Црква „Св. Преображение“ - Нивици
| Свето Преображение | |
|---|---|
| Ασκηταριό Μεταμόρφωσης | |
 Поглед на црквичката во пештерата | |
 | |
| 40°50′0″N 21°1′3″E / 40.83333° СГШ; 21.01750° ИГД | |
| Место | Нивици, Преспанско |
| Земја | Егејска Македонија, Грција |
| Вероисповед | Цариградска патријаршија |
| Архитектура | |
| Културнонаследна категорија | споменик на културата |
| Завршена | XIII век |
| Управа | |
| Епархија | Леринско-преспанско-еордејска |
Свето Преображение (грчки: Ασκηταριό Μεταμόρφωσης ) — средновековна пештерна црква во преспанското село Нивици, Егејска Македонија. Влегува во состав на Леринско-преспанско-еордејската епархија на Цариградската патријаршија, под управа на Грчката православна црква. Изворно ѝ припаѓала на Охридската архиепископија.[1]
Изградена е во XIII век во мала пештера во живописен залив на Преспанското Езеро.[2] Претставува мала сводеста црква, иако дел од храмот денес се наоѓа во Леринскиот археолошки музеј. Има остатоци од живопис и од стари монашки ќелии.[3][4][5][6] Близу до црквата се наоѓаат живеалиштата на испосниците.[7]
Во 1962 г. црквата е прогласена за споменик на културата.[8]
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Πολιτιστικά μνημεία“. Ο υγρότοπος των Πρεσπών. Посетено на 11 јануари 2015.
- ↑ Evyenidou, Despina. Ioannis Kanonidis, Thanasis Papazotos. The Monuments of Prespa, Archaeological Receipts Fund, 1991, стр. 42
- ↑ „Οι Ψαράδες και τα Ασκητάρια“. ethnos.gr. Посетено на 30 март 2014.
- ↑ „Ψαράδες“. Πρέσπες, φυγή από το χρόνο. Посетено на 30 март 2014.
- ↑ „ΤΑ ΑΣΚΗΤΑΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΡΕΣΠΑΣ“. Volida. Посетено на 30 март 2014.
- ↑ „ΕΚΕΙ ΠΟΥ Η "ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ" ΑΚΟΥΜΠΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ – ΤΑ ΑΣΚΗΤΑΡΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ“. ΤΡΙΒΩΝΙΟ. Посетено на 30 март 2014.
- ↑ Ангеличин Жура, Гоце. Пештерните цркви во Охридско-Преспанскиот регион (Р Македонија, Р. Албанија, Р. Грција) (PDF). Ниш: В: „Ниш и Византија IV: зборник радова“; Симпозиум „Ниш и Византија IV“, Зборник радова IV, Ниш, 3 - 5 јуни 2005. стр. 401. Посетено на 14 август 2015.
- ↑ „ΥΑ 15813/19-12-1961 - ΦΕΚ 36/Β/3-2-1962“. Διαρκής κατάλογος κηρυγμένων αρχαιολογικών τόπων και μνημείων. Архивирано од изворникот на 2021-10-28. Посетено на 20 јули 2020.