Чувствителна топлина
Чувствителната топлина е топлина што се разменува со тело или термодинамички систем во кој размената на топлина ја менува температурата на телото или системот, и некои макроскопски променливи параметри на телото или системот, не влија на пример на волуменот или притисокот. [1] [2] [3] [4]
Употреба[уреди | уреди извор]
Поимот се користи за разлика од латентна топлина, што е количината на топлина што се разменува која е скриена. Тоа значи дека се јавува без промена на температурата. На пример, за време на фазна промена како што е топењето на мразот, температурата на системот што ги содржи ледот и течноста е константна додека не се стопи целиот мраз. Поимите латентно и разумно се корелативни.
Разумната топлина на термодинамичкиот процес може да се пресмета како производ од масата на телото ( m ) со неговиот специфичен топлински капацитет ( c ) и промената на температурата ( ):
Чувствителната топлина и латентната топлина не се посебни форми на енергија. Наместо тоа, тие ја опишуваат размената на топлина под услови специфицирани во однос на нивниот ефект врз материјалот или термодинамичкиот систем.
Во списите на раните научници кои ги дале основите на термодинамиката, разумната топлина има јасно значење во калориметријата . Џејмс Прескот Џул го окарактеризирал во 1847 година како енергија што била означена со термометарот. [5]
И чувствителните и латентните горештини се забележани во многу процеси додека се транспортира енергија во природата. Латентната топлина е поврзана со промените на состојбата, кога се мерени на константна температура, особено со фазните промени на атмосферската водена пареа, главно испарување и кондензација, додека сензитивната топлина директно влијае врз температурата на атмосферата.
Во метеорологијата, терминот „чувствителен топлински тек“ значи проводен топлински тек од површината на Земјата до атмосферата . [6] Тоа е важна компонента на површинскиот енергетски буџет на Земјата. Чувствителниот топлински тек најчесто се мери со методот на виртуелна коваријанса .
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Partington, J.R. (1949). An Advanced Treatise on Physical Chemistry, Volume 1, Fundamental Principles. The Properties of Gases, Longmans, Green, and Co., London, pages 155-157.
- ↑ Prigogine, I., Defay, R. (1950/1954). Chemical Thermodynamics, Longmans, Green & Co, London, pages 22-23.
- ↑ Adkins, C.J. (1975). Equilibrium Thermodynamics, second edition, McGraw-Hill, London, ISBN 0-07-084057-1, Section 3.6, pages 43-46.
- ↑ Landsberg, P.T. (1978). Thermodynamics and Statistical Mechanics, Oxford University Press, Oxford, ISBN 0-19-851142-6, page 11.
- ↑ J. P. Joule (1884), The Scientific Paper of James Prescott Joule, The Physical Society of London, стр. 274,
I am inclined to believe that both of these hypotheses will be found to hold good,—that in some instances, particularly in the case of sensible heat, or such as is indicated by the thermometer, heat will be found to consist in the living force of the particles of the bodies in which it is induced;
, Lecture on Matter, Living Force, and Heat. May 5 and 12, 1847 - ↑ Stull, R.B. (2000). Meteorology for Scientists and Engineers, second edition, Brooks/Cole, Belmont CA, ISBN 978-0-534-37214-9, page 57.