Трекљано
| Трекљано Трекляно | |
|---|---|
| село | |
 Зградата на општината | |
  Трекљано | |
| Координати: 42°33′3.61″N 22°35′52.94″E / 42.5510028° СГШ; 22.5980389° ИГД | |
| Земја | Бугарија |
| Област | Ќустендил |
| Општина | Трекљано |
| Управа | |
| • Градоначалник | Радко Петрунов (БСП) |
| Површина | |
| • Вкупна | 25,965 км2 (10,025 ми2) |
| Надм. вис. | 791 м |
| Население (2022) | |
| • Вкупно | 312 |
| • Густина | 12/км2 (31/ми2) |
| Часовен појас | EET (UTC+2) |
| • Лете (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| поштенски код | 2557 |
| Повик. бр. | +359 07927 |
| Мреж. место | trekliano.eu |
Трекљано (бугарски: Трекляно) — село во Западна Бугарија, административен центар на општината Трекљано во Ќустендилската Област. Има население од околу 312 жители (2022).[1]
Географија[уреди | уреди извор]
Селото се наоѓа во географскиот регион Краиште, во Западна Бугарија, во близина на границата со Србија, на 40 километри северно од регионалниот центар Ќустендил, 39 километри јужно од Трн и 100 километри западно од главниот град Софија.
Историја[уреди | уреди извор]
Прво спомнување за селото е во бугарски текст од почетокот на 15 век ѠТ СЄЛО ТРИКЛИНО. Се споменува и во османлиските даночни регистри од 1576–1577 година, каде било наведено како Теркљане. Според популарната етимологија, старото селско име било Три Клена („Три јаворови“), бидејќи во близина на селото имало област каде што се наоѓале три јаворови. Лингвистите предлагаат деривација од *traklo, самиот од trak („врска, појас“) или од грчки τρί-κλινος, „трокреветни“, што се однесува на коритата на потоци. Во близина на селото има област каде што две реки се спојуваат за да сочинуваат трета, т.е. формираат три корита.[2]
Првото училиште во селото било ќелијно и било основано во 1853 година, додека светското училиште било отворено 10 години подоцна. Новата православна црква посветена на „Успението на Богородица“ била изградена во 1860 година на местото на постара црква. По ослободувањето на Бугарија, Треклјано брзо растло: на својот врв имало до 800 куќи и население од околу 4.000 луѓе. Во 1901 година било формирано и месното читалиште.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Таблица на адресно регистрираните по постоянен и по настоящ адрес лица oт дата 15.06.2022 г.
- ↑ Чолева-Димитрова, Анна М. (2002). Селищни имена от Югозападна България: Изследване. Речник (Bulgarian). София: Пенсофт. стр. 174. ISBN 954-642-168-5. OCLC 57603720.CS1-одржување: непрепознаен јазик (link)
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
 | Оваа статија место во Бугарија е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите. |