најпрво се омажи за Ингеборг од Данска (1347–околу 1370), најстара ќерка на данскиот крал Валдемар IV без син. Имаа деца: Алберт (барател на позицијата наследен принц од Данска), Еуфемија, Марија и Ингеборг. Хенри III се оженил, второ, со Матилда од Верле.
  • Алберт III, војвода од Мекленбург (1340–1412), крал на Шведска од 1364 до 1389 година. Се оженил, прво, во 1359 година, Ричардис од Шверин (починал во 1377 година); тие имаа деца: Ерик I, војвода од Мекленбург (наследен принц на Шведска) и Ричардис Катерина . Алберт се оженил, второ, со Агнес од Бранзвик-Линебург (р. 1434).
  • Магнус I, војвода од Мекленбург (р. 1385); се оженил, во 1369 година, со Елизабета од Померанија-Риген. Тие имаа најмалку еден син, Џон, а можеби и ќерката Ефимија
  • Ингеборг од Мекленбург (dc 1395); се омажила, прво, за Луј VI Римјанин, војвода од Баварија (1330–1365); Второ оженет, Хенри II, гроф од Холштајн-Рендсбург (околу 1317–1384); имаше неколку деца: Герхард, Алберт, Хенри и Софија.
  • Ана од Мекленбург (почина во 1415 година); се оженил во 1362/6 година, грофот Адолф од Холштајн (починал во 1390 година).

Предци[уреди | уреди извор]

 

Наводи[уреди | уреди извор]

 

  1. ↑ „Eufemia Eriksdotter“. Svenskt biografiskt lexikon. Посетено на August 1, 2020.
  2. ↑ „Erik Magnusson“. Norsk Biografisk Leksikon. Посетено на August 1, 2020.
  3. ↑ „Magnus Eriksson“. Svenskt biografiskt lexikon. Посетено на August 1, 2020.
  4. ↑ „Albrekt av Mecklenburg“. Biografiskt lexikon för Finland. Посетено на August 1, 2020.

Други извори[уреди | уреди извор]

  • Nordberg, Michael (1995). I kung Magnus tid. Norstedts. ISBN 9119521227.9119521227
  • Eufemia Eriksdotter, urn:sbl:15533, Svenskt biografiskt leksikon (уметност од Алан Мохлин. чл. stilistiskt bearbetad av redaktionen.), hämtad 2013-10-24.
  • Åke Ohlmarks (1973) Alla Sveriges drottningar (Стокхолм : Гебер)ISBN 9120040105
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Еуфемија_од_Шведска&oldid=4816665“