Хантиски Океан
 | На оваа страница е потребен превод на македонски. Оваа страница (или пасус) не е напишана на јазик којшто е македонски. Ако е наменета за читателите од тој јазик, треба да биде преместена на јазичното издание на Википедија на тој јазик. Видете го целосниот список на јазични изданија. Ако страницата (или пасусот) не е преведена на македонски во рок од една седмица, содржината која е на друг јазик ќе биде избришана. |
 | Оваа статија можеби бара дополнително внимание за да ги исполни стандардите за квалитет на Википедија. Ве молиме подобрете ја оваа статија ако можете. |
Хантиски Океан или Ханти-мансиски Океан бил мал океан сместен помеѓу Балтика и островски лак (Кипчак лак) во близина на Сибир, од блиску до крајот на прекамбриското време до силурот[1].
Тој бил дел од плоча-тектонската реконструкција на еволуцијата на кората на Централна и Северозападна Азија во палеозоикот (орогенетички комплекс Алтаиден), која за прв пат беше објавена во 1993 година од турскиот геолог Celâl Shengör и колегите. Името се однесува на Кантс и Манси, два што зборуваат фино-угрски западносибирски народи. Составен дел на оваа хипотеза и директно поврзан со концептот на Ханти-мансискиот ОКеан е „Алкот на островот Кипчак“ (англиски: „лак Кипчак“), кој во доцната фаза од неговиот развој бил поврзан со мал континент „Казахстанија“ („Казахстан-Тјеншан“ или исто така „Казахстан-Киргиски континент“). Именуван е по Кипчачки јазици, гранка на турските јазици.
Хантискиот Океан се граничел со низа океани: Панталаса на север, Прототетис на североисток и Палеотетис на југ и исток.
Океанот се формирал кога копното на Пралавразија (кратко по распадот на Панотија, околу 600 милиони милји) се разделила и создала три одвоени континенти - Лауренција, Балтика и Сибир.
Сестринскиот океан на Хантискиот, Океанот Јапетус исто така се формирал, помеѓу Лауренција и Балтика.
Хантискиот Океан се затворил кога островскиот лак наречен Сакмарискиот лак се судрил со Балтика[2].
На североисточниот крај на лакот се наоѓал нов океан, Уралскиот океан.
Литература[уреди | уреди извор]
- A. M. C. Şengör, B. A. Natal’in, V. S. Burtman: Evolution of the Altaid tectonic collage and Palaeozoic crustal growth in Eurasia. Nature. Bd. 364, 1993, S. 299–306, doi:10.1038/364299a0.