Четири книги и пет класици
Четирите книги и петте класици (упр. 四书五经, трад. 四書五經, пинјин: Sìshū Wŭjīng, мак. „Сешу вуѓинг“) се авторитативни дела од традицијата на конфуцијанството во Кина напишани пред 300 п.н.е.
Пет книги[уреди | уреди извор]
Четирите книги се класични кинески списи одбрани од Џу Си од династијата Сунг како вовед во конфуцијанството:
- „Големото учење“ (大學, Да сјуе)
- „Учење за средниот пат“ (中庸, Џунг-јунг)
- „Аналекти“ (論語, Лин-ји)
- „Менг-це“ (孟子, Менг-ѕе).
Пет класици[уреди | уреди извор]
Петте класици е зборник од пет древни кинески книги на кои се сметаат за основа на конфуцијанството. Според преданијата нивен собирач или уредник е самиот Конфуциј. Тие книги се:
- „Книга на промените“ (易經, И-ѓинг)
- „Книга на поезијата“ (詩經, Ше-ѓинг)
- „Книга на обредите“ (禮記, Ли-ѓи)
- „Книга на записите“ (書經, Шу-ѓинг)
- „Пролетно-есенски летопис“ (春秋, Чуен-ќу)
Поврзано[уреди | уреди извор]
| ||||||||||